Visitor not enemy?

Onderwerp: Visitor not enemy? wo 22 apr 2020 - 13:00

If you want to be a hero,

you need to have dreams and honor.

Honorpaw bewoog zich voorzichtig in de richting van de Medicine Cat den. Een poosje geleden was een Windclanner er in opgenomen door Coyotespirit nadat ze half dood was aangetroffen bij de grens. De jonge kattin had niet veel met katten van de andere Clans, wellicht omdat ze hen nog nooit had ontmoet maar een andere reden kon zijn doordat ze de dochter was van de Leader en van hem geleerd om haar Clan, Riverclan altijd op de eerste plek te zetten. Het was niet zo dat ze geen empathie beschikte, ze had voldoende empathie, gevoelens maar ze deelde deze voornamelijk onder haar Clangenoten. De parelgrijze kattin had nog nooit een Windclanner ontmoet, zeer zeker niet in het kamp waardoor ze lichtelijk nieuwsgierig de den in was gegaan met een prooi. Zover ze had begrepen was dit geen gevangene, en dus kreeg het eten net zoals de andere zieke, en gewonde katten. Ooit zou ze net zoals haar zus willen worden, in staat willen zijn om anderen te helpen, maar hoe dat was natuurlijk de vraag. Ze wist ook niet of ze in staat zou zijn om de vier Clans als gelijken te zien, het was niet dat ze Riverclan de beste vond, maar ze was zeer zeker van mening dat Riverclan haar thuis was en ze diens eer hoog zou houden. Er kon echter nog zoveel gebeuren voordat de kattin oud genoeg was om zich echt te bewijzen, de drang was er al wel. Later zou ze pas inzien hoe lastig het was om zichzelf te bewijzen, te moeten bewijzen. Het hart van zichzelf te moeten breken. ’Hallo?’ Sprak ze zachtjes terwijl ze de rossige kattin in zich op nam, ze leek zwak, moe. Ze wist niet wat voor een ziekte de ander onder de leden had maar het zag er ernstig uit. Zelf wist Honorpaw ook hoe het was om ziek te zijn, als kitten had ze ooit in de den van haar zus gelegen nadat ze verzwakt was geweest tijdens Leafbare.

words: 333 | tag: Shatteredice

∎ ◣ ◥

Onderwerp: Re: Visitor not enemy? zo 7 jun 2020 - 22:15

Haar ademhaling ritme was in dagen eindelijk versoepeld en leek kalm. Haar oogje was toegeknepen en om haar heen was het donker. Ze sliep zachtjes, en terwijl ze droomde voelde een licht briesje door haar snorharen dansen. Een vlinder verscheen in haar gezichtsveld en de she-cat kreeg de drang om er spelend achteraan te huppelen. Met een lachje sprong ze door de velden heen en genoot van de geuren die ze rook. Er schoten overal bloemen uit de grond als ze haar pootjes neerzette en blij liet ze haarzelf over de grond heen rollen waardoor er meerdere bloemen begonnen te bloeien rondom haar. Een aanlokkelijke fruitige geur bries langs haar heen en snel rolde ze haarzelf op haar buik. Een stem. Een zoete stem die aanlokkelijk riep. De zon begon fel te schijnen waardoor ze kort verblind werd en toen.. toen ze met haar oogjes knipperde en weer zag.. zag ze de witte vacht van Daintywhiff. Nee... Snel krabbelde Shatteredice achteruit. De bloemen de waren gegroeid begonnen te sterven en brokkelde af als as toen Dainty's poten er langs streken. Haar glimlach was prachtig maar moordlustig en paniekerig begon ze om haar heen te slaan terwijl ze overeind probeerde te komen. Helaas leek de grond van drijfzand en bleef ze vastgeplakt terwijl Daintywhiff dichterbij-er kwam. Haar stem was honingzoet tegen haar maar de inhoud was als een slachthuis.

’Hallo?’

Ze schrok wakker. Het beeld van haar droom stopte abrupt en ze bevond zich weer in de medicine cat den van Riverclan. Ze hapte even kort naar adem terwijl ze kort gedesoriënteerd om der heen keek. Kort leek ze nog een schim te zien van een witte lichaam maar het was niet Daintyhwiff, het was een Riverclan apprentice. Opgelucht hield ze adem en gaf ze een vlugge lik over haar razende borstkas. ''S-sorry.'' Verontschuldigde zich voor haar gedrag. ''Ik schrok wakker..'' Probeerde ze snel uit te leggen terwijl haar blik naar de prooi ging die de jonge dame meedroeg. ''U-hm.. Coyotespirit is eventjes wandelen, je kan de prooi hier achterlaten voor haar als je wilt? dan zal ik haar daarna vertellen dat jij hem gebracht heb.'' Mauwde ze met een waterig glimlachje waarna ze haar kop vermoeid op haar poten legde.