Hide and seek

Zoekend keek de langharige Ragdoll om haar heen, waar was dat eitje nu weer? Ze vond het maar niks haar sibling voor een langere tijd niet gezien te hebben, hij kon af en toe zo dom zijn, zo naïef...wie weet wat er kon gebeuren in dit kamp vol uncultured hufters. Met een zucht zocht ze dan ook hard verder, hoe moeilijk kon het zijn zo'n grote bikkel te vinden? Alhoewel het veel lastiger leek te zijn dan ze voorheen verwacht had, oh ze hoopte zo erg dat hij niks doms aan het doen was. Ze vond het niet leuk als de kater hun moeder kwaad maakte, ze werd er nerveus van, ze wilde niet dat iemand boos werd op haar broer, natuurlijk hij deed stom maar hij was ook gewoon super dom af en toe, kon hij toch niks aan doen? Tuurlijk vond ze het leuk om de kater te plagen af en toe ...maar dit...dit vond ze echt niet leuk, waar was hij dan toch???

+ Beef^^

Kattenkwaad uithalen was niet echt iets dat in Beef's natuur zat. Misschien was hij daar te dom voor; maar bovenal was zijn aard niet zo ondeugend. Wat Beef dan wel aan het doen was, liggend op zijn rug in een klein hoekje? Hm. Dat was hij vergeten, eigenlijk. Maar de positie was wel comfortabel. Het hoekje waar hij zich in gewurmd had bood veel bescherming en er was niet zo veel wind. En, het grootste voordeel, zijn staart kon nog gewoon heen en weer bewegen! Dat deed hij dan ook; het enige deel van het dat duidelijk uitstak in het camp was die bijna kwispelende staart.

Ze kon d'r zelf wel voor d'r kop slaan toen ze dan toch eindelijk haar broertje gespot had. Waarom had dit zo lang geduurd? Ze zou de kater al veel eerder gespot moeten hebben, duidelijk werd wel weer dat ze echt haar zoek skills even moest gaan aanscherpen. Maar voor nu was ze in ieder geval blij dat ze de grote kater gevonden had, wel was ze nieuwsgierig waarom hij daar lag, wat voor spelletjes was hij nu weer aan het spelen. Met snelheid stapte ze er dan ook op af een glimlach op haar gezicht. "Beef?" mauwde ze toen ze hem dan toch eindelijk bereikt had. Kort lachte ze bij het zien van haar broer, zo in een hoekje gewurmd het zou vast comfortabeler liggen dan het eruitzag. "Ik heb je overal lopen zoekenn, wat ben je nu weer aan het doen" mauwde ze geamuseerd maar nog altijd nieuwsgierig, misschien kon ze wel meespelen...al zag de kater er niet bepaald speels uit zo.

De lacherige stem van zijn zusje deed hem opkijken; hij drukte zijn kin tegen zijn buik en staarde door zijn achterpoten door, zodat hij daar Cheriey zag staan. Ze vroeg hem wat hij nu weer aan het doen was - even probeerde hij zijn schouders op te halen, maar dat werkte niet echt in deze positie. Hij rolde om, wat nog niet makkelijk was in de smalle ruimte, maar toen kon hij Cheriey niet meer zien natuurlijk. "Kweenie.", antwoordde hij dan maar met zijn zware stem, alvorens hij al schuifelend achteruit probeerde te kruipen om uit de dunnen plaats te raken. Erin was toch makkelijker geweest!

"Kweenie." mauwde de kater voor hij onhandig zijn schuilplekje ontvluchten. De poes kon het niet helpen even te giechelen bij het zien van haar broer's moeilijke uitdaging, het zag eenmaal erg grappig uit en ey het was niet alsof ze hem uitlachte...okay misschien een beetje. "Soms vraag ik me echt af wat er in jou hoofd omgaat mate" snorde ze vermaakt terwijl ze naar voren stapte om te kíjken of ze hem wellicht kon helpen te ontsnappen uit zijn onmogelijke situatie.