Undeserving of your sympathy[Open][TW]

TW:

Spoiler:

_{Hij was weggelopen van de zielige poes met haar dode kindje, van haar kleinkinderen die toekeken. Waar hadden ze op gehoopt, dat oma die stomme kat eindelijk verbande? Zodat iedereen eindelijk van hem af was. Oh nee, hij zou haar dat plezier niet gunnen. Niemand zou hij blij maken met ze de held maken die de clan bevrijdde van hem. Hij liep langs het water, nog steeds bevroren maar niet meer zo dik als eerste. Net als hem, hij dacht altijd onbreekbaar te zijn. Nu voelde hij de scheuren in zich, alsof iemand op hem drukte. Hij was een monster en hij zou dat altijd blijven. Het was niet belangrijk hoe hij zo geworden was, wie er voor gezorgd had. Enkel dat hij niet meer en niet minder was dan dat. Hij stopte met lopen en staarde naar het ijs. Duisternis. Dat was het enige wat hij zag. Het lokte hem, riep zijn naam. De katten van Dark Forest die hem al in hun midden wouden hebben? Hij gaf niet om de dood en niemand zou om zijn dood geven. Hooguit Clouddancer, totdat die de waarheid zou ontdekken. Dan zou hij enkel nog lachen, samen met de rest. Grimestripe stapte dichterbij, zijn poten trilde. Zou hij ze eindelijk een plezier doen? Hij was het begin al kwijt, maar hij kon het einde nog terug vinden. Hij wou lachen, schreeuwen en zelfs huilen. Het lukte niet, hij voelde zich benauwd. De lucht voelde verstikkend om hem heen, alsof de wereld zelf er een einde aan wou maken. Hij stapte weg van het water, wankelend. Hij keek om zich heen, zag de hemel lichter leek te worden. Een nieuwe dag. Hij verdiende geen nieuwe dag. Hij stapte weer terug naar het ijs, zijn ogen trillend. Alles trilde. Hij haalde diep adem, al wist hij niet zeker of het was voor waar hij stond of waar hij wou zijn. Het voelde alsof iemand aan hem trok en hij liet het toe. Alles had een einde, maar voor hem was dit misschien een begin. Hij liet zich vallen, zijn lichaam brak het ijs en hij verdween in het koude water. Hij deed geen poging om te zwemmen, maar liet zich zakken terwijl de kou hem verdoof.}

Buzzerdpaw was richting de rivier gegaan. Crystalstar wilde dat niemand zou zien hij zij haar kindje begroef. Buzzerdpaw had er respect voor en ging dus ergens anders naar toe. De apprentice zag Grimestripe. Hij leek te twijfelen. Over wat? Tot haar schrok zag ze dat grimestripe zich op het ijs liet vielen en dat het ijs brak. Geschrokken en snel sprintte ze erheen. Ze zag Grimestripe langzaam verdween. "Grimestripe!" riep Buzzerdpaw. Verwilderd keek ze om haar heen. Zelf het water in gaan had geen nut, dan was ze dood. Iemand?! Trek Grimestripe het water uit! Help!" schreeuwde de apprentice. Zij kon dit niet. Waarom was Grimestripe er in gesprongen? Paniekerig keek ze om haar heen. Iemand. Ze wilde niet dat hij dood ging. Hoe kil hij dan ook is.