Plottwist

<sub>Twee blauwe ogen tuurden door het struikgewas, op zoek naar enig teken van leven. Haar bek was half open om alle geuren die hier waren in zich op te nemen. Met trekkende oortjes probeerde ze elk geluidje in haar omgeving op te pikken. Nothing out of the ordinary. Helaas, ze had haar broer al lang niet meer gezien en ze miste hem. Had ze hem überhaupt al kunnen vertellen dat ze een dochter naar hem had vernoemd? Leefde hij nog? Was hij uit Bloodclan gevlucht? Dat had ze zich niet kunnen voorstellen overigens, want zover zij wist had Cole het best goed in Bloodclan. Aangezien er nog steeds weinig teken van leven was bij het hek kroop de zwarte poes behendig uit de struikjes en sprong ze sierlijk op het hek. Daar ging ze zitten en liet ze haar staat losjes naar beneden bungelen. Boven Swallow's hoofd vloog een zwaluw, op zoek naar insecten voor zijn avondeten. Zo had Swallow ook haar naam gekregen toen ze geboren werd. Dat had haar moeder verteld. Toen ze was geboren, vloog er een zwaluw boven Lightleaf heen op de terugweg naar zijn nest. Het was een mooie naam, een naam waar zij trots op kon zijn. Ze volgde de zwaluw tot hij uit het zicht verdwenen was. Toen ze weer naar beneden keek zag ze in de verte een kat aankomen. Ze snoof de geur in, maar aan de halsband en diens tanden te zien wist ze eigenlijk meteen al waar deze kat van was. Bloodclan. Het was Cole niet, het was een kater die zij niet kende. Bijna instinctief wilde ze van het hek afspringen, maar besloot toch zichzelf in te houden en op het hek te blijven zitten. Toch zag je aan de nerveus zwiepende staart dat ze zich alles behalve op haar gemak voelde.

[gesloten]</sub>

_{Hoe dichterbij de Bloodclanner kwam, hoe duidelijker werd dat deze echt... lelijk was. Ja, sorry, Swallowflight kon het ook niet anders omschrijven. En ze hield nou eenmaal van eerlijkheid. Nu zou ze het niet hardop zeggen van 'ja jij bent lelijk'. Maar ze vond hem wel lelijk. Maar goed, nu de kater dichterbij kwam zag ze ook dat hij helemaal niet zo indrukwekkend was. Hij zag er niet sterk uit, althans, maar aan zijn halsband bungelden wel aardig wat tanden, wat betekende dat hij absoluut niet tot de zwakste members van de Elite behoorde. Haar lippen krulden wat omhoog door de opmerking van de ander, hoewel ze tegelijkertijd ook klaar was om weg te springen als dat nodig was. Ze had geen zin in een gevecht, ook al schatte ze in dat ze deze wel kon verslaan. Helaas was Swallow wel vaker niet zo nauwkeurig geweest met dit soort inschattingen dus zeker kon ze het nooit weten. "Oh gewoon, zomaar, geen reden." miauwde de zwarte poes nonchalant terwijl ze haar voorpoot likte en over haar oor veegde. Natuurlijk was ze hier niet zonder reden, ze zou dom zijn als ze zich hier waagde voor de lol. Maar haar broer verlinken, sorry, dat ging te ver. "Weet jij van wie ik dit litteken heb gekregen?" vroeg ze aan de kater, met haar staart wijzend naar het litteken op haar schouder die tot haar onderbuik liep. "Van Claw, die dooie Bloodclanleader weet je wel. Ik had hem heel graag zelf het leven uit zijn ogen laten verdwijnen maar helaas moet ik de eer geven aan een andere Thunderclanner." sprak ze vervolgens, met mogelijke hoop dat ze de jongere kat wat liet afschrikken. Waarschijnlijk lukte dat vast niet, maar hè, je wist het maar nooit.}

_{Er was geen moment dat Swallow niet de ander aanstaarde. Elke beweging die hij maakte pikte zij op. De Bloodclanner liep traag haar kant op, kennelijk was hij geïnteresseerd in haar litteken en Claw. Dit zorgde ervoor dat hij ook op het hek kwam (wat onhandig naar Swallow's mening) en naast haar kwam zitten. Swallow probeerde de ander te doorgronden, maar ze kwam maar niet achter wat zijn drijfveer was. Ze snoof even lang de verrotte geur van Bloodclan in, en keek naar de tanden die aan zijn halsband bungelden. Ze moest de situatie inschatten, was het veilig om een teaparty te houden met deze kat die ze niet kende? Ze zou het nooit weten, tenzij ze het zou proberen. En wat had ze te verliezen? Ze was niet bang voor de dood. "Hmmm... vooruit dan maar." sprak de zwarte poes na een lange stilte. "Als jij me verteld hoe jij al die tanden aan jouw halsband hebt verdient, vertel ik jou wel over de overname van Bloodclan in Thunderclan toen ik nog maar een kleine, jonge apprentice was." Zo. Dat leek Swallowflight een redelijk voorstel, een verhalenruil. "Ik begin wel. Lang, lang geleden was Bloodclan onder leiding van Claw en Zira, en die twee hadden grootse plannen om Thunderclan over te nemen. Ze ontvoerden de leader van Thunderclan, Silverstar en vielen aan. Ik was op dat moment nog maar net een apprentice, had geen enkele levenservaring en een hele grote bek. Dat is hoe ik uiteindelijk aan dit litteken ben gekomen." sprak Swallowflight. Zo had ze de grote lijnen wel verteld over de oorlog, en om eerlijk te zijn wilde ze er niet meer over kwijt. Het was erg traumatisch geweest en ze was destijds alles behalve mentaal stabiel geweest. Ze was bijna zelfs meegegaan met Claw naar Bloodclan om daar verder te trainen. Gelukkig was het allemaal anders gelopen en had Thunderclan Bloodclan verdreven. Toch?}

_{Swallowflight keek verwachtingsvol de Bloodclanner aan. Het was lang geleden dat ze zo'n interessant gesprek met een Elitekat had gehad zonder dat er enig teken was van vijandigheid. Het was misschien bijna vriendelijk te noemen, burgerlijk. Nu liet Swallow haar alertheid natuurlijk niet varen. Bloodclanners waren over het algemeen onberekenbaar en niet te vertrouwen, en je wist dus nooit hoe en wanneer ze opeens konden toeslaan. De woorden die de jongere kat vervolgens sprak verbaasde Swallow enigszins. Tja, ze was zelf ook van mening dat Bloodclan's era met Claw en Zira aan het hoofd echt een horror was geweest voor de Clans. Nu had Thunderclan weinig last meer van Bloodclan, hoewel ze geruchten had gehoord dat ze inmiddels Shadowclan hadden overvallen. Als Thunderclan nog steeds onder leiding was van Bloodclan, dan was ze ongetwijfeld door Claw's manipulatie overgelopen naar hen. Daar was ze zeker van. Niet dat de zwarte poes dat ging zeggen hoor, ze was niet gek. In haar gedachten verzonken was ze naar een boom in de verte aan het staren, maar toen de ander om haar naam vroeg keek ze de ander weer recht in diens ogen aan. "De bospoes heet Swallowflight," miauwde Swallow koeltjes. Ze waardeerde het niet erg dat ze opeens als een 'bospoes' bestempeld werd, alsof dat een belediging was. "Nu ben ik ook wel benieuwd onder welke naam jij bekend staat, straatkat." kaatste ze terug, met een geamuseerde blik in haar ogen. Ze begon hem steeds beter te waarderen. Grappig ventje.}

_{Soms, heel soms, twijfelde Swallow nog of ze wel de goede keuzes had gemaakt. Het was haar ooit aangeboden geweest, om mee te gaan naar Bloodclan, om getraind te worden door Claw in eigen persoon. Hij zou haar groot en sterk maken. Althans, dat waren de beloftes die hij haar had gegeven. Nu was hij dood, en was Swallow nog geen stap verder in haar leven. Zo voelde het voor haar in ieder geval. Natuurlijk, ze had veel apprentices getraind tot goede warriors, ze werd over het algemeen geaccepteerd en gerespecteerd in Thunderclan en ook wel de andere Clans. Boi, ze had zelfs liefde gevonden, kinderen gekregen. Ze had alles gehad wat ze van haar leven kon wensen. En toen ging haar liefde dood. Alles was weer saai, niks had de mooie kleuren en geuren meer en ze wist gewoon niet meer wat ze wilde in Thunderclan. Swallow was toe aan, toe aan... wist zij veel! Ze had gewoon geen ambities meer, geen doel meer in het leven en elke dag was hetzelfde. Ze voelde zich weer een buitenstaander, net zoals ze dat had gevoeld toen ze apprentice en young warrior was. Eigenlijk was dat gevoel nooit weggegaan, maar Herondulcet had het gedempt. En nu was de demper weg. Swallow had zin in iets nieuws, iets dat haar hele wereld op de kop zou zetten. Haar blauwe ogen gleden langzaam over de kater voor haar. Hij was raar, zacht uitgedrukt. Maar Swallow oordeelde niet, en ze zou al helemaal niet vragen waarom hij er zo uit zag. Uit beleefdheid? Of misschien was ze er gewoon niet zo nieuwsgierig naar. De Bloodclanner stelde zich voor als Orchis, en Swallow liet de naam geluidloos over haar lippen rollen. Interessante naam. Ze keek naar de uitgestoken poot, waarna ze weer naar het gezicht van Orchis keek. Dit kon niet anders zijn dan een valstrik, maar wat had ze te verliezen? Misschien zou dit haar leven meer betekenis geven. En met die gedachte stak Swallow ook haar poot uit om Orchis' poot te schudden.}