We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Apparently she's got revenge on her mind, and it's really annoying when people try to talk while you're feeling murderish.
Uitgebreid rekte de she-cat zichzelf uit. Ze had een hekel aan de clans en alles waar ze voor stonden. Ze waren net zo saai en.. goed als de tribe was geweest. Maar bloodclan, ja bloodclan daar was de lol te vinden. Of Elite zoals het zo mooi werdt genoemd. Ze zag weinig elitair aan hen hoor. Behalve dat het elitaire mongolen waren misschien? Maar ach, Cobra hielt haar entertained en zo lang hij dat voor elkaar wist te houden zou ze hier blijven. Ze was geen kat om alleen te zijn en daar gaf ze haar tribe bloed de schuld van. Maar ja. Ze wou niets meer met ze te maken hebben. Toch? Of.. Haar blik viel op een kater, hij zag er uit alsof hij oud genoeg was geweest om met die clans mee te gaan.. Zou hij.. Waarom wou ze dit weten? zonder dat ze echt wou kwam ze omhoog en stapte op de kater af. "Jij." Blafte ze kil tegen de kat voor ze ging zitten. "Vertel eens.. heb jij de mountains gezien waar jullie allemaal zo hoog van spreken?" Ze wou haar gevoelens verbergen in de vraag, maar haar ogen vernauwde zich iet wat, terwijl haar pluizige staart om haar poten gleed. Ze wou het weten.. Ze moest het weten. Iets vanbinnen hoopte op nieuws van haar ouders.. Ze moest.. Waarom?
Onderwerp: Re: Fun times ahead za 9 mei 2020 - 1:15
Hij haatte het om opgesloten te zitten. Normaal ging hij juist met iedereen praten buiten het kamp. Met rogues, met clankatten, met iedereen in general. En nu zat hij opgesloten en kon hij nergens heen. Kon hij niet doen waar hij goed in was. Hij probeerde zo veel mogelijk zijn gedachten te verzetten door met katten uit zijn eigen clan te praten, maar het was gewoon niet hetzelfde, weet je wel? Het was een beetje saai, er zat geen spanning niets in. Normaal was er de spanning van ontdekt worden, vooral met de flirterige opmerkingen die hij regelmatig maakte. Het was altijd een leuk spelletje moest hij zeggen, maar goed. Dat ging nu niet zo goed. Merendeel van ShadowClan wisten ook dat ze hem beter weg konden duwen dan dat ze zouden luisteren naar zijn flirterige opmerkingen. Er waren maar weinig warriors in de clan waar hij nog niet mee geflirt had. Vanuit zijn ooghoek zag hij een Bloodclanner overeind komen, waardoor hij even een enkele keer knipperde. Hij hoopte maar dat hij niet gestoord werd door de bloodclanner, maar toen hij de bewegingen zijn kant op zag komen draaide hij zijn kop naar de bloodclan poes. Hij was niet bang. Niet al té bang tenminste. ”Jij.” klonk er kil van de poes af, waarna ze zonder pardon voor zijn neus neer plofte. ”Vertel eens.. heb jij de mountains gezien waar jullie allemaal zo hoog van spreken?” Oh? Ja, nu ze er om vroeg ja. Dat had hij inderdaad gezien. Hij was nog een jonge knul geweest toen, nog niet eens een apprentice, maar hij had de omgeving wel gezien. Zo ver dat kon als kitten zijnde. ”Jazeker,” sprak hij rustig tegen de poes. Flirten met een boodclanner ging zelfs Inkspots een stapje te ver, maar normaal antwoorden kon hij zeker nog wel opbrengen. En wie weet wat ze hem zouden aan doen als hij slim probeerde te doen he? Dat moest hij ook niet hebben. Zijn mooie kopje moest wel mooi blijven. ”Ik was toen wel nog jong hoor, een maan of vier, vijf.” sprak hij nadenkend tegen de poes. Hij had dus vooral de cave vanbinnen gezien. Meer niet heel erg moest hij eerlijk toegeven.
Onderwerp: Re: Fun times ahead wo 13 mei 2020 - 15:07
Now, children, watch closely
Ze had er geen tot weinig zin in om een lang verhaal aan te horen. Maar ze moest met deze kater spreken over de zaken van de bergen. Her irriteerde haar dan ook goed om te horen dat hij nog hartstikke jong was geweest toen de reis gemaakt was. Daar had ze nauwelijks wat aan. Maar goed, ze was nu al in gesprek met hem dus ze kon moeilijk weglopen. Anders zouden er alleen maar vragen gesteld worden over waarom zij zo nodig moest weten wat er in de tribe afspeelde. Dus keek ze hem met een kille blik aan voor ze een lik over haar brede poot gaf. ”Vertel eens.” Mauwde ze koeltjes. ”Hoe was het daar? Wat vond je van de tribe katten. Diens leider.” Ze vernauwde haar ogen iet wat terwijl ze de kater aankeek. Zelf wist zou niet 123 wat voor antwoord ze zou willen. Maar het zou een antwoord zijn, ze zou een stap verder zijn. Waarom ze die stap wou.. geen idee, maar hij moest gezet worden. Dat riep alles in haar.
Onderwerp: Re: Fun times ahead do 28 mei 2020 - 1:09
Hij wist niet waarom ze dingen over de tribe wilde weten. Hij was toen nog zo jong geweest en hij wist ook niet zeker of hij haar vragen goed kon gaan beantwoorden zoals ze wilde. Maar hij kon er ook niets aan doen dat hij zo jong was geweest. Dat hij er niet veel bewust van had meegekregen. Straks zou ze er boos om worden omdat hij het niet wist. Of zou ze hem in elkaar rammen. Dat moest natuurlijk niet gebeuren met zijn mooie koppie. Hij moest mooi blijven, anders kon hij toch nooit goede dingen binnen de clan gaan doen en een prachtige mate vinden? Die zouden meteen afgeschrokken worden door bepaalde littekens die hij in die tijd had gekregen. Vooral met die kille blik die ze op hem had gericht wist hij dat hij zo in elkaar geramd kon worden als ze het niet goed vond. Ze likte haar brede poot even een keer, waarna ze weer begon te spreken. ”Vertel eens.” klonk er koeltjes van de bloodclanner af. ”Hoe was het daar? Wat vond je van de tribe katten. Diens leider.” klonk er waarna de poes haar ogen wat vernauwde. Hij had er niet heel erg veel katten gesproken natuurlijk… maar hij had er wel verhalen over gehoord. Dus hij moest het maar daarmee gaan doen, niet waar? ”De leider van de Tribe was erg vrijgevig voor ons, we mochten daar in een grot zitten met alle clans terwijl we weg moesten vluchten van ons gebied.” sprak hij eventjes, waarna hij even slikte. Daarna ging er een ziekte door de clans heen. Eentje waar ook zijn moeder aan was overleden. ”De leider van de Tribe hielp ons toen er een ziekte kwam die al onze medicine cats niet konden behandelen. Dankzij hen bestaan de clans nog.” sprak hij met een zacht knikje. Zonder die redding waren ze echt verdoemd geweest.