Broken parts

Settleddust scharrelde wat het kamp door, van kat naar kat. Hij was een beetje zielig, met een vers gescheurd oor en zo nu en dan een beetje wankelend. Maar iedereen van Shadowclan kwam aan de beurt, want hij dacht dat geen enkele kat vrijwillig luisterde naar BloodClan. En dat was zijn missie, duidelijk maken aan iedereen dat Acornstar nog leefde, en dat hij Cobra zou uitdagen. Dat het goed zou komen. Moed inspreken, opstand creëren, en leven in de brouwerij gooien. Het was nog lang niet over. StarClan stond nog altijd aan hun zijde, en dat was hun grootste kracht. Settleddust zat op dit moment eventjes stil in het kamp, kijkend naar wat er gaande was, wie met wie sprak, wat er allemaal gebeurde in de schaduwen. Totdat er opeens een wezen aan zijn poot klemde. Instinctief dacht hij dat het Pepperpaw zou staan en meteen stond hij op scherp, klaar om te beschermen. Zijn oren in zijn nek, zijn klauwen uitgeslagen. Maar het was een grijs poesje. Fuzzypaw, een zusje van zijn apprentice. Hij keek haar verbaasd aan, maar volgde toen haar blik naar de Bloodclanner die naar hen keek. Hij drukte zijn oren in zijn nek en staarde terug. Wat nou, ze deden niets. En ja hoor, hij liep ook weg. Zijn blik ging naar Fuzzypaw. ‘Geen zorgen. Het komt goed, sneller dan je denkt,’ fluisterde hij zachtjes in haar oor.

Zo bang was ze. Hij keek met medelijden naar het grijze poesje. Ze deed hem denken aan Pepperpaw. Hij keek kalm naar haar toe, zijn oren naar voren en een glimlachje op zijn snuit. Ze bedankte hem nog dat de BloodClanner weg was. ‘Geen probleem,’ miauwde hij zachtjes. Daarna gingen zijn ogen weer door het kamp, kijkend of hij niet pottenkijkers had of werd afgeluisterd. Toen boog hij zijn kop weer naar het grijze poesje. Hij knikte langzaam toen ze vroeg of ze weg zouden gaan. ‘Ja. Ik heb Acorndust gesproken. Hij leeft, en hij gaat Cobra uit de weg ruimen,’ miauwde hij geruststellend, daadkrachtig en met een hoopvolle glimlach. Hij moest zijn hele clan weer opbeuren dat het beter zou komen. Dat ze verlost zouden worden, dat ze weer zouden kunnen herstellen, opbouwen en groeien. Ze zouden weer sterk worden, zoals ze ooit waren, zoals ze hoorden. Het woud zou weer verhalen vertellen van Shadowclan, de katten van de nacht die één werden met de schaduwen, zoals hij voorouders van Tigerclan. De koude wind die hun harten verkleumden. Het was slechts een kwestie van tijd.