Everything I've ever had

De kleine kater zat een beetje hulpeloos in de grote grot, nog compleet niet op zijn plaats in deze positie. Hij zou het binnenkort met Day moeten hebben over de klim naar de bergtop… maar hij keek er tegenop. Het hele idee om hier de lichamen van Skyteller en Orchid te moeten zien bezorgde hem nu al nachtmerries, hij wilde hun levende herinnering bewaren, niet vervangen met zo’n dode. Daarbij had hij zich nog nooit zo kind gevoeld dan op dit moment. Maar gelukkig kreeg hij nog wel een beetje steun van hun vorige Healer, en langzaam begon hij al wel plannen te vormen voor wat er gedaan moest worden. Van wat híj moest doen als Starteller niet terugkwam en hij toch wel deze verantwoordelijkheid aan moest. Een stem liet hem opschrikken, waardoor hij wat verward richting de ingang keek, al verzachte zijn barnstenen ogen meteen toen hij zag dat het Sedge was. “Ja Sedge? Kom binnen” Hij gaf haar een grote glimlach, blij dat het een vriend was en iemand van zijn leeftijd, iemand waar hij comfortabel mee was. “Kan ik je ergens mee helpen of ben je hier gewoon voor de gezelligheid?” Plaagde hij hierna jongensachtig, zich toelatend om met haar wat meer zichzelf te zijn, in plaats van whatever hij zou moeten zijn op dit moment.

Het was tot nu best eenzaam om een Healer te zijn, al was de realisatie nog niet echt doorgedrongen. Natuurlijk wist hij wel dat hij de klim moest maken naar de bergtop toe... maar hij durfde niet helemaal. Alsof het allemaal dan net iets te echt zou worden. Al zijn vriendjes wilde nu ook minder met hem te maken hebben, iets wat hem wel een beetje pijn deed, maar gelukkig leek Sedge te realiseren dat hij zelf ook even verward was als haar. "Daar ben ik blij om" lachte hij haar woorden, terwijl hij zijn kopje vol affectie terug tegen de hare aan duwde. "Anders had ik je buiten gestuurd hoor" Plaagde hij, zo enorm dankbaar om voor een moment weer eventjes Spark te mogen zijn en niet ene... naja, Sparkteller ofzo. Hij wilde helemaal geen teller zijn nu, die gingen allemaal dood. En dat wilde hij helemaal niet. Sedge ging verder en hij was compleet ontroerd door haar idee, waardoor hij even luid en onhandig spinde en nogmaals zijn kopje onder de hare drukte. "Je bent zo lief Sedge, dat is echt een geweldig idee" De kleine kater grinnikte even. "We kunnen zelfs een den maken met zo veel materiaal. En dan kan jij of Fern ook eens blijven slapen, als je dat leuk vind natuurlijk" Met lichtjes in zijn ogen keek hij naar de poes, zijn hele humeur eigenlijk al weer goedgemaakt door dit gebaar.