Night burns bright and blends with shadow

Rascal liep alleen in de Redwoods. Een plek die inmiddels zijn thuis was, en ook steeds meer bekend werd. Hij herkende de geuren. En zo diep in het dal kwamen niet vaak de tribe katten. Het leek steeds meer zijn eigen kleine territorium te worden. Maar er was regelmatig visite en paden werden gekruist. Maar niemand was eigenlijk ooit vijandig. Er was genoeg prooi om hier samen te leven. Hij had vaak naar Vlinder gekeken, afvragend of zij misschien weer bij een groep wilde horen. Hij was altijd alleen geweest, dus hij vond dit perfect. Maar misschien wilde zij misschien meer. Maar eigenlijk leek zijn meisje content, dus leefden ze vredig voort, genietend van de kleine dingetjes. Maar opeens leek het niet meer vredig in het woud. Hij hoorde vreemd geritsel in de bosjes. Hij stond stil, spande zijn spieren en proefde de lucht. Tribe? Totdat het geritsel plots abrupt stopte met een plof. Peinzend keek hij de richting van het geluid. Het klonk niet helemaal goed. Voorzichtig ging de kater op onderzoek uit, zijn poten één voor één zo geruisloos mogelijk plaatsend. Maar toen hij uiteindelijk een klein grijs lichaam op de grond zag liggen, keek hij verward op. Hij haastte zich naar haar toe en snuffelde een keer aan haar. Haar flank rees nog op en neer, dus ze leefde nog. Wat was er gebeurd? ‘Hey, hey gaat het?’ vroeg hij bezorgd, waarna hij zachtjes met zijn neusje in haar vacht duwde.

Het was niet zo ideaal geweest in haar eentje te gaan lopen om vervolgens verdwaald te raken. Als de poes niet zoveel stress had gehad dan had ze hier beter over na kunnen denken en kunnen oordelen. En karma besloot haar daarom een bult op haar kop te geven , maar ze had het eerlijk gezegd ook wel verdiend. De poes had haar mentor slecht beoordeeld en zo prikkelbaar tegen haar gedragen en dat was misschien wel stom van haar geweest. Misschien zou ze zich ooit eens moeten verontschuldigen daarvoor, maar goed. Nu lag de kattin hier lichtjes flauwgevallen terwijl een onbekende kat met zijn neus porde in haar vacht en wat zei, maar het klonk als wat zacht gemurmel en het was niet zo goed verstaanbaar.  Het had een klein tijdje geduurd, maar uiteindelijk deed ze haar ogen open en was de to-be meteen verbaasd. Want er stond iemand. Gelukkig was alles weer snel hersteld om wakker te worden, maar het enigste ding was- ze was alles even vergeten. De jonge poes voelde de pijn in haar kop en wreef er eventjes over met haar poot voordat ze zich wat rechter zette en een vragende blik naar de grote kater voor haar richtte. Wie was zij, waar kwam die pijn vandaan, waar was zij, en wie was hij? 

Rascal keek naar de jonge poes. Ze was even helemaal weg. Een frons stond op zijn gezicht toen er geen reactie van haar af kwam. Direct kwam bezorgd, vaderlijk gevoel omhoog wat hij ook voelde voor Vlinders kittens. Maar na een tijdje werd ze wakker en probeerde ze een beetje overeind te komen. De blik op haar gezicht was wat verwilderd. Hij suste zachtjes met zijn stem. Het was vast niet grappig om "wakker" te worden en dan stond er een vreemdeling voor je. ‘Rustig aan, ik doe je niets,’ miauwde hij met een zachte, brommende stem. Ze leek pijn te hebben op haar kop en zijn gele blik ging even snel eroverheen. Het leek niet zo ernstig. Waarschijnlijk gewoon een flinke kopstoot, dat zou haar brein wel even flink hebben geschud. ‘Hoe voel je je?’ vroeg hij aan de jonge poes. Hij zou haar wel helpen naar huis te brengen als ze echt goed bezeerd was. Als ze dat zou willen.