In the pines where the sun never shines

De apprentices hadden een prachtig nest gemaakt in de nursery voor haar, warm en zacht. Ze was eerst nog wat onwennig geweest, haar leugen woog immers zwaar op haar hart, maar langzaam, heel langzaam, was ook een vonk van vreugde opgebloeid voor dat nieuwe leven wat in haar buik groeide. Leven van haar en Settleddust.. als ze het hem maar op tijd kon vertellen. En ze mocht ze opvoeden met haar beste vriend. Arcticwolf zou vast een geweldige vader zijn voor de kittens.. dus misschien moest ze haar zegeningen maar tellen in plaats van haar onfortuin. Misschien.. heel misschen kwam dit nog wel goed. Met een zachte zucht legde ze haar smalle kopje op de rand van het nest, om vervolgens haar oren te spitsen toen iemand de stille nursery betrad.

{Warhound}