Hello Sun

Aah, Shadefeather kon toch zo genieten van het zonnetje. Het was soms nog best fris, maar de zon die steeds vaker scheen verwarmde de boel toch een hele hoop. In ieder geval zijn hart. En zijn brein. Shade vond leafbare maar niets, veel te koud en donker. Gelukkig had hij zijn positiviteit.
Zijn blik ging naar de Nursery, waar kittens vrolijk speelde. In leafbare speelde de Kits natuurlijk niet veel buiten, maar nu het warmer werd was het veel aangenamer. Er lag ook geen sneeuw meer. Alhoewel de meeste kittens zich daar wel mee vermaakte. Shade was in ieder geval blij dat de sneeuw weer gesmolten was.

+ Storkkit

Blijkbaar had hij door het kijken de aandacht van één van de kittens opgewekt, want de kleine Storkkit kwam al op hem af huppelen. De kater glimlachte naar het jonge poesje toen ze hem vrolijk begroette. 'Hallo,' miauwde hij terug. Hij vond kittens echt geweldig. Zijn adoptie nestje waren inmiddels al een paar manen Apprentices, maar hij zou nog steeds erg graag zelf kittens willen opvoeden. Er vanaf de geboorte bij zijn, en liefst nog eerder natuurlijk.
'Wat bent u aan het doen?' vroeg Storkkit toen ze voor hem stond. Shade glimlachte en haalde lichtjes zijn schouders op. 'Ik ben op het moment lekker aan het genieten van de zon. Het is weer heerlijk weer aan het worden,' miauwde hij. 'Was je lekker aan het spelen?'

Zijn vraag bleef onbeantwoord terwijl de kitten een poosje stil was. Shadefeather bleef geduldig wachten, met nog altijd een glimlach op zijn gezicht. Hij vond het wel schattig om het kleine poesje zo te zien nadenken. 'Uw naam is toch Shadeweather?' vroeg Storkkit vervolgens na een tijdje. De kater glimlachte. 'Aah, bijna goed,' grinnikte hij. 'Het is Shadefeather, met een f.' Nu hij er over nadacht vond hij Shadeweather ook wel oké klinken, maar hij was toch wel blij dat zijn naam Shadefeather was. Het paste toch wat meer bij hem. Hij was benieuwd wat Storkkit's Warrior naam zou worden, maar dat duurde nog een tijdje.

De jonge kitten vroeg of het Warrior zijn zwaar was. Een brede glimlach verscheen op zijn gezicht. Ah, het zware leven van een Warrior. Shadefeather vond het een top leven, helemaal niet zwaar. Tenzij je natuurlijk de oorlogen meetelde, dat vond hij wel zwaar. Hij bleef dan ook meestal in het kamp, aangezien er veel meer Warriors waren die veel beter konden vechten dan hem. Maar als het erop aankwam kon hij heus wel een paar klappen uitdelen hoor, het was niet dat hij helemaal hulpeloos was. 'Vast een stuk leuker dan alleen hier zijn.' Kijk, zo dacht hij er ook over.
Shadefeather knikte. 'Oh ja, ik vind het geweldig om vrij rond te kunnen rennen over de Moorlands,' sprak hij knikkend. 'Maar soms moet je even je rust pakken, maar ik ben wel zo'n beetje de hele dag buiten het kamp te vinden,' grinnikte hij. 'Soms is het zwaar, Warrior zijn, maar ik vind het geweldig.'

Het jonge poesje leek in ieder geval erg enthousiast toen hij vertelde over het Warrior zijn. Ze uitte dan ook opgewonden dat ze niet kon wachten. Nee, dat kon hij haast ook niet toen hij een kitten was geweest. Jeetje, dat was alweer een lange tijd geleden. Maar oud voelde hij zich niet hoor, hij was immers een jonge ziel. De kater grinnikte bij de enthousiasme van Storkkit. 'Oh ja? Waar kijk je het meest naar uit dan, hm?' vroeg hij nieuwsgierig, met vrolijk twinkelende oogjes.

Storkkit maakte een instemmend geluid bij zijn vraag, maar leek ver weg te zijn in haar dagdromen. Shade keek geamuseerd toe en wachtte geduldig tot ze klaar zou zijn. Of tot hij toch echt weer iets moest zeggen. Maar dat was gelukkig niet nodig, want Storkkit was al uit haarzelf wakker geworden. 'Euh... Buiten het kamp komen, rennen in de wind,' somde ze op. Shade knikte. 'Goede dingen, ja. Rennen is fantastisch,' miauwde hij. Maar dat wist onderhand de hele Clan al wel dacht hij. 'Zou je liever een Moorrunner of Tunneler worden?' vroeg hij vervolgens weer nieuwsgierig.

Hij gaf haar gelijk in het rennen, wat haar enkel nog nieuwsgieriger maakte naar buiten het kamp. Die ruimte, de wind door je vacht, achter een konijn aanrennend. Prachtig leek haar dat. Toen Shadefeather vroeger wat ze liever werd, was dat niet moeilijk. Nee, als Tunneler moest je in dat tunnelstetsel gaan en dat leek haar niks. Bovendien had ze mooie lange poten, die waren vast een stuk handiger bij over het land rennen dan in die tunnels die vast laag waren.''Moorrunner!''zei ze dan ook vastberaden, heel erg zeker van haar zaak. Ze strekte zich even uit, zodat Shadefeather misschien wel kon zien dat haar lichaampje daar het meest voor geschikt zou zijn.Wie weet kon hij dat vertellen aan Stallionstar, tenzij die straks hetzelfde als haar dacht. Ze hoopte het maar. Wat was Shadefeather eigenlijk? Ze moest eens meer van de Warriors te weten komen, tenslotte werd dat ook haar toekomst. ''En u? Wat bent u?''

Al vrij snel kwam het antwoord dat kleine Storkkit een Moorrunner zou willen worden. Shadefeather lachte breed, toch wel een beetje trots. Kijk, zo mag hij het horen. De jonge poes rekte zich toen uit, alsof ze het hem wilde laten zien. De kater grinnikte lichtjes en knikte. 'Dat is een goede keus,' miauwde hij. Hij wist wel zeker dat Storkkit opgeleid zou worden als een Moorrunner. Het was dus fijn dat ze dat zelf ook wilde.
'En u? Wat bent u?' Oh jee, hij werd u genoemd. De kater lachte zachtjes. 'Oh, noem me alsjeblieft je of jij,' grinnikte hij. U, nee, dat was nog niet voor hem hoor. Zo oud was hij ook nog niet! 'Ik ben ook een Moorrunner,' vervolgde hij toen met een glimlach, waarna ook hij zijn lange poten even voor hem uitstrekte.