Riverclan Ceremony [07-13]

Een nieuw gevoel van macht bekroop Crystalshell terwijl ze voor de tweede keer de heuvel beklom om de ceremonie te leiden. Ze stond letterlijk boven de rest van de clan, en hoewel ze ervan overtuigd was dat ze een rechtvaardig leider zou zijn wanneer ze die rol op zich zou nemen, voelde het niet slecht. Ze viel opnieuw in voor Pantherstar, en was blij met de verantwoordelijkheid die aan haar vertrouwd werd. Crystalshell had minder slecht nieuws dan de vorige keer. En hoewel niet alles vreugdevol was, hoefde ze in ieder geval niemands dood te verkondigen.

Ze haalde even diep adem, zag dat er al blikken haar kant op gingen, en verkondigde: ”Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen vis te vangen verzamelen voor een ceremonie!” De dens liepen langzaam leeg en Crystalshell gebruikte die tijd om nog een keer over alles heen te gaan, er was veel te vertellen. Ze besloot maar te beginnen met het slechtste nieuws;

”Silvercloud is aangevallen door een Thunderclankat. Ze is ernstig gewond en licht in het medicine cat den. En hoewel zij buiten levensgevaar is zullen wij dit als een moordpoging zien. We zullen dan ook verantwoording en vergelding van Thunderclan eisen.” Verkondigde de grijze kattin. Ze was nog niet klaar om een hele clan te beschuldigen, maar er moest actie ondernomen worden. Niemand mocht ook maar een moment denken dat zij aan de kant van een andere clan stond.

Dan nu het goede nieuws: Een nieuwe apprentice. ”Cottonkit, kom naar voren.” Mauwde ze terwijl ze de groep warriors rondkeek, zeker van haar keuze als mentor voor de jonge poes. Toen richtte Crystalshell haar groene ogen op de blauwe kijkers van Cottonkit en vervolgde: ”Cottonkit, je hebt de leeftijd van zes moons bereikt en bent klaar om apprentice te worden. Vanaf vandaag, tot de dag waarop je je Warriornaam ontvangt, zal je bekend staan als Cottonpaw. Je mentor zal Crowflight zijn, ik vertrouw erop dat hij al zijn kennis aan jou door zal geven.” Ergens was het misschien een gunst voor haar broertje, maar ze geloofde er echt in. Hij zou een goede mentor zijn.

”Dan zijn er nog een aantal apprentices die een nieuwe mentor nodig hebben. Timberpaw, Scorchingpaw en Oakpaw, kom naar voren.” Ze keek elk van hen even aan voordat ze hun mentoren aanwees: ”Lynxfang, jij zult de mentor van Timberpaw zijn.” Nog geen halve moon geleden zou ze het misschien niet aangedurfd hebben, maar nu was de kater genoeg hersteld om weer volledig mee te draaien. ”Appleseed, jij zult vanaf nu de mentor van Scorchingpaw zijn. En Quietcreek, jij zult vanaf nu de mentor van Oakpaw zijn.

Nu iets bijzonders. Ze hadden het er al over gehad en hoewel hijzelf had aangegeven dat er een probleem was, waren het Pantherstar en zij geweest die uiteindelijk de beslissing hadden genomen. ”Ik wil Outrage vragen om naar voren te komen.” In plaats van te blijven staan en op de kater neer te kijken, daalde Crystalshell van de heuvel af om oog in oog met hem te staan. Ze wist niet hoeveel hij nog kon zien, maar misschien zou hij haar nu in ieder geval nog zien staan. ”Ik, en heel de clan, bedanken je voor alles wat je voor de clan hebt gedaan. Je was een goede warrior, en hebt in de naam van River- en Starclan gevochten om ons te beschermen. Maar je verwonding heeft je vermogen om je taken te vervullen weggenomen. Daarom maak ik je hierbij elder, en vraag ik je om je welverdiende rust te nemen.” Ze boog respectvol haar kop en drukte daarna voor de zekerheid haar wang even tegen de zijne.

Toen ze weer op de heuvel stond wist ze dat nu het meest polariserende nieuwtje kwam. Maar het moest gebracht worden, en zij wist dat het geen slecht nieuws was. ”Shatteredice zal bij Riverclan blijven en uiteindelijk de rol van Warrior op zich nemen. Hiervoor heeft ze training nodig, die door Pantherstar zelf gegeven zal worden. Ik verwacht dat iedereen hier zijn of haar best zal doen om Shatteredice zich thuis te laten voelen. Ze is geen buitenstaander meer, ze is een van ons. Behandel haar dus ook zo.” Haar stem was streng, en gaf geen ruimte voor discussie. Ze wist wanneer iemand te vertrouwen was.

”May the river provide.”

Lijstje & Tags:

Crowflight's vage gedachten over muizen - hoe hij er precies was gekomen wist hij niet eens meer - werd verbroken door de stem van zijn zus die een ceremonie aankondigde. Net als de rest nam hij plaats voor de rots, benieuwd naar wat er allemaal mee viel te delen vandaag. Crystalshell had beloofd om een goed woordje voor hem te doen bij Pantherstar, maar de kater hield er wel rekening mee dat hij zijn verwachtingen niet te hoog maakte. Zin in teleurstelling had hij ook niet. Als hij wel een apprentice kreeg zou hij vanaf dat punt wel doorkijken.

Mededeling een; Silvercloud die aangevallen was door een onbekende Thunderclanner. Zijn oren gingen even wat omlaag. Uitleg van Thunderclan zou zeker nodig zijn daarvoor. Gelukkig gingen ze snel genoeg over op de vrolijkere mededelingen. Cottonkit werd naar voren geroepen om haar apprentice naam te ontvangen. "Je mentor zal Crowflight zijn, ik vertrouw erop dat hij al zijn kennis aan jou door zal geven.” Zijn oren die hij onbewust nog wat naar achteren had schoten nu naar voren. Meteen kreeg Crystal een dankbare blik toegeworpen. Hij wist dat het een hele verantwoordelijkheid en taak was, een die hij zo goed mogelijk ging uitvoeren. De glimlach op zijn snuit kon hij onmogelijk wegdringen. Snel stapte hij naar voren om zijn neus tegen die van de apprentice te drukken. "Hey," grijnsde hij zacht voor hij stil viel zodat Crystal verder kon.

De rest van de medelingen luisterde hij ook netjes naar. Even wierp hij een blik op Timberpaw, succes daarmee Lynxfang. Outrage kreeg een respectvol knikje van hem. Het was altijd jammer als een kat zich bij de elders moest aansluiten. Dat maakte hem niet minder van een aanwinst voor de clan. Shatteredice was nu onderdeel van de clan en daarmee was de ceremonie afgelopen. Iets waar hij niet genoeg mening over had om iets in te brengen. Crowflight maakte een mentale notitie om Crystal later op te zoeken voor een bedankje, eerst zijn nieuwe apprentice.

Een ceremonie. Timberpaw voelde een ongemakkelijk gevoel door zijn binnenste gaan. Hij vond het niet fijn om een nieuwe mentor te krijgen, zeker niet na wat er tijdens de laatste trainingen was gebeurd die hij van zijn vader had gekregen. Zou deze kat ook een excuus vinden om hem stiekem te mishandelen als de Clan het niet zag? Hij dacht niet dat zijn zogenaamde beschermengel een tweede keer op hem neer zou dalen als dat zou gebeuren. Hij probeerde zijn nervositeit te onderdrukken terwijl hij zijn blik door het kamp liet glijden, zich afvragend wie van deze katten zijn nieuwe mentor zou worden. Crystalshell begon met de ceremonie en Timberpaw trok kort met zijn oortje toen hij hoorde dat Cottonkit apprentice werd. Die vuile haarbal. Hij wierp haar nauwelijks een blik toe toen ze genoemd werd en Crowflight als mentor kreeg. Hij keek in de richting van de donkere tabby tom, maar ook hem keurde hij nauwelijks een blik waardig. Hij wenste de tom cat veel succes met de arrogante she-cat als zijn apprentice. Hopelijk was ze heel erg lastig. Crystalshell ging echter verder en Timberpaw focuste zich op haar woorden. Lynxfang. Zijn nieuwe mentor werd Lynxfang. Hij dwong zichzelf om de opluchting die door hem heen ging niet te lang te laten duren. De senior warrior mocht misschien eervol zijn en al meerdere apprentices hebben gehad, maar wie weet hoe hij Timberpaw zou behandelen als het moment eenmaal daar was. Op stijve poten liep Timberpaw naar Lynxfang toe, knikte naar hem en strekte zich naar voren zodat hij zijn neusje tegen die van zijn mentor kon duwen, waarna hij de afstand meteen weer bewaarde en zorgde dat er ruimte tussen hem en alle andere katten was. Voor hem hoefde dit niet. Voor hem hoefde dit écht niet.

@Lynxfang

Oakpaw kreeg een brede grijns om zijn lippen toen hij hoorde dat de ceremonie aangekondigd werd. Dat betekende dat zijn training voortgezet zou worden door iemand anders! Zijn huidige mentor was ziek geworden vlak na zijn benoeming als mentor van Oakpaw, maar hij had Oakpaw wel nog de nodige jachttechnieken door kunnen geven. Oakpaw kon op vissen jagen en op landdieren, al was hij in dat eerste beter dan in dat tweede. Hij had al wel een paar vissen voor de Clan gevangen en had nog geen vechttraining gehad, dus hij was blij dat hij binnenkort met dat onderdeel kon beginnen, samen aan de zijnde van zijn nieuwe mentor. Oakpaw liep naar de kring van katten toe en richtte zijn blik naar Crystalshell. Eerst was er nieuws over Silvercloud, waarna het algauw ging over Cottonkit die apprentice werd. En toen kwam het interessante onderdeel. Hij werd als laatste benoemd en kreeg Quietcreek als mentor. Enthousiast zijnde trippelde Oakpaw op hem af en begroette door zich te strekken en zijn neusje tegen dat van zijn mentor aan te duwen. Hij ging naast zijn nieuwe mentor zitten en luisterde naar Crystalshell’s woorden over Outrage. Hij gaf de nieuwe elder een respectvol knikje en richtte zich, nadat de ceremonie klaar was, algauw weer naar zijn nieuwe mentor. “Wanneer gaan we beginnen?” vroeg hij enthousiast, zijn nieuwe mentor een brede grijns toewerpend.

@Quietcreek

De rust die terug gekeerd leek te zijn even was weer verstoord. De partner van Pantherstar en de poes waar hij zoveel om gegeven had, nog steeds deed, was aangevallen en zwaargewond geraakt. Hij had zichzelf nog niet kunnen dwingen om haar te bezoeken in de Medicine Den, de reden die hij zichzelf voorhield was omdat hij haar familie niet in de weg wou zitten. Ooit had hij gehoopt degene te zijn waar Silvercloud haar liefde mee deelde, maar die hoop had hij aan de kant gezet. Nu zocht hij maar afleiding, probeerde hij ervoor te zorgen dat Bristlepaw ook afleiding zou krijgen. Een vermoeide zucht verliet zijn mond toen hij over het kamp heen keek, hoe veel meer tegenslagen moesten ze nog verwerken? Zijn ogen vielen op Crystalshell die weer op de Leaders Den sprong. Een nieuwe ceremonie? De Deputy riep de clan bijeen en zijn gok was bevestigt. Hij had al een Apprentice, maar toch luisterde hij wel om te horen over de anderen. De eerste mededeling was over Silvercloud en toen Thunderclan benoemt werd ging zijn vacht even lichtjes rechtop staan. Die boomklauters aan de overkant van de River hadden wat uit te leggen. De rest van de ceremonie kwam en Cottonkit werd Cottonpaw met Crowflight als mentor.

Er waren ook wat Apprentices zonder mentor. Ze werden naar voren geroepen en met een rustige blik luisterde Lynxfang naar wie hun trainingen mochten doorzetten. Tot zijn verbazing klonk zijn naam als eerste. Timberpaw was zijn nieuwe Apprentice. Hij had al wat gehoord over de andere, weinig positief. Zijn vader was zijn mentor geweest, maar die was er niet meer. Lynxfang stond op en keek hoe Timberpaw naar hem toeliep om hem te begroeten. Er was geen woordenwisseling en de andere ging weer weg, met een afstand tussen hem en de rest. Lynxfang fronsde, iets zei hem dat zijn nieuwe leerling een pootvol ging zijn. Hopelijk kon hij de trainingen van Bristlepaw en Timberpaw goed genoeg combineren. Outrage werd naar voren geroepen, de kater's zicht was verslechterd en het was niet moeilijk te raden waarom hij naar voren moest komen. De Elder Den had een nieuw nest nodig. Met respect knikte Lynxfang naar hem. Als laatste werd Shatteredice benoemt. Ze bleef in de clan en was nu een vol lid. Ergens voelde Lynxfang zich opgelucht daarover, al wist hij niet precies waarom. In het begin had hij altijd verwacht dat ze weer terug zou keren naar Windclan, maar na wat er gebeurd was bij de Waterfall was zijn mening daarover veranderd. Pantherstar zou haar nog trainen om haar meer te kunnen leren over het leven hier. Ergens vroeg Lynxfang zich af of hun Leader daar nu tot in staat was, aangezien het weer Crystalshell was die deze ceremonie had gedaan. Maar dat was zijn zorg niet.

Of de andere het nou wou of niet, Lynxfang moest toch echt Timberpaw spreken nu. Zonder afleiding begaf hij zich naar de kater die niet bij de rest wou zijn. Hij had littekens, teveel littekens voor een kat van zijn leeftijd, er moest wat zijn gebeurd maar het zou enkel raden zijn wat er gespeeld had. Tenzij Timberpaw zich zou openstellen, maar daarover had Lynxfang geen goed gevoel. ''Timberpaw'' zijn stem was neutraal zoals meestal, maar dulde ook geen tegenspraak. Zijn ogen ontmoette die van zijn leerling, zodat hij zeker wist dat die luisterde. ''Als je nog wat wilt doen doe het nu en ontmoet me dan in de Little Forest'' zei hij, straight to the point. ''Dan kunnen we alles bespreken''voegde hij er nog aan toe voordat hij weer wegging om zijn andere apprentice op te zoeken om te vertellen dat zij vrij had nu. Hij wou liever eerst één op één met Timberpaw zijn.

Tag: @Timberpaw,

_{Eindelijk. Eindelijk was het de dag! Ze had er zo lang op gewacht. Ze was al zó lang de oudste in de nursery en het was zooo saai geweest. Maar nu zou ze eindelijk weer herenigd worden met haar oudere vriendjes en vriendinnetjes. Zou ze eindelijk ook mogen trainen! Ze zou de beste visser worden ooit.. nee, wacht.. Beste zwemster! Ze had zoveel ideetjes in haar kop. Ze snorde en keek verlangend naar de hoge rots. Waar bleef die ceremonie? Ze had haar creme vachtje glanzend schoon gepoetst. De zwarte haren op haar snoet en oortjes werden ook steeds donkerder, steeds meer. Ze was echt zover! Ze was oud, groot.. Ze had mama niet meer nodig. Haar blik ging even naar de blauwe poes, haar oogjes groot en enthousiast. Ze had er zó ontzettend veel zin in. Haar hart maakte dan ook een sprongetje toen Crystalshell eindelijk de heuvel op klom. Haar staartje trilde, zo opgewonden was ze. Kom op, kom op. Ze was er klaar voor. Ze zou eindelijk de buitenkant van het kamp zien.

Eerst was er een mededeling dat Silvercloud was aangevallen door een Thunderclanner. Bah! Die vuile, gemene clan! Nu ze apprentice zou worden, zou ze ze helemaal terug in hun stinkende bos slaan. Puh! Pak aan. Maar eindelijk, eindelijk was het zover. Ze mocht naar voren. Haar naam werd opgeroepen. Ze duwde haar neusje trots in de lucht. Ze was helemaal niet zenuwachtig. Nee, dit was háár moment. Haar kans op te schitteren. Dit was de belangrijkste dag van haar leven. Ze keek omhoog naar de deputy en keek haar bijna brutaal dan. Ze kon alles hebben. En toen kwam het. Cottonpaw. Cotton-paw. AhhH!!! Wippend op haar voetjes, ze had bijna niet meer het geduld om haar mentor te ontvangen. Over hem gesproken, het was Crowflight. Een donkere kater. Oh hij zou vast wel leuk zijn. Ze botste meer haar neus tegen hem aan, waarna hij haar begroette. ‘Hoi,’ fluisterde ze, haar stem trilde opgewonden. Daarna hupte ze weer tussen de massa en keek hoe een paar apprentices even een nieuwe mentor kregen. Waaronder Timberpaw, puh, loser!

Er waren nog wat meer mededelingen, maar die waren niet interessant. Nee, ze had alleen oog voor haar nieuwe mentor. Ze wilde nu op stap! Nu nu nu! Ze trippelde tussen de menigte die uit elkaar viel, slingerend naar de donkere kater die ook haar leek te zoeken. Slippend kwam ze voor hem tot stilstand. ‘Hoi! Ahh, ik ben zo blij! Wat zullen we eerst gaan doen? Zullen we naar buiten, alsjeblieft?’ ratelde ze met een vrolijk stemmetje tegen de kater die ze nauwelijks kende. Maar ze zouden vast lol hebben! Als hij niet een stijve hork zou zijn! Maar nee, optimistisch blijven, het werd vast fantastisch!}

Hehe, eindelijk zou het tijd zijn voor hem. Eindelijk zou hij weer een mentor krijgen en die mentor zou hem maar moeten gaan leren wat hij nodig had. Anders zou hij zo weer gaan stappen naar de leiding, want als er iets was waar hij niet van hield was lantefanteren of iemand die hem verkeerde dingen zou gaan uitleggen. Keurig wachtte hij op zijn beurt hoor, maar het mocht wel iets sneller hoor Crystalshell. Chop chop. Er was nog meer om te doen hoor. Toen zijn naam eindelijk genoemd werd stapte hij naar voren om zijn nieuwe mentor, Appleseed, te begroeten en zijn neusje tegen die van de ander aan te drukken. Er werden nog een paar andere dingen genoemd, onder andere over het hele Shatteredice gedoe, maar goed, wat boeide hem dat. Hij draaide zich meteen naar zijn mentor, zijn groene ogen op hem gefixed. ”Dus, big guy? Wat is de planning?” sprak hij even terwijl hij de kater recht aan bleef kijken.

@Appleseed

”Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen vis te vangen verzamelen voor een ceremonie!” Ah, het was weer zo ver. Ceremonie tijd. Hij moest toegeven dat hij deze bezigheid oprecht interessant vond nu Crystalshell degene was die het geheel zou leiden. Niet dat hij de ceremonie doorgaans saai vond, dat absoluut niet. Maar de dynamiek veranderde toch als het gedaan werd door iemand waar je wat dichterbij stond. Iemand waar je wel vaker mee praten en waar je over het algemeen goed mee op kon schieten. Quietcreek vroeg zich af of hij deze keer een nieuwe apprentice toegewezen zou krijgen en als dat het geval was, wie dat dan zou zijn. Cottonpaw, Timberpaw, Scorchingpaw en Oakpaw: genoeg kandidaten dus. Hij zelf ging uiteraard niet over die keuze maar hij vertrouwde erop dat Crystalshell en Pantherstar hierin de juiste beslissingen zouden nemen. Eenmaal aangekomen bij de heuvel zocht hij een plekje uit tussen de andere katten. ”Silvercloud is aangevallen door een Thunderclankat. Ze is ernstig gewond en licht in het medicine cat den. En hoewel zij buiten levensgevaar is zullen wij dit als een moordpoging zien. We zullen dan ook verantwoording en vergelding van Thunderclan eisen.” Onverwacht, dat was het zeker. Hij had zoiets niet verwacht van ThunderClan. Ze konden inderdaad maar beter hun verantwoording afleggen. Een moordpoging, daar zou niemand mee weg moeten komen. Gelukkig was er meer goed nieuws dan slecht nieuws deze keer. Cottonkit werd naar voren geroepen. Oud genoeg om vanaf vandaag Cottonpaw te zijn en ze zou getraind worden door Crowflight. Dan bleven er nog drie over. Drie apprentices die een nieuwe mentor nodig hadden. Een grotere uitdaging dus. Crystalshell kende hem goed. Ze lieten het duo wel in spanning hoor, om hen zo als laatste te benoemen. De bruine tabby kwam enthousiast op hem afgelopen. Kijk, dat was al een goed teken. Enthousiasme kon nooit kwaad vond hij. Quietcreek grijnsde hem toe terwijl ze hun neusjes zachtjes tegen elkaar aan lieten komen. Oakpaw ging netjes naast hem zitten en zat de rest van de ceremonie geduldig uit. Beter dan dat zelfs, het leek erop dat de apprentice zijn volle aandacht erbij had terwijl Crystalshell over Outrage sprak. Dat was al iets wat Quietcreek zeer kon waarderen. Shatteredice zou vanaf nu af aan bij RiverClan blijven horen. Hij hoopte enkel dat zo iets gewoon goed zou gaan. Dat er niet nog een nasleep aan twijfel en discussie zou ontstaan. De kans daarop zou kleiner zijn als men haar inderdaad gewoon als een RiverClanner zouden accepteren. ”May the river provide.” En daarmee was de ceremonie over. “Wanneer gaan we beginnen?” klonk het enthousiast. Quietcreek wendde zich tot zijn nieuwe apprentice die hem met een brede grijns aankeek. “Zulk enthousiasme valt niet af te wijzen. En dat is alleen maar mooi. Laten we vanmiddag beginnen.” Zei hij en grinnikte zachtjes. Oh to be young and so full of energy…

Onderwerp: Re: Riverclan Ceremony [07-13]