[SEARCH PATROL] You keep me searching for a heart of gold

Run, wolf warrior, to ends eternal

Als Stallionstar het nog niet deed, deed hij het wel. Shattered was nu al een paar dagen weg en hij maakte zich zorgen. Zijn gouden ogen gleden rond het kamp. Katten die hij vertrouwde, maar ook katten die hij niet vertrouwde. Zijn blik hing kort vast op Daintywhiff. Hij was benieuwd of zij een aandeel had in het verdwijnen van Shatteredice. Hij moest iets gaan doen, stil zitten had geen zin. Zelf had hij al een oud geurspoor gevonden die hij wou gaan volgen. Maar niet alleen. "Alle katten die mee willen helpen zoeken naar Shatteredice kunnen zich buiten het kamp melden bij mij, ik vertrek zo meteen. Met of zonder patrol." kondigde hij luid en kort aan. Dat moest duidelijk taal zijn voor zijn clangenoten. Ze konden zich melden en anders achterblijven en hun eigen zaakjes oppakken.

- Open voor wie mee wilt zoeken naar Shatteredice!

Natuurlijk had ze gemerkt dat Stallionstar's expartner al een tijdje verdwenen was. Had ze niet gereageerd omdat ze het eigenlijk niet zo erg vond dat de queen weg was? Misschien. Het was geen geheim dat Shatteredice en Amberstorm niet goed overeen kwamen. Vooral niet nadat de queen het lef had gehad Falconpaw te "adopteren", alsof hij een arm weesje was. Hmpf. Maar de grootste reden dat er nog geen searchpatrol gekomen was, was omdat het niet haar eerste prioriteit was. Ze had zo veel om aan te denken, zo veel om te doen; ze had de rang van deputy onderschat toen anderen hem droegen, maar zou dat nooit opnieuw doen. Wolfheart riep nu een patrouille bijeen. Hoewel Amberstorm onder normale omstandigheden nooit hier mee zou gaan zoeken, besloot ze dat dat nu wel haar plicht was. Voor Windclan, alles voor Windclan. En dus liep ze op de warrior af, gaf hem een beleefd knikje al was er in haar uitdrukking niets te lezen.

De poes wist dat er iemand miste. Er was een kat verdwenen, dat wist ze wel zeker. Zorgen die vulde haar kop al een tijdje, het was echt eens de tijd om op zoek te gaan. En Starclangeluk komt toe wanneer een warrior een zoekpatrouille opstart. Natuurlijk zou de grijs met witte poes meedoen, want iedereen in de clan was belangrijk. het was wel een kleine twijfel toen ze dacht dat ze de enigste zou zijn, maar daar kwam de deputy al snel bij en daarmee trippelde ze er ook snel naartoe, antwoordend: 'Ik doe mee!', op een kalme toon waar toch wat enthousiasme inzat. Nee, het ging niet om zin, maar om een clangenoot terug te vinden en dat was voor haar net zo belangrijk als zelf een loyale warrior te zijn. En met deze tocht kon zij ook eens haar oude, slechte gedachten verwijderen en vervangen door nieuwe.

Oceanpaw was met haar zeven Moons nog lang niet oud te noemen, echter betekende dat niet dat ze geen gezond verstand bezat. Shatteredice was al dagen vermist en dat betekende dat er toch katten waren die achter hun oren zouden krabben. Ze was wellicht niet ervaren maar toen ze de stem van Wolfheart hoorde duurde het niet lang voordat de dochter van Oceanstar in de richting van de kater stapte. Haar blauwe ogen gleden naar die van hem terwijl ze voorzichtig naar Amberstorm en Fallenflight keek. 'Mag ik ook mee zoeken?' Vroeg ze zacht, een tikkeltje verlegen aangezien ze niet wist of het veilig genoeg geacht werd voor een kat van haar leeftijd.

I

thought of you and how you love this beauty,
And walking up the long beach all alone
I heard the waves breaking in measured thunder
As you and I once heard their monotone.

Around me were the echoing dunes, beyond me
The cold and sparkling silver of the sea --
We two will pass through death and ages lengthen
Before you hear that sound again with me

Gorsepaw had niet durven te vragen waar zijn moeder was. Het was immers allemaal zo ingewikkeld geweest, de laatste tijd. Hij durfde absoluut niet aan tegen zijn vader te praten over zijn moeder en vise versa. Hij was bang dat hij iemand boos of verdrietig zou maken. Nee, hij deed zijn best om een goeie apprentice te zijn, niet voor problemen te zorgen of met zijn neus in zaken te steken die hem niets aangingen. Toch was hij verschrikkelijk bezorgd. Gorsepaw ging nou eenmaal snel van het ergste uit. Hij had geprobeerd zijn gedachten af te leiden. Totdat op een moment in kamp Wolfheart riep dat hij zijn moeder zou zoeken. Gorsepaw zijn gele ogen werden groot. Zijn mentor liep al naar hem toe om te helpen en Fallenflight ook. Hij volgde Amberstorm. Ze zouden hem nu echt niet meer kunnen tegenhouden hoor, hij ging mee. Misschien was hij niet de sterkste of snelste, hij was toch weer een paar extra ogen. Hij keek van Amberstorm naar Wolfheart, die toch wel een beetje indrukwekkend was. Hij sprak nooit met hem. ‘Denk je dat ze oké is?’ durfde hij dan uiteindelijk toch met een klein stemmetje te vragen. Hij kon het niet aan om haar voor altijd kwijt te raken.

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

Er waren een paar dagen voorbijgegaan en de gevlekte kater was bekaf. Met alle zorgen rond de nieuwe Profecy was het wachten op komend onheil. De kater sloeg zijn ogen op naar de hemel die donkerder leek te worden door er alleen maar aan te denken. Iets verderop zag hij Wolfheart naar voren stappen begon te spreken. "Alle katten die mee willen helpen zoeken naar Shatteredice kunnen zich buiten het kamp melden bij mij, ik vertrek zo meteen. Met of zonder patrol." miauwde de bruine kater en hij zuchtte diep. Het was verre van ideaal, de laatste keer dat hij een gesprek had gehad met Shatteredice was ze boos weggestampt met een paar bloemen in haar bek en daarna hadden ze geen woord meer gewisseld, enkel dat ze een keer een familiebijeenkomst moesten hebben. Hij zag enkele katten zich bij de Patrol voegen onder wie Amberstorm en Gorsepaw. Zijn poten brachten hem ook naar het groepje verzamelden katten en hij keek naar Wolfheart die de zoek party bijeen had geroepen. "Ik hoop dat je haar vind Wolfheart, moge StarClan jullie pad verlichten" miauwde hij met een afgetobd gezicht naar de groep. Het deed zich wel vaker voor dat katten 's avonds niet terugkwamen om in het Camp te slapen maar in de dagen die gepasseerd waren was het laatste waar hij aan had gedacht wel aan zijn ex-partner. Hij wierp nog even een blik naar Amberstorm en gaf haar een kort knikje. Daarna keek hij naar zijn zoon die ook graag mee wilde en hij voelde zijn gezicht iets zachter worden. "Jullie zullen haar vast vinden" murmelde hij en ging naast de Campingang zitten. Er waren nu drie Warriors en twee Apprentices die meegingen, de patrol zou groot genoeg moeten zijn.

merc

De patrol is volledig en vertrekt! Gelieve geen katten meer aan te melden!

Run, wolf warrior, to ends eternal

Verschillende katten meldde zich bij hem. Gelukkig maar. Hoewel hij het geen probleem vond om alleen te zoeken, zou hij het jammer vinden als de spirits in WindClan zo laag waren dat ze niet meer naar hun eigen clanmates wouden zoeken. Amberstorm, Fallenflight, Oceanpaw en Gorsepaw meldde zich. Hij knikte ze toe. Stallionstar kwam hun kant nog op, wenste hen succes. Maar hij ging niet mee. Iets wat de bruine kater vreemd vond. Hoewel Shatteredice en Stallionstar uit elkaar waren, zou hij zelf zeker wel mee gegaan zijn om naar zijn ex-partner te zoeken. Hij mompelde nog wat voordat Wolfheart met zijn staart een teken gaf. "Laten we gaan." zei hij kort voordat hij in beweging kwam.

Het oude geurspoor dat hij gevonden had hield op een eindje van de rivier af. Het baarde hem zorgen. "Het geurspoor stopt hier, laten we dit gebied uitkammen naar tekenen van Shatteredice." zei hij tegen de patrol. Zijn stem werd wat dikker met emoties. "Ik sluit niet uit dat ze in de rivier gevallen is, wees voorzichtig als je daar zoekt. Géén apprentices gaan bij de rivier zoeken." benadrukte de roodbruine kater met een blik op Gorsepaw en Oceanpaw. Het was te gevaarlijk.

De grijze kattin trippelde met haar glinsterende witte pootjes over de kant van de rivier, en met haar gele ogen gluurde ze gedetailleerd over de grond, misschien dat er dan sporen te vinden waren. Ook rook de poes aandachtig, want misschien was er een object waar er nog een plukje van geur aan kon hangen. Dit was belangrijk. Een andere warrior mocht je niet in de steek laten, anders was je niet loyaal aan de clan. Maar stilletjes in haar gedachten werd het stil en donker. Maar wat als we haar niet kunnen vinden?, wat als alle hoop op is?... Een secondje likte ze haar ene poot en met een moedige blik keek de kattin in de verte. Haar poten leidden haar verder over de natte kanten van de oevers, waar de kattin niets bleek te vinden, te horen, te zien of te ruiken. Er was niets. Spoorloos verdwenen, echt spoorloos. Het enige wat ze rook was de geur van het water van de rivier.

De ijzige stilte wordt doorboord door het geluid van een schot. Veel te dichtbij. Waar is de schutter, wat is zijn doel? Ben jij het?!

Run, wolf warrior, to ends eternal

Hij was rustig naar de kant van de rivier gelopen om de laatste sporen terug te kunnen vinden van Shatteredice. Hij groef wat met zijn poot in de nattige aarde. Hij wist zelf niet eens meer waar hij naar op zoek was. De gedachte dat ze misschien wel dood en verdronken was maakte hem kapot. De gedachte dat niemand er een ruk om gaf in WindClan sloopte hem nog meer. Waar was het clangevoel? Waar was de verantwoordelijkheid van diens leider en deputy. Hij durfde zelfs te wedden dat Amberstorm mee was gegaan om een oogje in het zeil te houden. Hij zag haar niet echt zoeken.

Opeens een luide knal. Een schot. Zijn oren suisde. Vluchtig keek de kater rond, of iemand geraakt was. Het leek niet zo te zijn, nog niet. Een tweede schot volgde al snel. "Vlucht! Terug naar het kamp. Met een omweg, leid hem niet naar het WindClan kamp toe." dan waren ze nog verder van huis. Wat hen ook op de hielen zat, het mocht hen niet volgen. De kater zette een sprint in, hij moest hier weg komen en snel ook.

- Semi topic uit!

Nog een aantal andere katten voegden zich bij hen, Stallionstar wenste hen veel succes en ze vertrokken. Amberstorm deed haar best, echt waar; voor Windclan, niet voor Shatteredice. Maar haar persoonlijke vete met de kattin was nu niet van belang. De poes was immers nog steeds een Windclanner en moest veilig terug thuis raken. Toen klonk er plots een luide knal; Amberstorm dook in elkaar en maakte zich zo klein mogelijk, terwijl haar groene ogen schichtig om zich heen keken. Niemand van hen leek geraakt, gelukkig. Wolfheart mauwde dat ze moesten vluchten en dat irriteerde Amberstorm, hoe hij steeds de leiding nam, alsof hij de deputy was en zij maar een domme apprentice of zo; maar er was geen tijd om te discussiëren. Zo snel als ze kon rende ze weg, een andere richting dan Wolfheart uit, naar Riverclan toe; en zodra ze zeker was dat de tweebeen haar niet achterna zat, zou ze omkeren en terug naar het camp gaan. En dan zou ze ervoor zorgen dat iedereen wist dat er een bepaald rangensysteem was met een reden, en dat katten niet zomaar iedereen konden rondcommanderen tenzij hen dat specifiek opgedragen was.

-ook (grotendeels) topic uit

Gorsepaw kreeg de opdracht van Wolfheart om te gaan zoeken en hij mocht niet naar de rivier. Nee, dat zou hij ook niet willen. Hij was doodsbang van alles wat met RiverClan te maken had. Hij keek tussen de heide, staand op zijn achterpoten, zijn koppen scannend over de laag begroeide vlakte. Andere katten gingen richting de rivier. Maar er was geen spoor van zijn moeder te bekennen. Nee, alleen paarse heide en zo nu en dan een hint van geel.
Toen opeens een luide knal. Gorsepaw dacht dat zijn hart was gestopt, want hij stond bevroren op zijn poten. Zijn oren suisde en hij begreep wat hij net gehoord had. Zijn kop draaide langzaam om, kijkend naar de andere katten die zichzelf plat op de grond drukten. Hij hoorde nog de opmerking dat hij terug naar het kamp moest, maar een tweede schot die hij keihard bij zijn oren hoorde, die de grond onder zijn voeten deed trillen... Het deed zijn ogen wegdraaien en al zijn spieren werden tegelijkertijd slap en hij stortte levenloos ten aarde.

Maar ze was nog niet heel ver geraakt of een tweede schot galmde over het hoogland heen. Amberstorm's hart klopte in haar keel; ze waagde het om nog eens om te kijken, om te zien of iedereen veilig weggeraakt was. Maar ze zag nog een kleine rosse gestalte zitten, ineengedoken, of eerder - plat op de grond liggend. Starclanverdomme, nee! De deputy aarzelde even, een seconde maar, maar draaide zich toen om. Geen kat mocht achterblijven. Ze liep op zijn schijnbaar levenloze lichaam af, hijgend - niet van vermoeidheid, maar van adrenaline. Ruw duwde ze met haar neus tegen zijn schouder. Sta op, Starclanverdomme, ze moeten hier weg, ze moesten in veiligheid raken, hij mocht nog niet doodgaan, daarvoor was haar apprentice nog veel te jong en onschuldig en onverpest!

Ineens was alles zwart. Gorsepaw zijn hart stond stil voor één... twee... drie seconden. Maar uiteindelijk zag je nog wel dat zijn flanken nog op en neer gingen en zijn hart snel in zijn keel klopte. Vaag knipperde hij met zijn ogen toen het felle licht op zijn gezicht kwam en toen hij realiseerde wat er net was gebeurd, vlogen zijn ogen weer angstig open en wilde hij gillen om hulp, om zijn ouders. Maar die waren er niet, en hulp leek weggerend te zijn. Totdat hij opeens pootstappen hoorde en een neus tegen zijn schouder gedrukt kreeg. Zijn kop ging schichtig naar Amberstorm en zijn borstkas ging hevig op en neer, een poging om weer zuurstof naar zijn brein te pompen. Hij zag de ernst in haar ogen en snel krabbelde hij weer overeind. Opnieuw werd het licht in zijn kop en hij wankelde weer een paar stappen terwijl hij haar probeerde te volgen. StarClan, hij wilde gewoon veilig naar huis.

Oh Starclan zij dank, de jonge kater stond op; weliswaar met angst in zijn ogen en al wankelend, maar hij stond op. Amberstorm had al te veel katten moeten zien doodgaan. Ze duwde haar schouder tegen die van hem in een poging hem te ondersteunen en probeerde zo snel mogelijk met hem weg te lopen, zodat ze beiden in veiligheid waren - voor de tweebenen nog meer schade konden aanrichten. Hier zou ze het over moeten hebben met Stallionstar, ze moesten ervoor zorgen dat Windclan veilig bleef.

Stallionstar

Take the risk or lose the chance

Nadat hij de Patrol had afgezwaaid was hij terug het Camp in gegaan voor de normale zaken die toch ook door gingen. Alles was verder rustig totdat hij een geluid hoorde dat in zijn oren suisde. Verschrikt keek hij op en zijn ogen werden groot. "Gorsepaw!" riep hij uit en op dat moment klonk er een tweede oorverdovend geluid. Zijn hart schoot zijn keel in toen hij het Camp uit rende. Als zijn zoon en de Patrol maar oké waren was alles goed. In een noodvaart schoot de kater over het WindClan gebied richting de Gorge waar de Patrol zou zoeken naar Shatteredice. De paniek was duidelijk in zijn ogen te zien toen hij verwilderd om zich heen keek om zijn zoon en de rest van de Patrol te lokaliseren. Gelukkig hielp de wind een beetje met de geur te vinden van Gorsepaw die vermengd was met die van Amberstorm. Snel ging hij op hen af gebukt onder het gras. Toen hij naast hen stond duwde hij zijn snuit stevig in Gorsepaw's vacht die StarClan zei dank niks mankeerde. "We moeten snel terug, volg mij!" miauwde hij en hij keek Gorse even onderzoekend aan. Gorse zag er alles behalve stabiel uit en zonder te twijfelen hees hij zijn zoon op zijn rug. Snel gaf hij Amberstorm een knikje en spurtte hij via een omweg terug in de richting van het Camp.

Toestemming van Renske om Gorse op Stallion's rug te hijsen en mee te nemen!

merc

Run, wolf warrior, to ends eternal

Het tweede schot galmde en geschokt keek Wolfheart achterom. Gorsepaw zag hij nog net vallen en Amberstorm snelde naar hem toe. Het duurde niet heel lang na het schot voordat hij de gevlekte verschijning van Stallionstar ook langs hem zag schieten. Wolfheart sprintte terug naar het groepje. Ze moesten snel weg, maar Gorsepaw leek wel halfdood nu. Wolfheart hielp de gevlekte kater met de jonge apprentice op zijn rug duwen. Zijn blik schoot naar Fallenflight en wenkte haar. "We moeten snel terug, volg mij!" riep de leider. "Voordat ze honden loslaten." mauwde de bruine kater er grimmig achteraan voordat hij de achtervolging inzette achter Stallionstar aan. Ze moesten snel wegkomen, anders waren ze hondenvoer.

Oceanpaw was niet de enige jonge Apprentice die ook naar Shatteredice wilde zoeken, Gorsepaw de zoon van de vriendelijke kattin wilde ook mee. Het leek echter geen probleem te zijn voor de volwassen katten om de Apprentice's mee te krijgen, zolang ze maar deden wat ze moesten, luisterden en alert waren. Denk je dat ze oké is?' Vroeg de jonge kater onhandig aan Wolfheart, het was iets waar Oceanpaw geen idee over had. Daarnaast wist ze ook niet hoe ze er in moest staan, zich moest voelen over de verdwijning. Natuurlijk het was niet leuk, echter had ze nooit een moeder gehad al zag ze Lizardpath als een ouderfiguur. De vroegere Medicine Cat had altijd een oogje op haar gehouden. 'Ik hoop dat je haar vind Wolfheart, moge StarClan jullie pad verlichten.' Verklaarde een bekende stem, van een kater die op hen af was gekomen. Stallionstar, de vroegere partner van Shatteredice, en vader van Gorsepaw. Ooit had ze als kitten enkele keren tijd met hem door gebracht, ze mocht hem wel. 'Jullie zullen haar vast vinden.' Stelde de Leader hen murmelend gerust, Oceanpaw wist niet of ze erop mochten hopen. Niemand had veel meer dan een spoor van de Windclan er gezien. Aan de ene kant was het goed dat ze geen dode Warrior hadden gevonden, aan de andere kant maakte het de jonge Apprentice gespannen. Wie wist wat er zou gebeuren, wat er op hen zou wachtten?

'Laten we gaan,' Mauwde Wolfheart, terwijl hij de patrouille leden met zijn staart wenkte. Oceanpaw bleef in de buurt van Gorsepaw lopen. Niet omdat ze de Warriors niet in de gaten wilde houden maar omdat ze oprecht de iets oudere kater een aardige Apprentice vond en hem op haar verlegen manier toch wat steun wilde bieden. 'Het geurspoor stopt hier, laten we dit gebied uitkammen naar tekenen van Shatteredice,' Legde de bruine kater uit, ze waren in de buurt van de rivier gekomen. Verward keek de jonge Apprentice om zich heen terwijl ze langzaam met haar staart sloeg. Wat moest Shatteredice in de buurt van Riverclan? 'Ik sluit niet uit dat ze in de rivier gevallen is, wees voorzichtig als je daar zoekt. Géén apprentices gaan bij de rivier zoeken.' De stem van Wolfheart klonk wat emotioneler, maar hij klonk ook sterk en streng waardoor het jonge evenbeeld van Oceanstar knikte. Haar blauwe ogen vlamden licht met het vuur van de overleden Leader voordat ze rond het einde van het spoor ging zoeken. Erg ver van Gorsepaw verwijderde ze zich nog niet, immers had ze geen idee of ze hem alleen kon laten met zijn zorgen.

Een luide knal klonk, een voor haar onbekende knal. De jonge Apprentice was er immers nog niet geweest toen dit geluid er voor de laatste keer was gehoord.'Vlucht! Terug naar het kamp. Met een omweg, leid hem niet naar het WindClan kamp toe.' Riep Wolfheart naar hen toe, toen een tweede knal klonk. Oceanpaw begon meteen te rennen totdat ze vanuit een ooghoek zag dat Gorsepaw niet mee kwam, zelf had ze de tweede knal ook harder gehoord maar net meer afstand gehad dan de andere Apprentice waardoor ze enkel een duizend geluid in haar scherpe oren ervaarde die al snel wat minderde. Amberstorm leek de andere kat al te hulp te schieten waardoor Oceanpaw niet stil bleef staan, ze wist dat de andere twee zouden komen en veel zou ze met haar jonge lichaam nog niet kunnen doen om hen te helpen. In beweging blijven was het enige dat ze kon. Stallionstar kwam de richting van de Patrouille op gerent. Hij tilde de kater op voordat hij sprak. 'We moeten snel terug, volg mij!' Mauwde de Leader waarna hij met Gorsepaw op zijn rug begon te sprinten. 'Voordat ze honden loslaten.' Kort werden de ogen van Oceanpaw groot met angst, honden? Haar poten trilden voordat ze haar kop schudde en de achtervolging in zette. Ze hield haar blik voornamelijk op de bruine vacht van Wolfheart, hij was bekend een doel.

I

thought of you and how you love this beauty,
And walking up the long beach all alone
I heard the waves breaking in measured thunder
As you and I once heard their monotone.

Around me were the echoing dunes, beyond me
The cold and sparkling silver of the sea --
We two will pass through death and ages lengthen
Before you hear that sound again with me