you aren't what happened to you, you are how you overcome it

Met een zucht liet ze zich rond het water door haar pootjes zakken, rustig wat van de koude vloeistof naar binnen scheppend met haar tong. Het was allemaal wat stressvol, wat rumoerig. Alles over Pepperpaw haar afkomst knaagde aan haar, zo ook de verdwijning van Tallstar en dan tegelijk had ze ook opeens de extra verantwoordelijk van een apprentice om te trainen. Eerlijk was ze gewoon moe en daardoor lette ze ook minder op. Hierdoor verraste de plotse aanwezigheid van Stagstorm haar iets. Ook hij begon met wat water te drinken en begroette haar bij haar naam. Zijn aanwezigheid maakte haar wat nerveus, omdat ze het idee kreeg dat hij haar niet echt in de buurt wilde hebben. "oh, ehm, h-hi Stagstorm," klonk er wat nerveus en ze likte een druppel van haar snorhaar af. Hij leek wat star, wat koud. Maar Routnose had inmiddels genoeg mensen kennis om te weten dat er vaak meer achter lag. "Hoe, ehm, hoe is het met je?

Routnose liet zich iets te snel meeslepen door de houding en attitude van anderen. Beetje jammer wanneer je een empath was, maar soms ook erg handig. Het zorgde ervoor dat ze andere katten sneller begreep, wat je goed uit kon komen als medicine cat. Een beetje een sceptische empath zou heel snel ook leuegens kunnen onderscheiden, maar daar was Routnose dan weer iets te naïef voor. "Prima," klonk er van zijn kant, zijn stem deed hem denken aan het kreunen van bomen in de wind. "Hoe is het met jou?" ze merkte dat hij moeite deed om toch iets vriendelijker te zijn en dat deed haar glimlachen. "Oh, ehm, het zou beter kunnen," gaf ze eerlijk toe, zonder echt te specificeren wat er daadwerkelijk aan de hand was. Dat mocht ze simpelweg ook niet. "Maar de zon schijnt vandaag en het water is vers, altijd wel iets om positief over te zijn, gelukkig," sprak ze warm en durfde hem aan te kijken. "Hoe is de jacht?"

Op slechte dagen voelde ze zich absoluut niet positief. Dan was ze constant bezig met overal tegenslagen vinden, leek de wereld omhuld in grijze wolken. Toch, als er één ding was dat ze geleerd had, was dat die negativiteit je nergens bracht. Je kon blijven liggen in je verdriet en daar uiteindelijk in verdrinken, of toch nog op zoek gaan naar de kleine dingen. Het feit dat de zon scheen en het water vers was, maakte de tegenslagen van de laatste tijd niet minder waar, maar wel net iets meer dragelijk. "Het is iets moois om positief te zijn wanneer er genoeg dingen zijn om negatief over te denken," sprak de kater en Routnose glimlachte hem warm toe. Het viel haar op dat hij veel bij zijn oude vriend Stallionstar rond hing en met haar scherpe neus dacht ze ook nu de geur van hun leader over hem heen te ruiken. Ze zou er niet over beginnen, het waren haar zaken niet, maar ze vroeg zich af wat er speelde tussen hen. "We hebben erger gehad, maar de prooi is schaars door de kou" sprak hij uiteindelijk, iets later omdat hij in gedachten verzonken leek. "Oh, ehm, inderdaad. De wind is nu al fris, ik ben bang dat we een harde Leafbare tegemoet gaan," ze zuchtte wat verslagen, maar schudde haar kop toen kort. Niet jezelf mee laten sleuren. "Binnenkort zal het meertje wel dichtvriezen," ze keek over haar schouder naar het water en grinnikte zachtjes. "Ik weet nog heel goed toen ik voor het eest over het ijs liep. Ik bleef maar uitglijden, uiteindelijk heeft mijn broer mij eraf moeten trekken," een nostalgische blik kwam in haar ogen. Nee, handig was ze niet bepaald.

Ja, ze had behoorlijk wat herinneringen bij dit meertje. Voornamelijk in haar apprentice tijd. Zo was ze één keer al zonnend op een rots verderop in slaap gevallen, een warrior had haar toen zo laten schrikken dat ze pardoes het water in was gedonderd. Gelukkig was het toen Greenleaf, maar niet haar meest trotse moment. "Net een hert op ijs" nou ja zeg, was dat iets van een glimlach op het gelaat van de stoïsche kater? Een twinkeling kwam in haar ogen en ze durfde zelfs een beetje te plagen. "Moet jij zeggen, Stagstorm," ze gniffelde zachtjes en het was duidelijk dat ze het goed bedoelde. "Bij de twolegplace heb je grote palen die heel koud worden als het gevroren heeft" geïnteresseerd keek ze hem aan. Zijzelf was wel eens in het Twoleg gebied geweest, immers groeide daar planten die ze nergens anders kon krijgen. Alleen in de winter had ze daar niets te zoeken, dus wat hij haar vertelde was nieuw. "Je moet er niet aan likken want dan zit je tong vast" dat deed haar lachen, waarna ze hem vrolijk aan keek. "Spreek je... Uit ervaring..?" poogde ze, een glimlach op haar smoel.

Ze begon zich net wat meer losbandig te voelen toen plots de schim van een glimlach van Stagstorm zijn gelaat vertrok. Routnose keek wat geschrokken toe hoe hij kwaad snoof. "En dan zeggen ze dat je altijd zo lief en vriendelijk bent. Ik wordt gewoon belachelijk gemaakt om mijn naam!" bromde hij na een stilte en de poes voelde zich overvallen met schuld gevoel. Oh nee, had ze hem nu echt geraakt? Goedgelovig als ze was twijfelde ze er niet aan. "O-oh s-sorry Stagstorm, ik wilde echt niet-" hakkelde ze al, toen ze de grijns op zijn smoel zag. Een diepe zucht rolde over haar lippen en ze keek hem zogenaamd boos aan. "Jij gemenerik!"sputterde ze, maar kon het toch niet laten om zachtjes te gniffelen. Al helemaal toen hij vertelde over zijn ervaring met een two-leg paal. "Ik was nog een apprentice, don't judge me Routnose, anders zorg ik ervoor dat jij straks vastgeplakt zit aan zo'n ding" wat een mopper kont. Met glimmende oogjes keek ze de warrior aan. "Nou zeg! Dan plak ik jou misschien ook wel vast, hoor," nogal een loos dreigement van iemand die ongeveer tot zijn schouders kwam, maar shht.

Nogmaals keek hij verontwaardigd aan en hoewel Routnose graag zou beweren dat ze geen ezel was die haar kop tweemaal tegen dezelfde steen stootte, was ze toch alsnog even gefopt door hem. "Meneer gemenerik voor jou, snotneus" ze grinnikte toch. Stagstorm was soms wat moeilijk te lezen, door dat hele intimiderende exterieur dat hij met zich mee droeg. Maar zag hem hier, stom grinniken. Een vrolijke twinkeling lag in haar ogen, blij hem opgetogen te zien. "Excuses meneer, ik moet natuurlijk wel respect hebben voor de oudjes," durfde ze te grappen, haar tong kort uit haar mond. Sterker nog, ze durfde hem heus te bedreigen. "Oh doe me dat niet aan Routnose! Alles behalve dat" ze sloeg haar pootjes over elkaar en schudde resoluut haar kop. "Pas op hoor! Je wilt niet weten hoeveel spinnenrag ik wel niet opgeslagen heb," haha, take that

Ze grinnikte om zijn opmerking. "Natuurlijk ben je dat niet, gekkie," sprak ze op zijn gemompelde woorden die haar wel heel veel aan de klagende elders deed denken die altijd bij haar den kwamen. Hihi, misschien moest ze hem dat alleen maar beter niet zeggen. "Spannend" hij wiebelde met zijn wenkbrauwen, een vrij vreemd jolig gezicht bij de vaak zo norse kat. Zie je, het bewees opnieuw dat niemand echt een zuurpruim was van binnen. Zelfs Abysshowl zou ze nog eens laten glimlachen. "Durf ik te vragen wat je daarmee van plan bent?" ze probeerde duister te kijken, maar dat ging niet heel soepel. "Nou ik weet niet of je dat durft, hoor," pfuh, hoe moest ze nou ooit intimiderend over komen. "Maar omdat je het zo lief vraagt, ik ga denk ik eerst je pootjes vast plakken en dan je staart. Probeer dan nog maar eens los te komen, hoor!"

Een pruillipje? Het moest niet gekker worden. Stallionstar zou hem zo eens moeten zien, die zou zijn vriend niet eens meer herkennen. Routnose vond het machtig amusant en was bovenalles blij dat de ander zich kennelijk op zijn gemak voelde bij haar. Tenminste, zolang ze hem niet bedreigde. "Wow Routnose, wow." zijn ogen waren groot en zijn bekje zakte open, Routnose moest echt heel erg hard haar best doen om niet in lachen uit te barstten op dit punt. "Ik, uh, ga nu maar weglopen voordat ik Stallionstar vertel hoe gevaarlijk jij eigenlijk bent hoor" nu kon ze hettoch niet laten om opnieuw te gniffelen. "Nee, nee, dit is allemaal deel van mijn masterplan. Stallionstar denkt dat ik super onschuldig ben, hij zou je nooit geloven," probeerde ze duister en intimiderend te zeggen. Nadruk op 'probeerde'. "En uiteindelijk ga ik de hele clan overnemen, door iedereen vast te plakken met spinnenrag! Niemand die tegen me kan zijn als niemand überhaupt tegen kan stribbelen," Routstar, evil leader of windclan