At last

"Ik stap als het zachtste briesje, jij klaagt als een wilde storm", snauwde de poes terug en even moest de kater zijn vermoeide ogen sluiten om the audacity van de poes voor hem te kunnen vatten, wat een zeur zeg kon zij geen kritiek hebben ofzo? Geïrriteerd schudde de kater met zijn kop "Klinkt alsof jij gewoon geen kritiek kan hebben Fallenflight, dus stop met moeite doen om nutteloze vergelijkingen te verzinnen en stap gewoon door voordat jij met dit gesprek nog meer warriors wekt" snauwde de kater net zo hard terug terwijl zijn staart geïrriteerd over zijn nest en de grond heen zwiepte.

"Dat je tien manen ouder dan me bent wilt niet zeggen dat je al je klachten op mijn rug kan zetten", verward keek de kater op, sinds wanneer was leeftijd hierin belangrijk? de kater wilde starclan verdomme gewoon slapen? Wat snapte ze hier niet aan? "Je bent gewoon een domme brompot". ging de rare poes verder. Geërgerd kneep de kater zijn ogen samen "Uh jij bent diegene die leeftijden erbij pakt meid, ik heb nooit gezegd dat ik al mijn klachten op jou schuif alleen omdat ik ouder ben, ik wil gewoon slapen dat heeft niks met leeftijden te maken" antwoorde hij nog altijd geïrriteerd "Ga niet naar problemen vissen die er niet zijn ei" snauwde hij hoofdschuddend.

"Waarom denk je dat m'n moeder een vogel is StarClanverdomme", nog verwarder keek de nogmaals op, ze hield ook nooit op huh? '"hm weggevlogen zeker?" murmelde hij terwijl hij zijn kop weer op zijn poten legde. "Jij bent zelf een ei! Beter nog, een luie slaperige ei!" ging ze weer verder pfoo, laat het stoppen. "Slaperig, eindelijk ze heeft het door wauw, ik ben onder de indruk, echt waar. Gefeliciteerd ei, goed gedaan" mauwde hij met zijn normale dosis zout "En tja, lui dat ben ik, zelfs ik weet dat"

Van alles wat er kon gebeuren in de nacht, had Breezesong niet verwacht wakker te worden door twee ruziënde katten. Geïrriteerd hief ze haar kop omhoog om Blazesong en Fallenflight te zien bekvechten. Midden in de nacht. Ze had geen idee waar het over ging, maar het moest maar eens afgelopen zijn. In de huidige omstandigheden kon de Clan niet weer ruziënde katten veroorloven. Ze moesten er voor elkaar zijn verdorie, maar dit akkefietje zorgde er natuurlijk weer voor dat iedereen geïrriteerd werd. Ze was er al helemaal klaar mee toen ze zag hoe de grijze poes Blazesong een klap op zijn kop gaf. Breezesong vernauwde haar ogen en kwam half overeind. 'Hey!' siste ze naar de twee, 'doe is heel gauw normaal! We zijn hier StarClanverdomme om te slapen, niet om ruzie te maken over weet ik veel wat. Zorg dat het afgelopen en stil is.'

Breezey wil slapen ok >:(

Vele dingen gebeurde, vele dingen gingen de kater voorbij in zijn vermoeide staat, maar 1 ding was hem het beste bij gebleven. Die vieze slang had hard geslagen, niet hard genoeg om hem daadwerkelijk te verwonden maar wel hard genoeg om de woede en haat in de kater voor haar te vergroten en deze  permanent in zijn systeem te houden, hoe durfde ze? Hij wilde gewoon slapen! Een mening die gelukkig in Breeze's woorden leek te echoën, de poes was blijkbaar ook al gewekt door Fallenflight's recente acties, tutut. Woest wierp hij weer een blik op de moraalloze dief, die zomaar zijn meest gewaardeerde eigendom had weggepikt, zijn geliefde slaap. Hij haalde naar haar uit maar de lafaard leek al weer uitgevochten, typisch. Geërgerd rolde hij met zijn  ogen voor hij deze op Breezesong liet rustte met een blik die leek te zeggen, can u believe this girl? ugh the audacitiy. De oudere poes moest toch wel inzien dat hij hier het zielige slachtoffer was geworden of niet soms?.

Ze zag hoe Blazesong nog wilde uithalen, maar Fallenflight was al weer omgedraaid. Goed, dan werd het tenminste geen knokpartij. Fallen zei sorry en dat ze ging slapen. Breeze deed niets, maar bleef de twee wel even in de gaten houden nog. Toen de grijze poes haar nest weer opgezocht had ontmoette haar ogen die van Blazesong, die een wel erg uitgesproken mening in zijn ogen had staan. Breeze nam diep adem en zuchtte, om vervolgens weg te kijken en weer op te rollen. Ze ging hier niet verder op reageren, zolang het maar stil was. Tijd om haar slaap weer terug te vinden.

topic uit, weltrusten kinders

Helaas leek de oudere poes niet bereid te zijn het voor hem op te nemen, wat jammer weer. Zo zag je maar weer dat je nooit op andere kon rekenen in deze samenleving, iedereen was egoistisch en zo zou het altijd zijn. Het enige goede in deze wereld was in iedergeval gelukkig wel dichtbij nu, zijn vertrouwde nest, zijn safehaven, zijn leven, in de vorm van een hoop gras dat altijd heel vervelend in je vacht bleef hangen. Maar dit was het echter helemaal waard, slaap was het enige waar de kater op kon rekenen. Met een plof liet hij zich dan ook weer terug in zijn nest vallen, hello sweet dreams.


[topic closed]