Time is passing by.

Onderwerp: Time is passing by. zo 2 aug 2020 - 15:03

Hoewel er zich een stevig ongelukkig gevoel in zijn borst nestelde, probeerde Copperpaw zowel zijn blik als zijn acties onder controle te houden. Zijn Clan had er immers weinig aan als hij prooi weg zou jagen omdat hij zich vervuld voelde van hevige emoties. Zijn vader zou het bovendien ook niet op prijs stellen als zijn zoon zich te erg liet leiden door zijn emoties; het was immers iets dat ze van anderen ook niet accepteerden als zij het deden. Toch kon Copperpaw zijn teleurstelling en ook enigszins aanwezig zijnde frustratie nauwelijks verhullen als hij dacht aan het feit dat zijn vader een gesprek met Thornstar had gehad om Copperpaw’s training over te laten nemen door iemand anders omdat hij het omwille van zijn longproblemen niet meer kon doen. Hij zou mogelijk naar de elders den moeten vertrekken als het niet zou verbeteren en dat was iets waar Copperpaw zich wrang over voelde. De apprentice bleef midden in het woud staan en keek enkel wazig voor zich uit terwijl hij met man en macht probeerde om zijn emoties tegen te gaan. Hij mocht zich niet aanstellen. Niet nu.

+ @Smouldertongue

Onderwerp: Re: Time is passing by. ma 3 aug 2020 - 16:26

Iemand had tegen hem geklaagd dat hij eens wat moest doen en was daar nogal vasthoudend in. Om geen verder gezeur aan zijn rooie kop te hebben ging Smouldertongue er toch maar op uit. Jagen, want dat moest voor het eten. Al hoefde dat niet meteen hoor, er was al genoeg binnengehaald door de anderen. Ondanks zijn lichte geïrriteerdheid liep de krijger toch vrolijk door het bos heen. Maar wat verwachtte je anders bij hem. Prooi, prooi, prooi, waren waren jullie? Een vogel vloog weg, dus die viel af. De laatste keer dat hij checkte kon hij niet vliegen. Ook geen verwachting dat het ooit nog zou komen. Hmm, was Copperpaw daar nog op aarde? Hij leek een beetje weg te zijn, een reisje aan het maken tussen de wolken misschien. Smouldertongue liep maar eens naar de rode apprentice toe. "Iemand aanwezig?"vroeg hij terwijl hij zijn poot voor Copperpaw's ogen zwaaide.

Onderwerp: Re: Time is passing by. ma 10 aug 2020 - 10:56

Voordat hij te ver in gedachten kon verzinken, wuifde iemand opeens met zijn poot op en neer voor zijn gezicht en inwendig slaakte Copperpaw een zucht. Was het dan nooit mogelijk om je in deze Clan even af te zonderen zonder dat anderen je de hele tijd lastig vielen? Hij deed moeite om zijn irritatie te verbergen en richtte zijn blik op de warrior die zijn aandacht had getrokken. Hij herkende hem meteen als Smouldertongue, al hadden ze nog niet veel met elkaar gesproken. “Ik ben nog altijd hier, ja,” zei hij op een droge toon tegen de warrior, waarbij hij het laatste restje irritatie van zich afschudde. “Is er een reden waarom je me uit mijn dagdroom haalt?” Misschien wilde de warrior wel dat hij mee ging jagen en hoewel Copperpaw daar normaal wel om stond te springen, wilde hij nu niets liever dan dat zijn vader uit de medicine cat’s den zou komen en zelf met hem op jacht zou gaan.

Onderwerp: Re: Time is passing by.