Small talk

Ze wist niet wat ze moest doen. Ze zat hier maar.. Ze durfde het kamp niet in. Te bang voor boze blikken en spottende worden. Zelfs bang dat iemand toch dacht om haar stiekem in de rug aan te vallen. Nee, ze bleef liever hier.. hier veilig in de den van Coyotespirit. Warm en veilig.. iets wat ze in tijden niet meer gevoeld had in haar eigen clan. Ze verlangde eigenlijk niet om terug te gaan, ze was doodsbang geworden voor haar eigen thuis, hoe grappig was dat? De enige reden waarom ze nog naar Windclan zou gaan wanneer ze daar in staat was was voor haar baby's. Voor haar lieve kinderen, om hen te beschermen, om hen zoveel liefde te geven in de tijd dat ze nog leven zou. Ze voelde het in haar hart dat ze het niet lang meer zou volhouden, haar leven was net als boter geworden dat telkens uitgesmeerd werd en op gegeven moment was het boter te veel in het droge brood getrokken. Haar zucht trilde eventjes toen ze omrolde in haar nest. Ze mistte haar kinderen maar ze wou niet terug naar die hel. Haar gedachtes werden verstoord toen haar naam uitgesproken werd. Ze schrok lichtjes maar wuifde dit weg door haar borstvacht te likken. Ze hief haar kopje en glimlachte zacht naar de grijze tom. Hij vroeg als ze misschien een wandeling wou maken. Het klonk awkward maar ze waardeerde het heel erg van hem. Ze was nog altijd een Windclanner en iedereen wist wat voorn hekel de leader aan hen had. Ze knikte en stond voorzichtig op. ''liever dan zwemmen,'' Mauwde ze met een klein lachje weer terwijl ze kort haar wilde uitgevallen pels uitschudde. Ze voelde zich erg moe, dat was we te zien in haar blauwe oog, maar ze wou ook graag haar benen streken. Frisse lucht zou haar misschien een beetje opknappen.

Ze was met goeie hoop uit haar nest gestapt op een wandeling te maken met de Riverclan leader. Hoewel hij er altijd eng uitzag, bromde en awkward leek op momenten zoals deze wist ze wel dat hij het in ieder geval probeerde. Misschien tegen de zin, maar hij deed het en daar konden veel katten van leren. De she-cat maakte een opmerking en haar oortjes gingen lichtjes omhoog toen ze een gegrinnik hoorde van de grijze tom. Dat was positief? Ze dacht van wel. Ze had de ander nooit horen 'lachen' dus het was al heel wat dat zij als Windclanner hem dat kon laten doen. Ze vroeg zich af wat er onder zijn stoere masker school. Vast een hele lieve kerel giste ze. De she-cat gaf een kleine zwiep met haar staart toen Pantherstar vertelde dat er enkele Riverclanners zouden gaan staren. Fijn.. juist het gene wat ze het geprobeerd te ontlopen.. Ze knikte vlugjes en ging wat dichterbij hem staan in de hoop dat haar kleine lijfje verborgen zou worden door zijn sterke lichaam. ''ik ben er klaar voor,'' Sprak ze met haar oortjes wiebelend en volgde Panther de den uit. Ze keek niet op van de grond, wou niet geconfronteerd worden door de blikken, maar toen ze naar buiten stapte werd ze begroet met een heerlijke warme zon en zacht getjilp van vogels. Ze spiekte stiekem naar boven en zag een witte vlinder fladderen. Ze stak haar neusje zachtjes de lucht in en kort landde het insect op haar snuit voor deze na een enkele seconde weer wegvloog. Ze sloot even haar oog en blies een zuchtje uit voor ze haar lijf weer in loopstand zette en het kamp uit trippelde.

Ze kreeg alle tijd die ze wou hebben van de Riverclanner en dat was fijn. Als ze ergens moeite mee had, ergens wou stoppen om van het uitzicht te genieten, het- het kon gewoon. Ze was, nadat ze een kusje gekregen had van de witte vlinder, weer naar de grijze tom gestapt. Enkele blikken waren op haar gevestigd, precies waar hij haar voor gewaarschuwd had, maar gelukkig waren ze niet al te giftig. Ze liet haar lichaam door het riet heen glijden nadat Panther een uitleg gegeven had dat hun kamp op een eiland bevond. Ze wist het nog wel van de belegering van enkele moons geleden, toen had in de verte gestaan met Windclan. Ze wist het moment nog alsof het gister gebeurd was, ze moest er telkens aan denken wanneer ze Rverclan geur rook.. en dat was continue wanneer je letterlijk in hun kamp zat. In ieder geval stond ze hier heelhuid in het kamp onderweg om een wandeling te maken met de leader. Hoe hij geen wraak nam op Windclan terwijl die nu zo makkelijk de kans had. Hij kon van alles met haar flikken als hij wou om Windclan te laten bloedde.. en toch, hij- hij deed het niet. Hij was beter dan dat, Riverclan was beter zo bleek. In de korte tijd dat ze hier was, het was allemaal zo anders dan bij haar. Windclan kon er wel een voorbeeld van aannemen. De flame-point she-cat reikte haar voorpoten naar de eerste steen. Deze was nog dichtbij maar al die andere leken ver uit elkaar te staan en steeds kleiner en kleiner te worden. Ze slikte. Ze was wel een beetje bang als ze eerlijk mocht zijn. Het was nog niet heel lang geleden dat ze in het rivier gevallen was. Zenuwachtig sprong ze nu ook me haar achterpoten op de steen. Ze spande haar spieren aan voor de volgende sprong. Ze had nu tenminste het voordeel dat ze zo klein was. Lichtvoetig kwam ze ook op steen nummer twee terecht. Ze sloeg even met haar staart om haar balans te vinden en sprong naar nummertje drie. Deze ging iets minder soepel maar ze bleef nog staan. Ze wachtte weer op Pantherstar die weer een stukje naar voren zwom en hurkte door haar knieën om naar nummertje vier te springen. Ook deze ging nog redelijk goed. Ze herhaalde elke stap, en elke steen waar ze op belandde haalde ze met droge pootjes. Ze glimlachte kort en hijgende zachtjes van de inspanning. Bij de laatste steen was helaas haar energie wat verloren en kwam ze wankelend terecht. Ze verloor haar balans en viel achterover: kwam hierdoor met haar bips in het water terecht. Gelukkig was steen nummer zeven al weer vlakbij het kant en had ze Pantherstar de lifegaurd niet nodig om haar uit het water te plukken. Ze liet een klein verraste a! klinken toen het water haar nat maakte en ze klom snel de kant op. Ze schudde haar lijf uit en opende haar mond lichtjes om genoeg zuurstof naar binnen te krijgen. Ze keek hoe Panther uit het water kwam. ''Jeetje wat een parcour.'' Sprak ze met flanken die zwoegen. ''Hoe doen jullie dit in starclan's naam wanneer het winter is?'' Vroeg ze toen. Het water zou dan ijskoud zijn om te zwemmen en de stenen te glad. Ze vond het nu al een hele opgaven. Laat staan wanneer er ijzel lag op de stenen. Ze vroeg het uit oprechte interesse, hopelijk vatte de de grijze tom het niet verkeerd op. Ze was echt niet zo laag om al Riverclan's geheimen door te smiezen nadat ze haar zo goed hadden geholpen.

Ze schudde eventjes haar vachtje uit toen deze nat geworden was van het water. Gelukkig was ze niet volledig doorweekt en enkel maar bij haar poten en achterwerk. Ze vroeg daarna aan Pamtherstar hoe ze het in starclan's naam dit deden wanneer het ijskoud was. Hij grinnikte en dat lieten haar oortjes speels omhoog schieten. Je zou niet snel verwachtte dat iemand zoals hem dat hij lachspieren had. Ze voelde een paar druppeltjes water op haar neus vallen toen hij zijn grote grijze lichaam uitschudde. De she-cat zette een stapje naar achteren en schudde haar kop om het water van haar snorharen te halen. ''Ik zou al bevriezen van de gedachte.'' Reageerde ze terug en glimlachte. Ze was in ieder geval al blij dat Panther antwoord had gegeven in plaats dat hij wantrouwig deed vanwege haar afkomst. De sproetige flame-point volgde de tom toen deze voor stelde om weer veder te gaan en haar staart danste sierlijk mee met haar loopbeweging. Ze kletste eventjes tussendoor terwijl hij wat dingetjes aan haar liet zien van de omgeving. Vertelde haar ook dat ze nu onderweg waren naar de small forest. De Windclanner keek geïnteresseerd rond en voelde haar humeur weer een beetje opknappen na een hele lange tijd. Ze was echter wel moe maar door de zon en frisse lucht kreeg ze een kleine boost om te wandelen. Ook was ze erg verbaasd over het uitzicht dat Riverclan had. Er was zoveel natuur hier, zoveel kleuren, zo veel verschillende dingen.. ze was zo onder de indruk. Het was prachtig. Hoewel ze haar hele leven op de heides geleefd had zou ze niet twijfelen om van gebied te wisselen, het was hier zo mooi en levendig. Het geluid van water.. heerlijk. Ze voelde zich helemaal vredig, tot een bepaalde geur haar neus bereikte. Direct stond ze stil en was haar hele lijf gespannen. Ze zwiepte met haar staart op en neer waarmee ze hem de waarschuwing gaf om te stoppen in stilte. Ze snoof de lucht dieper op en zakte ineen in het gras. Haar oren gingen omhoog waarmee ze de Riverclan leader vertelde alert te zijn op gevaar. Waarschijnlijk had hij het al door maar ze deed het toch voor de zekerheid. ''Ruik jij ook.. rook?'' Het was meer een vraag dan een vaststelling. Ze was verward. Hoe kon er ineens rook zijn? Er heerste geen droogte en de zon was niet warm genoeg om het bos in vuur te zetten..

lichaamstaal uitleg:

Shatteredice was ineen gedoken. Haar rossige vachtkleur mengend met het lange gras. Haar neusje wiebelde en ze gaf via stille lichaamstaal door aan Pantherstar dat ze wat ontdekt had. De grijze leader dook ook naar beneden maar in plaats van haar was hij nog altijd redelijk opvallend. Zijn grote gespierde lijf stak uit boven het gras en als er geen dreiging van gevaar hier geweest was dan had ze gelachen om zijn dikke billen. De tom stelde vast dat het twolegs waren en voor ze het wist vroeg hij als ze mee ging inspecteren. Twijfelend slikte ze maar ze wou haar angst niet tonen aan de Riverclan leader en het minste wat ze kon doen na zijn hulp was terug helpen om eventuele dreiging te verjagen. Ze gaf hem een knik en kroop een beetje zijn richting op. Hij kreeg de leiding, natuurlijk, vandaar dat ze achter hem aansloot. ''Ik ga mee.'' Sprak ze als zacht en zeker als de wind.

Hij gebaarde dat ze achter hem moest blijven en braaf volgde ze zijn commando op. Ze was al die richting op geslopen, had echt niet het moed gehad om nu ineens als eerste uit te vinden waar die rook vandaan kwam. Nee, ze bleef liever nu achter een sterke leader verscholen. Zachtjes volgde ze hem, zo licht als een veertje dat ze was zwevend over de grond. Een rookpluim kwam in zicht maar ze kon nog niet zien waar het vandaan kwam en hoe. Haar blik gleed naar een boom. Ze blies zachtjes tegen de staart van Pantherstar aan om zijn aandacht in stilte te trekken waarna ze met haar oortjes naar de boom wees. Ze wist niet hoe goed hij klimmen kon, maar vanaf die hoogte konden ze van een afstand zien wat er aan de poot was.