Imposter Syndrome

_{Met een sombere blik staarde Coyotespirit voor zich uit, terwijl ze redelijk afwezig met haar voorpoten de grond bewerkte. Ze was in haar eentje op een kruidenpatrouille, want 1. ze had kruiden nodig want gek genoeg joeg ze vrij snel door de voorraad heen en 2. ze wilde niet altijd in haar warme den zijn met al die zieke katten om zich heen. Ze had me-time nodig. Dus nu zat ze hier al best een tijdje. Ze wist niet precies hoelang, maar ze wist wel dat ze eigenlijk door moest gaan. Ze had nog geen enkele kruiden verzameld en dat was wel een beetje prioriteit ofzo. Ze voelde zich zo alleen nu haar moeder weg was, en nu Chivysniff niet 24/7 bij haar was voor ondersteuning en aanwijzingen. Ze moest het zelf doen, en in principe was ze er ook wel klaar voor, maar het ging allemaal zo snel achter elkaar. Ze moest nog alles verwerken, maar ze moest ook tegelijkertijd super druk bezig zijn met het verzorgen van zieke katten en al het gezeur van chagrijnige Elders over een zere heup of een teek in de vacht. Gadverdamme. Ze haatte teken. Had ze maar een hulpje, die alle stomme klusjes van haar kon overnemen en zo er voor kon zorgen dat haar taken wat verdraagzamer waren en ze meer rust kon nemen. Maar geen apprentice, want die moest ze ook opvoeden en trainen en dat koste ook weer moeite. Ze hees zichzelf overeind en sjokte verder, langs de oever van de rivier. Coyotespirit had nooit fatsoenlijk leren zwemmen en vissen. Ze kon wel zwemmen, maar niet super goed en ze had stiekem best wel een hekel aan water. Gewoon, dat gevoel wanneer water op je vacht kwam, yuck. Nee, zwemmen was niet echt haar ding. En vissen ook niet, daar had ze niet genoeg concentratie voor. Een zacht briesje waaide door haar vacht en nam de geur van Littlefish mee. Misschien dat ze bij haar partner in crime wel even haar frustraties kwijt kon. Met een iets snellere tred draaide ze in de richting waar de geur van de poes vandaan kwam en niet veel later zag ze de calico in de verte staan. Toen ze Little naderde zag ze tot haar schrik dat deze er ook niet al te best aan toe was; ze huilde. "Hee, wat is er met jou aan de hand?" vroeg ze verbaasd, niet al te subtiel. Nou ja, Little kon het vast wel van Coyo hebben, toch?}

_{Perplex stond Coyotespirit vastgenageld. Ze had Littlefish nog nooit zo teneergeslagen gezien. En op zich was het logisch, Butterstar was ook haar oma -en mentor- geweest en nu was Little waarschijnlijk ook helemaal kapot van het verlies. Maar toch had Coyo zich dit niet kunnen voorstellen bij haar beste vriendin. Ze opende haar mond een keer, klapte 'm weer dicht, deed m weer open. Ze wist oprecht niet wat ze tegen Little nu kon zeggen, of wilde zeggen. Ze was zelfs zo verrast dat ze haar eigen verdriet voor even vergat, alsof die er nooit was geweest. "I-ik..." hakkelde ze, terwijl ze haastig naar de juiste woorden zocht die ze kon zeggen. Maar die waren haar niet. "Sorry." miauwde ze toen, terwijl ze ongemakkelijk op haar plek bleef staan. Wat moest ze doen?}

_{Het was allemaal zo verwarrend allemaal, hoe Little daar stond te huilen en Coyotespirit oprecht geen idee had wat ze moest doen. Haar hoofd was drukker dan normaal, ze was midden in een rouw maar tegelijkertijd moest ze werken en tegelijkertijd wilde ze gezellig zijn en aaah. Chaos!! Coyote deinsde geschrokken achteruit toen Littlefish opeens het water uitplonsde en Coyo in een nogal natte omhelzing nam. Ieeeewwwlllll, nat. Voorzichtig probeerde de medicine cat de natte kat van zich af te duwen, terwijl Littlefish verklaarde dat het háár speet. "H-het is al goed Little, wil je me nu loslaten?" vroeg ze met een beverige lach op haar gezicht. Beter ging Littlefish stoppen met huilen, want straks moest Coyo hierdoor óók huilen en ze had al teveel gehuild deze week. No more.}

_{Het natte gevoel gleed over haar hele lichaam en deed haar rillen. Bah wat had ze toch een hekel aan water. Ze hield dan ook (zachtjes) opgelucht adem toen Littlefish haar eindelijk los liet. Wat was haar bestie toch een mess op dit moment. Met een bezorgde blik keek ze de calico aan, waarna ze met haar staart even diens schouder aan tikte. "Wat dacht je ervan om samen even te jagen? Of een lange wandeling ofzo? Of... een sleepover?" miauwde Coyo hoopvol, met een scheve grijns op haar gezicht. Ze wilde helemaal niet dat Little zo verdrietig was, dus hopelijk zou het haar lukken om Little wat op te beuren.}

_{Het was mooi dat Littlefish akkoord ging, maar toch kon ze niet glimlachen. Dit zorgde er ook voor dat Coyo's glimlach verdween, en een frons verscheen dan ook op haar gezicht toen Littlefish sprak. Die frons verdween snel toen ze de vraag hoorde. Oh. "Ja natuurlijk, ik laat je nooit alleen. We zijn een team, hé?" miauwde ze waarna ze even op haar onderlip beet. Waar kwam deze vraag vandaan? Ze keek haar bestie recht in de ogen aan, en zag dat die al weer troebel waren. "Hee, hee, ik laat je nooit alleen, hoor je me?" sprak Coyo haastig, waarna ze Littlefish omhelsde.}