To The Sparkling Moon

Onderwerp: To The Sparkling Moon vr 15 mei 2020 - 11:55

Haar tijd als kitten was bijna voorbij. En dat hield haar al zoveel dagen stil, zo stil als de zachtste bries. Het enthousiasme zat binnenin, maar kon het moeilijk er uit laten. Haar hemelsblauwe ogen gingen open wanneer ze stopte met zoveel te denken. Haar kleine bruine pootjes trippelden wat vooruit, maar deze plek was niet leuk meer. Wanneer ze to-be was, kon ze eindelijk naar veel mer plaatsen gaan dan hier alleen. Er kwam een kleine zucht uit, maar negatief nadenken wilde de poes niet. Het was zo'n spannende tijd. Haar siblings waren enthousiast, haar ouders waarschijnlijk ook, maar zij werd gewoon stiller met elke seconde die voorbijging. Je kon het water al horen in de achtergrond van de wit met bruine kitten haar gedachten. En daar bleef ze, gewoon staan naast de uitgang om te luisteren naar de waterval.

[+@rumble •]

Onderwerp: Re: To The Sparkling Moon vr 15 mei 2020 - 20:57

Rumble kwam terug van een training met Coyote. Ze moesten toch het leven weer oppakken en als Turtle er nog bozer van werd dan was dat maar zo. Hij vertrouwde Coyote en daar had hij het maar mee te doen. Hij moest niet zo doemdenken. Het was verschrikkelijk wat er was gebeurd, maar het kon niet anders dan dat ze te snel had gewild met vluchten en van een klif was gevallen. Coyote had niet gelogen en als Turtle dat niet kon zien, dan was hij gewoon een mousebrain. Hij was gek hoe je het zelfs kon missen om iemand te ontlopen. Hij hoefde zijn moeder niet meer te ontlopen, hij hoefde niet meer te verwachten dat ze ergens vandaan kon komen, want Starteller was er niet meer. Zijn okergele ogen flikkerden even voordat hij de Cave binnen stapte. Hij liep bijna een kitten ondersteboven en kon haar nog net op tijd ontwijken. “Wat sta jij hier te doen Soot?” Vroeg hij nog wat geschrokken.

Onderwerp: Re: To The Sparkling Moon za 16 mei 2020 - 13:52

Alles was rustig totdat een to-be bijna op haar stapt. 'Wat sta jij hier te doen Soot?', vroeg de kater op een geschrokken toon. De poes was zelf ook geschrokken van bijna verpletterd te worden maar antwoorde kalm. "Ik stond hier te luisteren naar de waterval, om tot rust te komen en na te denken hoe vrij ik zou zijn als to-be". Het was zo leuk om dingen voor te stellen, maar beter om het echt te zien. Alhoewel ze nog niet te ver weg van de grot mocht gaan, en voelde zich wat beperkt. De wit met bruine kitten richtte haar blauwe ogen naar de bruine to-be. Alles dat de poes wilde was vrijer zijn dan nu. Ze heeft zich al twee manen lang dingen zitten voorstellen en was er al bijna, maar toch leek het nog duizenden manen te duren voordat het gebeurde.

Onderwerp: Re: To The Sparkling Moon vr 22 mei 2020 - 20:04

Hij grijnsde, dat begreep hij wel. “Ah, ik snap het. Het is heerlijk om de Cave uit te mogen zonder op je kop te krijgen.” Beaamde hij. “De bergen zijn mooi en de trainingen maken je sterk.” Vervolgde hij toen. Even fronste hij. Maar die verantwoordelijkheden, die serieusheid die sommigen ineens aannamen, die was minder. Als kitten waren ze naïef geweest, hadden ze hem ook wel een de schuld toe proberen te schuiven. Alleen dat was anders geweest, minder pijnlijk. Daarbij had hij simpel zijn schouders op kunnen halen. Hierbij niet, dit vrat aan hem. Maakte hem stuk zonder dat hij het durfde te laten zien, want niemand mocht het zien. Hij moest sterk blijven, voor Wren. Hij moest haar ook nog steeds iets vertellen… Snel liet hij het van zich afglijden en keek Soot aan. “Wat wil je worden?” Vroeg hij toen.

Onderwerp: Re: To The Sparkling Moon