Doctor girl

Je moest het maar willen, medicine cat apprentice worden. Altijd naar kruiden ruiken en de problemen van anderen aan moeten horen en daar dan ook nog lief op moeten reageren. Het was niets voor Myrtlepaw, dat was wel duidelijk. Maar blijkbaar was het wel iets voor haar gezelschap van de dag: Shrimppaw.
Haar mentor had het druk gehad, maar zag het blijkbaar niet zitten om haar de hele dag vrij gegeven. En dus had ze bij het medicine cat den moeten aankloppen om daar te vragen of ze misschien kon helpen. Dat kon, er was namelijk een tekort geweest aan een paar kruiden of iets dergelijks en Shrimppaw kon wel iemand gebruiken om te helpen dragen. Het was niet per se haar keuze van tijdbesteding, maar ze kende Shrimppaw niet echt en wilde toch wel wat meer over haar leren weten. Ze wilde bijvoorbeeld weten of ze iemand was die haar zou verraden als ze weer eens iets deed wat "Officieel" niet mocht, of dat ze cool zou zijn en haar mondje zou houden. De twee kattinnen liepen door de velden van het territorium en aangezien Myrtlepaw geen enkel idee had wat ze zochten leek het haar een goede kans om een gesprek aan te spannen: "Dus hoe bevalt het, het vooruitzicht op een leven van kruiden en kuisheid?" Ze zei het met een glimlach die beide volledig gemaakt of totaal oprecht kon zijn.

[Shrimp]

_{Shrimp snuffelde de velden af, op zoek naar dat ene specifieke wat ze zochten. Naast haar liep Myrtlepaw, een poes die ze niet zo goed kende. Ze had het wel even spannend gevonden om haar mee te nemen, maar misschien was dit ook wel weer een goed moment om een vriendin te maken. Als Medicine Cat Apprentice sliep je immers niet in de Apprentice Den en trainde je ook niet samen met de andere Apprentices. Shrimp vond het al een beetje moeilijk om vrienden te maken, dus dit kon wel een geschikt moment zijn om dat te doen. Of in ieder geval, een poging tot. Gelukkig had Myrtlepaw hetzelfde plan, of ze wilde gewoon de stilte weghebben. 'Dus hoe bevalt het, het vooruitzicht op een leven van kruiden en kuisheid?' Shrimp richtte haar ogen naar de ander, waar ze een glimlach zag. Maar of het een oprechte glimlach was kon ze niet helemaal opmaken.
'Uh.. Wat?' was het eerste wat uit haar bekje kwam. Kruiden en kuisheid? Uhm. Shrimppaw haalde maar haar schouders op. 'Het is het pad wat StarClan voor me uitgestippeld heeft... Ik ben van plan me daaraan te houden,' mauwde ze met een knikje voordat ze haar blik weer naar voren richtte. Kittens, tja, daar had ze nog niet echt goed over nagedacht. Maar dat hoefde ook niet, want ze mocht ze toch niet hebben.}

Het was een vreemde uitspraak geweest, en ze had de ander duidelijk van diens stuk gebracht. Myrtlepaw grinnikte een beetje om te verbaasdheid maar kreeg toch soort van een antwoord. Al was het een beetje het veilige antwoord waar ze juist niet op gehoopt had. Ja, Starclan had haar dit pad gegeven, wat betekende dat ze bijzonder was. Myrtlepaw zou geen pad krijgen, daar was ze vrij zeker van. Wat moest Starclan nou weer met een buitenechtelijk kind dat niet eens naar haar warriors kon luisteren? "Dat is goed van je, daar zullen ze wel blij mee zijn." Reageerde ze op Shrimppaw terwijl de twee rustig doorliepen. "Heb je al bijzondere dromen gehad? Ik hoorde dat jullie die krijgen... Of mag je mij daar niet over vertellen?" Vroeg ze toen nieuwsgierig. In haar dromen bezocht worden door de geesten van de clans, dat moest wel een enorme trip zijn.

_{'Dat is goed van je, daar zullen ze wel blij mee zijn,' reageerde Myrtle. Shrimp knikte enkel. Ja, vast wel. Ze had wel verhaaltjes gehoord over Medicine Cat's die zich niet aan de regels hielden en alsnog kittens kregen. Shrimppaw was van plan dat in ieder geval niet te doen. Ze was niet voor niets gekozen toch? Ze wilde StarClan niet teleurstellen. Dus schoof ze het onderwerp kittens maar weer snel opzij in haar gedachtes, en gelukkig deed Myrtlepaw dat ook. 'Heb je al bijzondere dromen gehad? Ik hoorde dat jullie die krigjen... Of mag je mij daar niet over vertellen?' vroeg ze. Shrimp wist niet of ze al dromen had moeten krijgen, maar ze dacht van niet. Dus schudde ze haar kopje. 'Ik ben nog maar net Apprentice. Ik denk niet dat StarClan mij al zal bezoeken, of raadsels geven of zo,' miauwde ze. Wel keek ze er naar uit. Dat zal ook best wel bijzonder zijn, om zo'n droom te hebben. 'Maar ik mag dat ook niet zomaar bespreken met de Clan. Ik zal het sowieso eerst Coyotespirit moeten vertellen, en Pantherstar en Crystalshell.' Het was immers ook niet gewoonlijk dat prophecy's met de Clan besproken werd voordat de andere High Ranks het wisten. En zeker als Apprentice wilde ze het niet eerst iemand anders vertellen dan haar mentor.}

Het antwoord was nee en nee. Myrtlepaw keek een klein beetje teleurgesteld. Eerst zouden alle hotemetoten van de clan over haar bijzondere dromen mogen horen voordat de gewone katten er van mochten weten. Misschien ook wel handig, voordat ze tientallen ambitieuze waarzeggers in de clan kregen die allemaal hun eigen mening over de dromen van die arme Shrimppaw hadden. Ze wilde er net op reageren toen ze vanuit haar ooghoek een bosje gele bloemetjes zag. Hey, was dat niet waar ze naar op zoek waren? Ze had iets gehoord over bloemetjes, en de kleur geel... of misschien blauw. Enfin, het was het proberen waard. "Hey, hey... Shrimppaw, is dat het? Is dat niet wat we moeten hebben?" Vroeg ze het crèmekleurige medicine katje. Myrtlepaw, saving the day.  

_{Ze zag de teleurgestelde blik in Myrtlepaws haar ogen, maar ze kon er vrij weinig aan doen. Ze had nog niet echt informatie hierover gekregen van Coyotespirit, dus veel kon ze er ook niet over vertellen. En ook al zou ze haar dromen willen delen - als ze die had - dan mocht het niet. Niet gelijk in ieder geval. Maar Myrtle leek alweer afgeleid, want ze trok haar aandacht. 'Hey, hey... Shrimppaw, is dat het? Is dat niet wat we moeten hebben?' vroeg ze. Shrimp keek haar kant op en liep op het bloempje af. Uuh.. Ze wist het niet zeker. Onzekerheid kroop over haar heen. Ze had zo'n gevoel dat ze met lege poten terug zou keren, of met de verkeerde bloemetjes. 'Uh.. Volgens mij niet. Laten we nog maar even doorzoeken,' miauwde ze voordat ze haar weg weer vervolgde. Als ze hét plantje zou vinden, dan wist ze het misschien zeker. 'Dus, hoe gaan de trainingen voor jou?' vroeg ze toen, wel benieuwd hoe de anderen Apprentices vorderde.}

Ja ja, dat had ze toch maar weer goed gevonden. Het was toch bijzonder hoe ze, terwijl ze maar met een half oor luisterde, toch kon vinden wat ze... Wat? Dat was het niet. Nou, dat verpeste haar stemming wel een beetje. Ze zouden doorzoeken, ja hoor... Dan kon ze zomenteen nog een keer het verkeerde aanwijzen en er als een domme malloot uit zien die niet eens een bloemetje kon herkennen. In haar gedachten mokkend liep Myrtlepaw weer verder, met Shrimppaw mee. Toen toonde die ineens ook wat initiatief en vroeg hij háár trainingen gingen. "Oh, je weet wel. Z'n gangetje, ik luister naar wat mijn mentor zegt en doe dan precies dat." Mauwde ze grinnikend. "Nee, eerlijk? Het is super leuk, maar niet altijd het trainen zelf... Als je begrijpt wat ik bedoel. Ik geniet gewoon van m'n vrijheid en probeer mezelf in deze tijd zoveel mogelijk te vermaken. Als je Warrior wordt moet je opeens écht gaan werken." Vertelde ze geamuseerd. Soms, als de stemming goed was, kon Myrtle best een beetje ratelen. En de stemming die ze hier voelde was voor haar in ieder geval in orde.

_{Ze had wel gemerkt dat Myrtle een beetje teleurgesteld was toen ze had gezegd dat het bloemetje niet het bloemetje was waar ze naar zochten. Om eerlijk te zijn wist Shrimppaw het ook niet meer, dus dit ging lekker. Gelukkig was Myrtlepaw weer wat vrolijker te maken door haar vraag. 'Oh, je weet wel. Z'n gangetje, ik luister naar wat mijn mentor zegt en doe dan precies dat,' mauwde ze grinnikend. Shrimp knikte. Dat is wat zei deed. Maar ze had onderhand ook wel door dat andere Apprentices dat niet deden. Maar ze ging verder hoe het echt was, en dat ze het super leuk vond. Je had alle vrijheid, meer dan een Warrior had. Shrimp had het vooral spannend gevonden, maar de trainingen met Littlefish waren wel heel leuk geweest. 'Haha, ja, maar als Apprentice moet je ook wel werken hoor. Maar ik snap ook wel dat je alsnog wat vrijer bent. Er wordt immers nog niet van je verwacht dat je het gelijk allemaal goed doet.' Dat was het fijne van een Apprentice zijn. 'Ik moet zeggen, toen ik deze nieuwe rang kreeg vond ik het wel even heel spannend hoor. Nog steeds wel, als ik bedenk dat ik het later allemaal zelf moet doen, zelf mijn keuzes moet maken.' Shrimp zuchtte. Een enge toekomst, maar wel leuk. 'Maar Coyotespirit is een goede mentor, en ik geloof haar wel als ze zegt dat ik er klaar voor ben. Gelukkig mag ik nu nog fouten maken.' Al wilde ze dat natuurlijk liever niet doen. Stomme bloempje dat ze niet kon onthouden.}

Haar grapje leek wel in de smaak te vallen. En hoewel Shrimppaw wel vertelde dat ze natuurlijk wel wát moesten doen als apprentices, leek ze het Myrtlepaw niet kwalijk te nemen dat die nu genoot van haar vrije tijd en weinige verantwoordelijkheden. En ze had het helemaal juist over de lage verwachtingen, tenminste.. "Ja ik begin nu zo ver te komen dat er echt verwachtingen komen, het is nu niet meer schattig als het niet lukt. Nu wordt ik er gewoon op afgestraft." Misschien ook wel omdat haar mentor nu doorhad waar ie mee te maken had. Dat Myrtlepaw niet zo lief en onschuldig was als ze leek. Shrimp vertelde over haar eigen nieuwe rang en hoe ze het nog steeds vreemd vond om te denken over later. "Dat komt allemaal wel goed, joh. Je lijkt me niet een Medicine cat die het meteen zou verpesten door er met één of andere vreemde kater vandoor te gaan ofzo." Lachtte de Calico terwijl ze door de velden hupte en doelloos rond zocht naar één of ander stom plantje

_{Shrimppaw liet haar blauwe ogen de omgeving afgaan, hopende dat dat ene bloempje op zou duiken. Dat ze het zou herkennen en zeker zou weten dat het was waar ze naar zocht. Maar dat gebeurde helaas niet. Ze draaide zich weer naar Myrtlepaw toen deze begon zei dat er nu wel wat van haar verwacht werd. Shrimp knikte begrijpend. Myrtle was ook geen jonge Apprentice meer, uiteindelijk werd er inderdaad van je verwacht dat je wat kon en dat je verantwoordelijkheid ging nemen. Shrimp had het daarmee ietsje makkelijker, omdat ze juist veel moest leren hiervoor en pas net gestart was. Ze sprak haar zorgen uit.
'Dat komt allemaal wel goed, joh. Je lijkt me niet een Medicine Cat die het meteen zou verpesten door er met één of andere vreemde kater vandoor te gaan ofzo,' lachte Myrtle. Shrimp keek haar weer verbaasd aan, niet goed wetend wat ze hier nou op moest zeggen. Uh.. 'Nee... Dat was ik inderdaad niet van plan,' miauwde ze met draaiende oortjes. Ze zuchtte. 'Maar ik bedoelde het vak. Het zorgen voor de Clan, alle kruiden weten, weten wat je moet doen. Het is niet even een muisje vangen en zo.' Natuurlijk kon dat ook moeilijk zijn, maar alsnog. 'Maar misschien is het ook wel goed dat dat niet mag. Dan hoef ik er ook niet over na te denken. Een mate hebben blijkt nog best moeilijk te zijn soms hoor.' Nee, misschien was het wel beter dat ze die zorgen niet zou hebben. Al zouden kittens wel heel lief zijn...}

Het was wel duidelijk dat Shrimppaw niet helemaal gewend was aan haar humor of haar ongefilterde uitspraken. Maar Myrtlepaw vond het wel leuk om de verbaasde uitdrukkingen en stiltes van de onschuldige apprentice op te merken. En ze leek op zich wel op haar gemak te zijn, ze vertelde Myrtle meer dan die verwacht had. Ze vertelde over de zorgen van haar nieuwe baantje. Dat het niet hetzelfde was als zo maar een muisje vangen. Myrtlepaw wilde daar verontwaardigd tegenin gaan maar besefte dat ze gelijk had, dat was gewoon een techniek uit je kop leren. En ze vertelde dat de geen mate regel misschien wel een goed idee was om haar bij haar werk te houden. "Oh ja, het klinkt uitputtend.. De hele tijd dat liefdevolle geslijm." Grinnikte Myrtlepaw. Toen keek ze de ander met wat meer genegenheid in haar ogen aan. "Maar ik begrijp je, dat het stressvol is. Maar iedereen vertrouwd op je en jíj bent van al ons gekozen. Er moet toch wel iets bijzonders aan je zijn." Sprak ze met een opbeurende glimlach. Soms had ze wel haar goede momenten, het was niet allemaal niet luisteren en mentoren irriteren.

_{Nee, nee. Ze had geen tijd voor die gedachtes. Een mate zou er niet komen, en kittens al helemaal niet. Ze zou niet dezelfde fout maken die meerdere Medicine Cat's hadden gemaakt. Ze had de verhalen wel gehoord, en ze was bang wat StarClan zou doen als zij ook die fout zou maken. Nee, ze bleef maar ver weg van de katers. 'Oh ja, het klinkt uitputtend.. De hele tijd dat liefdevolle geslijm,' grinnikte Myrtlepaw. Shrimppaw knikte maar instemmend, al wist ze dat zij sowieso wel bij de categorie kleffe stelletjes zou horen. Maar dat hoefde niemand te weten, dat kwam niemand te weten, want daar zou ze nooit aan doen. 'Maar ik begrijp je, dat het stressvol is. Maar iedereen vertrouwd op je en jíj bent van al ons gekozen. Er moet toch wel iets bijzonders aan je zijn,' sprak Myrtle toen. Shrimp was lichtelijk verbaasd toen ze de genegenheid in haar ogen zag. Een glimlach vormde rond haar lippen. 'Dankjewel, Myrtle. Dat is lief van je,' miauwde ze. 'Maar ik zou eerlijk gezegd niet weten wat er bijzonder is aan mij,' vervolgde ze met een lichte grinnik. 'Ik hoop alleen dat ik StarClan en de Clan niet zal teleurstellen. Ik ga in ieder geval mijn best doen daarvoor, natuurlijk. Ik moet ook wel eerlijk zijn dat het me altijd al wel leuker leek dan Warrior worden,' vertelde ze met een zucht en een lichte grinnik. 'Toen ik bij dat gevecht was met ShadowClan.. Ik weet niet of ik er als Warrior veel vanaf had gebracht.'}

En die goede momenten werden af en toe ook gewaardeerd, zoals nu ook weer het geval was. Hoewel Shrimppaw natuurlijk nederig moest blijven. Zíj wist heus niet wat er zo bijzonder aan haar was, alsof uitgekozen door de sterren niet bijzonder genoeg was. Het was voor Myrtlepaw wel duidelijk dat er voor een zo onproblematisch mogelijke apprentice was gekozen. Een die niet snel zou afdwalen van dat pad wat ze eerde genoemd had. En toen ze vertelde dat het haar altijd al iets had geleken was het plaatje natuurlijk compleet. Het kon niet perfecter: Het perfecte verlegen meisje met een interesse in het vak. Starclan had het deze keer wel getroffen. Ze benoemde het gevecht met Shadowclan, waar Myrtlepaw zelf niet was geweest omdat ze te jong was geweest. "Oh ja! Het gevecht. Ja van wat ik gehoord heb was het niet fantastisch." Reageerde ze. Ze was de bloemen die zochten allang weer vergeten. Zelfs als ze ze zag zouden het waarschijnlijk toch de verkeerde zijn.

_{Oei, nee, zij als Warrior? Als kitten vond ze het al eng en moeilijk voor zich te zien. Kleine Shrimpkit die later een sterke Warrior zou worden, vechtend in de oorlogen van de Clans. Ze had zich er uiteindelijk op voorbereid, had helemaal in haar koppie dat ze gewoon net als haar broer Warrior zou worden en gewone Warrior taken uit zou voeren. Dat dit opeens was gebeurd kwam als een shock voor haar, maar hoe meer ze erover nadacht hoe beter het paste. Niet dat ze haarzelf beter vond dan anderen voor deze taak, maar de toekomst die voor haar uitgestippeld was leek haar ook een stuk aangenamer. Of in ieder geval interessanter en leuker.
'Oh ja! Het gevecht. Ja van wat ik gehoord heb was het niet fantastisch,' reageerde Myrtle op haar woorden. Shrimp zuchtte en knikte. 'Nee, het was inderdaad geen succes. Alleen voor BloodClan, al heb ik gehoord dat die verliezen hebben geleden. Maar ik heb geen idee hoe het met de rest van de Clans is,' vertelde ze. Het was chaos geweest, maar erg veel van het gevecht had Shrimppaw niet mee gekregen. De enige die haar aandacht voor de meeste tijd had was haar zus geweest. Toch twijfelde ze om om over haar te vertellen, de Clan wist onderhand wel hoe het zat, toch? Ze wilde niet iedereen vervelen met haar droevige gedachtes. Haar zus was Skadi nu, en ze was een BloodClanner. En dat was dat.}

Bloodclan had gezegevierd, dat was wel even slikken geweest. Riverclan was verslagen en had terug moeten keren. Plotseling schoot Myrtlepaw iets te binnen, Hermitpaw en Shrimppaw waren niet de enige twee in hun nestje geweest. Ze hadden ook nog een andere zus: Crabkit. Die was plotseling verdwenen toen ze nog kittens waren. Myrtlepaw wist nog wel dat ze, ongeacht haar stoere woorden, enorm bang was geweest dat zíj de volgende zou zijn. Sindsdien was ze niet meer in het territorium geweest, hoewel Myrtlepaw wel geruchten had gehoord. Ze keek Shrimppaw even aan, zich afvragend of die op het onderwerp zou ingaan als ze er over begon. Ze wilde er het liefst alles over weten, maar wist ook dat het gevoelig zou liggen. En ze dacht niet dat de lieve medicine cat apprentice het erg goed zou trekken. "Juist, ehm..." Wat nu? Ze wilde niet op dit downer onderwerp blijven hangen. "Waar ben je nu eigenlijk mee bezig met Coyotespirit?" Een hele plotselinge verandering van onderwerp.

_{Myrtlepaw bleef even stil. Shrimp dacht even dat ze wat verkeerd gezegd had. 'Juist, ehm...' Ja, dat klonk ook niet echt alsof ze niet iets verkeerd gezegd had. Shrimp keek haar licht zenuwachtig aan, maar wilde ook niet laten blijken dat ze allemaal rondtollende gedachtes had nu. Nee, het zat vast wel goed. Niks om je zorgen om te maken. 'Waar ben je nu eigenlijk mee bezig met Coyotespirit?' vroeg ze toen. Shrimp bleef even stil terwijl ze moest switchen van onderwerp. 'Uh, nou ik leer vooral over de kruiden die er zijn. En andere dingen,' miauwde ze. 'Maar nog niks super groot of zo.' Dat zou allemaal later komen. Nee, nu was ze nog druk bezig met kruiden stampen.}

Dat antwoord had ze zelf ook wel kunnen bedenken, Shrimppaw was pas net begonnen, ze was natuurlijk nog niet bezig met volledige behandelingen. Ze was bezig met kruiden leren en was daarom hier om dat verdomde plantje te vinden. De gedachte dat zelfs zij niet wist hoe het er uit zag kroop langzaam Myrtlepaw’s gedachten in. “Je wordt vast een goede medicine cat... Ook al heb ik geen idee wat je daarvoor precies nodig hebt.” Grinnikte de schildpadpoes. Ze vertrouwde wel in het woord van Coyotespirit en Starclan, die moesten wel een beetje kunnen inzien of ze goed kozen, toch? “Jullie gaan toch binnenkort naar jullie eigen Gathering?” vervolgde ze nieuwsgierig. Ze wist dat medicine cats hun eigen samenkomsten hadden met halve maan, maar had absoluut geen idee hoe dat er aan toe ging.

_{Ze kreeg het compliment dat ze vast een goede Medicine Cat zou worden. Shrimppaw glimlachte gemeend maar ze was wel een beetje in verlegenheid gebracht. 'Dat is lief van je om te zeggen, Myrtle.' Ze wilde de keuze van StarClan zeker niet in twijfel brengen, en als ze er over nadacht moest ze wel bekennen toch wel geschikt te zijn. Ze wilde graag helpen, was rustig en geduldig, en al die plantjes vond ze reuze interessant. En Warrior worden, daar had ze altijd al tegenop gekeken. Maar toch was het wel spannend, zeker als het ging om wat anderen van je dachten. Gelukkig vond Myrtlepaw haar wel geschikt. 'Jullie gaan toch binnenkort naar jullie eigen Gathering?' vroeg de Apprentice toen nieuwsgierig. Shrimppaw keek haar kort aan en knikte. 'Uh ja,' mauwde ze. 'Ik ben wel benieuwd hoe dat gaat. StarClan zal me dan officieel accepteren. Hoop ik, natuurlijk. Misschien dat ze toch van gedachten zullen veranderen,' grapte ze, maar ergens was ze daar wel een beetje bang voor. Want, wat als..? 'Het zal wel raar zijn om.. Met overleden katten te praten. Ik ben benieuwd wie ik kan spreken.'}

Ze was hartstikke nieuwsgierig naar die exclusieve gatherings. Natuurlijk; de normale gatherings waren bijzonder, maar daar mocht iedereen heen. Medicine cats hadden hun eigen ontmoeting, wie wist wat er daar gebeurde... Medicine cats waarschijnlijk. Shrimppaw legde uit dat ze bij de komende keer hopelijk geaccepteerd zou worden door Starclan. Oh? Dus was er een kans dat ze alsnog afgewezen zou worden? Toen pas besefte Myrtlepaw wat de ander zou gaan doen: Rechtstreeks met hun voorvaderen praten. "Met Starclan praten... Alleen al daarvoor zou het het waard zijn." Murmelde ze terwijl ze bedacht wie ze allemaal zou kunnen spreken als zij in Shrimppaw's positie was geweest. "Maar die andere medicine cats... Hebben jullie daar geen problemen mee? Het zijn nog steeds katten van andere clans, we hebben vaak genoeg oorlog met hen gehad." Vroeg ze er meteen achteraan. Zijzelf voelde altijd nog wel die spanning onder warriors tijdens de gathering, die wetenschap dat er de dag daarna weer gevochten kon worden.

_{'Met Starclan praten... Alleen al daarvoor zou het het waard zijn,' murmelde Myrtle. Shrimp keek haar kort aan en glimlachte. Ja, dat was inderdaad wel een hoogtepunt. Shrimppaw was heel erg benieuwd wie ze zou spreken. Ze vond het ook wel spannend. Wat als ze alsnog niet goed genoeg was? Wat als ze per ongeluk iets stoms zei tegen een overleden kat? Een kat die alles wist. Ze wilde hen graag vragen naar haar zus. 'Maar die andere medicine cats... Hebben jullie daar geen problemen mee? Het zijn nog steeds katten van andere clans, we hebben vaak genoeg oorlog met hen gehad.' Shrimp haalde zachtjes adem en knikte. Dat was wel zo, maar... 'Ja.. Maar.. Ik denk niet dat dat uitmaakt? Als Medicine Cat zweer je om andere katten te helpen. En... Nou ja, ik denk niet dat er veel Medicine Cat's waren die graag oorlogen zien. Ik niet in ieder geval,' miauwde ze. Ze had ook niet het idee dat Coyotespirit zo oorlog gericht was.}