ThunderClan ceremonie [06-2020]

Het was een warme dag geweest. De zon was nog steeds fel en brandde op haar zilverkleurige vacht. Toch begon de dag al ten einde te lopen, het was enorm warm voor newleaf. Het zou vast niet lang meer duren voordat het greenleaf werd. Zij zou vandaag de naamceremonie leiden. Sommige katten in de Clan hadden het haar niet in dank afgenomen, dat ze de konijnen had verwijderd en een verbod op het jagen van die prooisoort hadden ingesteld. Ze vroeg zich af of ze alweer wat waren bijgetrokken, misschien zou de aankondiging van nieuwe apprentices iedereen goed doen. De kittens van Silverwish zouden apprentice worden vandaag. Behalve Eggkit, maar dat had een reden. Een reden die ze hadden besproken en het duidelijk geworden was dat het voor Eggkit nog wat te vroeg was. De andere twee waren er in ieder geval klaar voor en er moesten ook enkele apprenitces een nieuwe mentor hebben. Tijd dus dat ze op de High Rock zou springen. Het was gek hoe je er naar een paar keer toch aan kon gaan wennen, ze voelde geen spanning meer. Ze wist wat haar te doen stond. Ze liep tot aan het puntje en ging zitten. “Laat iedere ThunderClanner die oud genoeg is om zijn of haar prooi te vangen zich verzamelen bij de High Rock voor een Clanmeeting!” Sprak ze helder en duidelijk en wachtte toen totdat iedereen zich verzameld had.

Haar blik gleed naar Silverwish en de twee kittens van haar nestje, Frostkit en Cloverkit. Met hen zou ze beginnen. “Frostkit en Cloverkit, kom naar voren. Jullie zijn nu oud genoeg om je training te beginnen. Vanaf nu zullen jullie bekend staan als Frostpaw en Cloverpaw.” Sprak ze. De vorige keer dat ze een naamceremonie had gedaan was Lionpaw haar apprentice geworden. Het was ook voor haar tijd om er eentje bij te nemen. Lionpaw was al 10 moons en een jonge apprentice zou veel van haar kunnen leren. Jonge katten waren een dingetje bij haar, nog steeds. Of dat ooit over ging was maar de vraag. Alleen het zou goed zijn voor de Clan en ze deed alles voor de Clan. Dus gaf ze hen een knikje en ging verder. “Ik zal de training van Frostpaw op mij nemen en zal jou alles leren wat ik weet. Ardentheart jij zult de training van Cloverpaw op je nemen en ik verwacht dat je haar ook alles leert wat je weet.” Ze sprong van de High Rock af om haar neus tegen die van de Frostpaw te drukken.

Daarna sprong ze er weer bovenop, om verder te kunnen gaan. “Dan hebben we meerdere apprentices waarbij de training niet door hun voormalig mentor voortgezet kunnen worden. Flintpaw zal vanaf vandaag apprentice van Nettleroot zijn. Hollypaw zal getraind gaan worden door Covermilk. En Ardentheart ik wil vragen of jij ook de training van Moonpaw op je zal willen nemen.” Daarna ging haar blik naar Stagtine. De kater had haar flink tegengesproken toen ze aan had gegeven dat de konijnen niet meer tot hun dieet konden behoren. Ze hoopte dat ze hiermee weer wat van zijn vertrouwen terug kon krijgen en zij ook in hem. “Whitepaw jouw training zal voortgezet worden door Stagtine.” Daarbij had ze iedereen weer verdeeld en werd het tijd voor haar mededelingen.

Ze keek even de Clan rond, voordat ze verder ging. “Zoals iedereen weet is het jagen op konijnen verboden. Ik wil er een patrol op uit hebben om te onderzoeken waar het gif vandaan komt. Wie is bereid hiervoor op pad te gaan? Ik wil graag drie warriors of twee warriors en een apprentice in dit patrol hebben. Het konijn was gevangen bij Tallpines, dus ik wil dat dat gebied uitgekamd wordt en de grens met twoleg place.” Ze wachtte af of er vrijwillig katten naar voren zouden stapten. Anders zou ze katten naar voren roepen.

Lijstje:

De rood-witte apprentice vond het nog altijd spannend wanneer een ceremonie werd gehouden. Daarom dat ze ook nu direct haar oren spitste en zich bij de menigte voegde. Haar goudkleurige ogen keken verwachtingsvol naar boven, benieuwd zijnde wie er allemaal van naam en rang zouden veranderen. Tot haar verbazing werden er geen nieuwe warriors benoemd. Er kwamen enkel verse apprentice's bij. Haar blik werd dan ook nog groter toen ze hoorde dat Eveningglow nog een apprentice erbij nam. Nieuwsgierig keek ze in het rond, zoekende naar deze Frostkit. Ze kon het niet helpen, een onaangenaam gevoel borrelde in haar omhoog. Iets wat ze nog niet eerder had gevoeld. Was het jaloezie? Of eerder ergernis omdat haar mentor nu de aandacht zou moeten delen? Lionpaw was bang dat ze nu niet voldoende getraind zou worden. Dat kon ook niet anders, ze was net terug beter en ze nam er al meteen een nieuwe leerling bij. Lionpaw schudde haar kopje en onderdrukte deze emoties.

De ceremonie volgde en een patrouille werd bijeen geroepen. Toen ze hoorde dat er ook een leerling mocht meegaan, sprong ze vrijwel meteen overeind. "Ik wil meegaan!" miauwde ze luid, terwijl ze naar voren liep en zich met een onleesbare uitdrukking voor de menigte zette. Als ze niet meer genoeg was als apprentice, dan zou ze wel op een andere manier ervoor zorgen dat alle aandacht op haar werd gericht.

Note: Lionpaw wilt meegaan op de patrouille

Eindelijk kreeg ze een andere mentor. Haar vorige mentor scheen haar niet goed genoeg te vinden om te trainen, maar Whitepaw hoopte dat Stagtine het beter zou doen? Ze schudden haar vacht op toen haar naam genoemd werd en stapte naar voren toe waar ze haar neusje tegen die van haar nieuwe mentor drukte. Maar waarom Flintpaw van mentor wisselde? Leafface leek haar toch een goede mentor te zijn eigenlijk? Ach haar zorg ook niet. Daarna ging ze weer zitten en wilde net op springen om mee te gaan met de patrol, maar Lionpaw was haar voor. Een grauw kwam op haar lippen, maar ze ging er niet over lopen bakkeleien. Daar had de witte poes geen zin in. Daarin tegen stond ze op toen de ceremony af gelopen was en trippelde naar Stagtine. 'Wanneer beginnen we?' ja recht voor de raap, ze wilde het liefst meteen beginnen hoe warm de dag ook geweest was. Whitepaw zat nog vol energie.

Er kwam een nieuwe ceremonie en Moonpaw was al moe van het ontlopen van Glazeheart. Hij deed het prima als jager, maar om een Warrior te worden had Moon ook zijn gevechtstrainingen nodig iets wat hij helemaal niet wilde... Ardentheart werd zijn nieuwe mentor!? Maar... was Glazeheart het zat om hem na te lopen... Vast wel. schorvoetend kwam Moonpaw uit zijn hoekje helemaal achterin de verzamelde katten en stak niet geheel uitnodigend zijn neusje uit richting zijn nieuwe mentor. Hopelijk was hij niet al te streng? Moon trippelde heel wat sneller weg dan hij gekomen was terug naar de plek waar hij net gezeten had met zijn oren naar achteren gedraaid. Toen de ceremonie af gelopen was wilde Moon net wel lopen om naar de leerlingen den toe te gaan.

_{Vandaag was de dag! Oh jeetje, ze was zo zenuwachtig. Ze zou apprentice worden, samen met Frostkit. Eggkit mocht niet. Ze voelde zich een beetje schuldig dat zij wel mocht en Eggkit niet. Haar moeder had het hen proberen uit te leggen, maar het leek gewoon niet eerlijk. Maar het was moeilijk om niet opgewonden voor zichzelf te zijn. Ze keek om naar Frostkit en giebelde vrolijk toen Eveningglow het kamp bijeen riep en ze naar voren mochten komen. En ja hoor, ze begon meteen met hen! Samen waggelde ze, toch weer zenuwachtig, met Frostkit naar voren. Ze was nog een beetje snotterig, maar ze had haar zwart-witte vachtje glanzend gepoetst en haar blauwe oogjes glommen opgewonden. En toen kwam het grote woord. Cloverpaw! Ze heette nu Cloverpaw. Ze begon vrolijk te snorren en keek trots Frostpaw aan. Ze waren eindelijk oud genoeg om te trainen! En toen kreeg Frostpaw zelfs nog Eveningglow als mentor. Wauw! En zij kreeg Ardentheart, een wat jongere warrior. Oh, wat leuk! Ze stapte naar voren om haar neusje tegen de zijne te tikken. ‘Ik zal heel erg mijn best doen!’ fluisterde ze wat verlegen tegen haar mentor. Daarna verschool ze zich weer tussen de menigte waar de rest van de katten ook mentors kregen. Ardentheart zou nog een apprentice trainen! Wow, dan had ze een trainingsmaatje? Er was nog een mededeling over vergiftigde konijnen, maar die had geen betrekking tot haar. Ze was daar nog lang niet oud genoeg voor, ze was net een paar minuten apprentice! Glimmend met trots keek ze naar haar moeder, waar ze even naar wuifde. Want haha! Ik ben nu Cloverpaw!}

_{Het was ceremonietijd. Nettleroot slikte net haar laatste hap van haar avondeten door toen Eveningglow naar voren stapte. Ze nam plaats op haar gebruikelijke plek en observeerde haar clan. Nettleroot besloot om te blijven liggen waar ze lag, vrij comfortabel. Het begon als een doodgewone naamceremonie. Op momenten als dit voelde ze zich eenzaam. Hoewel zij met genoeg problemen in haar maag zat bleef de aarde doordraaien en werden kittens apprentices, en apprentices warriors. Misschien was dat een goede kwestie. Als je eeuwig vast bleef zitten in je eigen duisternis kwam je nooit meer vooruit. Toen haar naam viel kwam ze vlug overeind, uit het veld geslagen door dit besluit. Ze had een apprentice toegewezen gekregen? Het was ook nog eens Flintpaw. Dat vond ze wel fijn. Ook Ardentheart werd niet achtergelaten. Die kreeg er zelfs twee toegewezen! Nettleroot zou liegen als dat haar niet een tikkeltje jaloers maakte, maar ze gunde het hem wel. Tenslotte eindigde Eveningglow de ceremonie met een mededeling, en een oproep naar haar clangenoten. Ze zocht vrijwilligers om de vergiftigde konijnen te gaan inspecteren. Boos sloeg ze met haar staart toen ze dit hoorde, terugdenkend aan wat Rousebell haar had gezegd. Onder voorwaarde mocht ze de medicine den uit. Haar wonden waren dicht, de ontsteking in haar staart was geheeld, de breuk genas goed. Klimmen, jagen op grote prooi, vechten en zo’n beetje alle leuke dingen waren uit ten boze. Afgezien van lopen. Het scheen haar toe dat het enige wat ze nog maar doen mocht was lopen en slapen, alsof ze zo’n ouwe vlooienzak van een elder was. Oh wat ze wel niet er voor zou geven om mee te gaan met die patrouille. Ze zou nooit aan zichzelf toegeven dat het haar moed was dat wankelde. Nettleroot drukte haar ergernis weg en stond op. Tijd om Flintpaw maar eens te vinden.

Vervolgtopic voor @Flintpaw: Klik}

Flintpaw rekte zich uit en schudde zijn pluizige grijze vacht uit, voordat hij zichzelf een lik over z'n borst gaf en in de richting van de high rock wandelde. Eveningglow begon met de ceremonie en begon weer eens over het slechte konijn dat ze had gegeten. Flintpaw snoof eventjes, hij was nog steeds van mening dat ze zich aanstelde en er best één slecht konijn bij had gezeten, maar dat de rest gewoon in orde zou zijn. Maar goed, zij was de Deputy en hij was maar een apprentice, dus veel had hij er niet over te zeggen. De grijze apprentice likte nog een keer zijn borst en luisterde met een half oor naar de rest van ceremonie, echt veel interessants was er niet. Tenminste, totdat hij zijn naam hoorde vallen. Hij wist dat de trainingen met Leafface niet lekker verliepen, maar hij had niet verwacht dat hij een nieuwe mentor aangewezen zou krijgen. Met een grijns keek hij om zich heen naar Nettleroot. Het was geweldig dat zij hem nu mocht trainen! Nee, Flintpaw wachtte niet eens tot het einde van de ceremonie, maar kwam meteen overeind om zijn nieuwe mentor te vinden. Vrolijk duwde hij zijn neusje tegen die van haar toen hij haar eindelijk gevonden had. "Wat leuk dat jij mijn mentor bent nu, Nettle!" sprak hij vriendelijk, maar zijn blik gleed eventjes naar haar staart. Immers was hij bekend met wat er gebeurd was bij Shadowclan. "Vind Rousebell het wel goed?" vroeg hij daarom zachtjes en liet zijn oortjes zakken.

Hij was officieel vrij van de medicine cat den, iets wat de kleine kater helemaal geweldig vond. Natuurlijk was hij nog een klein tikkeltje verkouden, maar dat zou overgaan, zeker nu het weer zo warm was geworden. Nouja, misschien niet iedere dag, maar als hij niet in een regenbui buiten zat, dan zou alles goed moeten komen. En hij zou wat stom niesen hem niet tegen laten houden om eindelijk apprentice te worden. Hij had hier zes lange manen op gewacht en nu zou het eindelijk gebeuren. Zijn korte vachtje was helemaal netjes gemaakt door mama en hij zat er klaar voor samen met zijn zusje. Toch zat er wel wat van een domper op, want toen hij naar voren werd geroepen, was dat alleen met Cloverkit. Hun broertje, Eggkit, zat er niet bij. Hij mocht nog niet apprentice worden en Frostkit snapte het niet helemaal, ook al had mama het aan hun uitgelegd. Eggkit was toch even oud, en hij was ook al helemaal niet meer zo ziek, dus waarom mocht hij niet samen met hun apprentice worden?
En toch kon hij het niet helpen om zich blij te voelen. Maakte hem dat een slecht iemand? Hij hoopte maar van niet, want hij wilde gewoon zó graag een apprentice worden. Dus toen zijn naam werd genoemd holde hij gewoon bijna naar voren samen met Cloverkit. Wie zou zijn mentor worden? Wat zou hij eerst gaan leren? Zou hij wel goed genoeg zijn. Voordat de woorden ook maar waren doorgedrongen, tikte hij al neusjes aan met Eveningglow. De Deputy! Wauw! Toch kroop de angst of hij dan niet goed genoeg was een stukje verder naar binnen. Zouden ze niet veel van hem verwachten, als hij haar als mentor had? Hij wist niet of hij dat allemaal kon hoor!
Maar toen kreeg zijn zusje al gauw haar mentor; Ardentheart. Oh, was dat niet een vriend van mama en papa? Een glimlach verscheen op zijn gelaat toen zijn zusje ook haar neusje tegen die van haar mentor aan drukte. Hij wilde haar nu al dolgraag feliciteren, hij deed zelfs al zijn bek open om dat ook te doen, maar Eveningglow ging weer verder met de ceremonie. Andere apprentices kregen een nieuwe mentor, maar dat was eigenlijk helemaal niet meer zo belangrijk voor de kersverse Frostpaw. Nee hij wilde zijn zusje feliciteren. Een nest uitzoeken. Trainen. En toch ook wel sorry zeggen tegen zijn broertje. Hij zou Eggkit zeker gaan missen nu ze niet allemaal meer samen waren.
Ook werd er nog wat over konijnen gezegd, maar dat snapte hij allemaal niet zo goed. Het leek er alleen wel op dat ze geen konijnen mochten eten omdat er iets mis mee was. Dat vond hij wel een beetje jammer, maar er waren nog genoeg andere lekkere prooidieren om te eten.
Toen het dan eindelijk afgelopen was greens hij naar Cloverpaw. “Gefeliciteerd! Ardentheart is vast een hele leuke mentor!” Snorde hij. En hij meende het hoor! Hij zou veel liever wat minder in het spotlicht hebben gestaan, net zoals haar, qua mentor. Want hij wist niet zo goed hoe hij er helemaal mee om moest gaan. Hij wist ook niet of hij nu wel naar Eveningglow toe moest gaan, want ze leek druk bezig met omstaande katten die meegingen met een patrol of iets dergelijks.

Ze hoefde niet lang te wachten want toen stuiterde Lionpaw al naar voren. Er was iets aan de manier waarop ze het deed, waardoor ze kort wat verrast met haar oren trok. Wat had haar apprentice ineens? Ze moest haar maar even iets meer in de gaten gaan houden. Het leek bijna alsof ze alle aandacht naar haar toe probeerde te trekken. Toch gaf ze Lionpaw een knikje. “Heel goed. Verder nog?” ze wachtte even af, maar er kwam zo snel geen reactie. Misschien had ze hen wat meer tijd moeten gunnen, maar ze vond het nu al te lang duren… Dus keek ze Bloomburrow aan. Zij kon niet spreken, misschien was ze daarom niet naar voren gestapt? Dat was een goede reden toch. Niet omdat ze Eveningglow zou wantrouwen. Tenminste bij haar verwachtte ze het daarom het minste. Wat ze van de rest moest denken? Ze wist het allemaal niet zo zeker meer eigenlijk… Wilden ze haar wel. Had Jaytail allemaal verhalen rondverteld? Wat was er gaande, zag ze misschien dingen die er niet waren. Of was het er wel degelijk. Snel liet ze het van haar afglijden. Nu niet. “Bloomburrow ik wil dat jij ook gaat. Ik zal dan het patrol leiden. Hiermee is de ceremonie beëindigd.” Vervolgde ze. Daarna sprong ze nogmaals van de rots af en stapte naar Frostpaw toe. “Morgenochtend is je eerste training, Lionpaw gaat ook mee.” Miauwde ze tegen de jonge kater. Daarna draaide ze zich om naar Bloomburrow en Lionpaw. “We gaan.”

Topic: poison patrol

Met een trotse blik keek Silverwish toe hoe haar kleintjes naar voren rende. Ze had ze helemaal schoon opgepoetst, ze waren er helemaal klaar voor. Jammer dat Eggkit geen Apprentice kon worden, maar dat zou snel wel zo zijn. Silver voelde zich ergens wel een beetje schuldig, ze kon ook begrijpen dat hij liever samen met zijn siblings Apprentice was geworden. Maar het was even niet anders. De trots vloeide door haar lichaam toen Eveningglow ze hun Apprentice namen gaf. Cloverpaw en Frostpaw. Ze werden toch ook zo groot. Tevreden hoorde ze aan hoe Frostpaw werd getraind door Eveningglow haarzelf, en Cloverpaw door Ardentheart. Nou, dat zat wel goed. De poes knikte met een brede glimlach op haar snoet naar haar dochter en zoon. Die zouden wel druk zijn met hun gloednieuwe Apprentice-taken. Ze zou hen afzonderlijk wel feliciteren later.

Ardentheart.

They were frightened by his ardent, burning eyes.

Het was weer tijd voor een ceremonie en hij zou een apprentice krijgen. Tenminste, hij had aangegeven dat hij klaar was voor een apprentice. Of dat ook echt de zaak was, met alle persoonlijke problemen die op zijn plaat waren gevallen. Hij wist dat hij goed kon jagen en vechten, net zo goed als de gemiddelde warrior. Hij had nu inmiddels ook wat ervaring als een warrior opgedaan, dus hij had wel het idee dat het goed moest komen. Maar problemen aan de kant gezet, wist hij wat hij kon verwachten; zijn allereerste apprentice. Misschien zou het wel een van de kittens van Silverwish zijn, al waren er maar twee van de drie aanwezig. Het zwarte zoontje van zijn vriendin miste uit het plaatje, maar er zou vast een goede reden voor zijn. Hij had al een tijdje niet meer met haar bijgepraat, ze waren beiden immers druk geweest. Toch zouden ze binnenkort weer op stap kunnen. Hij had haar immers nog een avontuur beloofd. Cloverkit en Frostkit werden naar voren geroepen en hij kon zien dat ze beiden zenuwachtig maar enthousiast waren. Zo had hij er ook ooit uitgezien, maar hij had geen broer of zus aan zijn zijde gehad. Het zou vast wennen zijn voor de twee om niet meer ieder moment van de dag bij elkaar te zijn. Ze zouden voor het grootste deel apart gaan trainen en elkaar vooral alleen in het kamp zien. Eveningglow vorderde de ceremonie door Frostpaw als haar eigen apprentice te nemen. Silverwish moest daar vast trots op zijn, dat haar zoontje de deputy als mentor kreeg. Maar een kans om naar haar te glimlachen kreeg hij geen eens, want zijn naam werd ineens genoemd. Hij zou Cloverpaw, het zusje van Frostpaw en de dochter van zijn goede vriendin, gaan trainen. Hij stapte op het zwart-witte poesje af en tikte haar neusje aan met de zijne. Een ritueel wat hij drie keer had moeten doen en wat hij dus nu zeker goed genoeg kende. Het was alleen wel een beetje raar om aan de andere kant te staan. Om de mentor te zijn.
Hij stapte weer terug naar de plek waar hij net had gezeten om te luisteren naar de rest van de ceremonie. Nettleroot kreeg Flintpaw toegewezen als apprentice en hij schonk haar een brede glimlach. Ze verdiende het met hoe hard ze had gewerkt. Hij had geen twijfels dat ze de training van Flintpaw geweldig zou voortzetten. Daarna werd Hollypaw aan Covermilk toegewezen. Maar toen zijn naam weer genoemd werd was hij toch wel lichtelijk verrast. Nog een apprentice? Dat was een hele verantwoordelijkheid, eentje die hij toch wel spannend vond om op zich te nemen. Kon hij het wel? Hij hoopte het maar, want het was niet alsof hij zomaar tegen de deputy in zou gaan. Daarbij hadden zij en Thornstar hem vast geen tweede apprentice gegeven als ze niet zeker waren dat hij het aan zou kunnen. De rest van de ceremonie ging snel voorbij, maar dat betekende niet dat het op loze oren viel. Het jagen op konijnen was verboden omdat ze vergiftigs waren en Eveningglow as opzoek naar twee à drie warriors en een apprentice die op onderzoek wilden uitgaan waar het gif vandaan kwam. Hij zou naar voren zijn gestapt normaal, maar hij had nu ineens twee apprentices waar hij zich op moest focussen. Het was handig om Cloverpaw een tour van het territorium te geven en daarna trainingen met haar en Moonpaw op te zetten. Iets wat moeilijker ging blijken dan dat hij dacht, want Moonpaw draaide zich al gelijk om om terug te gaan naar de apprentices’ den. Met een paar vlotte passen liep hij op de jongere kater af. Cloverpaw had hij bezig gezien met Silverwish en haar broertje, dus die zou daar zometeen nog wel te vinden zijn en anders zou ze toch zijn kant op komen. “Moonpaw, wacht even,” zei hij om de aandacht van de apprentice te trekken. “Ik wil eerst Cloverpaw meenemen op een ronde van het territorium, maar daarna wil ik wel een trainingssessie met jullie beiden doen. Dus rust morgen goed uit, want de dag daarna verwacht ik je vroeg te zien in de Sandy Hollow,” vertelde hij de apprentice, zijn stem niet al te streng maar wel serieus. Hij wist nog niet precies hoe het allemaal ging uitpakken, maar hij hoopte voor het beste.Daarna liet hij de apprentice om terug naar zijn nest te gaan en ging hij terug naar Cloverpaw. Hij wist nog wel hoe het voelde om apprentice te worden. De nieuwe vrijheid die je had, enthousiasme voor trainingen en toch wel een beetje dat trotse gevoel dat je eindelijk iets voor de clan mocht gaan doen. Hij wilde haar vandaag de tijd geven om zich thuis te maken in de apprentices’ den om haar morgen mee te nemen op een tour van het territorium en misschien kon hij haar tussendoor ook wat jagen aanleren. “En, Cloverpaw, ben je al een beetje enthousiast?” Vroeg hij haar met een glimlach. Hij was bij lange na niet zo streng als zijn mentors voor hem waren geweest. Misschien dat hij ook een beetje meer gezag moest gaan leren, maar dat zou hij nog wel gaan merken of het nodig was of niet. “Ga voor nu maar een nest uitzoeken en je denmates leren kennen, dan gaan we morgen een ronde door het territorium maken.” Vertelde hij haar. Dan was dat tenminste geregeld.

Barst! Zijn naam werd genoemd en Moonpaw draaide zich richting Ardentheart. De woorden van zijn nieuwe mentor waren duidelijk. Morgen was hij vrij, maar de dag daarna zouden ze direct beginnen. Moon probeerde positief te reageren, maar zijn ogen verrieden al dat er iets was. 'Natuurlijk. Ik... ik zal er zijn.' mauwde De zilvergrijze kater met een geknepen stem. Toch draaide hij zich snel om en rende richting de prooi stapel om er een mus vanaf te pakken en die richting de kraamkamer te brengen.

(Topic uit)

_{Oh, wat een opwindende dag. Frostpaw zei nog dat Ardentheart vast een leuke mentor was. Ze snorde en knikte. Hij leek inderdaad heel aardig. ‘En jij hebt Eveningglow, hoe cool!’ miauwde ze opgewonden. Ze was stiekem wel blij dat ze de strenge deputy niet als mentor had. Maar al na een tijdje werd ze aangesproken door Ardentheart, die haar vroeg of ze er zin in had. Zonder iets te zeggen knikte ze vrolijk. Ja! Ook al was het wel een beetje spannend, het was gezonde spanning. Hij legde haar daarna voor wat de planning was voor aankomende tijd. Een nest zoeken. Oh ja, dat moest ook nog! En dan zouden ze echt beginnen. Ze tintelde een beetje. ‘Oké,’ miauwde ze stilletjes, maar met toch wel een stemmetje die de zenuwen verraadde. ‘Tot morgen dan, Ardentheart,’ miauwde ze, waarna ze even naar Frostpaw keek. Zou hij met haar samen een nest willen uitzoeken? Eveningglow ging al op patrol ging. Ze konden een plekje samen uitzoeken, en alvast een plekje maken voor Eggkit, als hij ook apprentice zou worden. Ze trippelde naar haar broer toe. ‘Zullen we samen een plekje uitzoeken?’ miauwde ze met een glimlachje. Ze huppelde daarna al vrolijk naar haar nieuwe den. Toch wel gek, opeens zonder mama slapen. Maar ja, het hoorde erbij. Ze werd nu echt groot!}

Onderwerp: Re: ThunderClan ceremonie [06-2020]