Foxtrap, Infected, Rubberducky

Crookedstar sloop langzaam door het gebied heen gefocust op het onbekende object dat hij vanuit de verte had gezien, het was geel.... en stond nog net zichtbaar in de struiken. Crookedstar sloop erop af maar zag geen enkele vertoning van beweging. Hij liep dichterbij en trapte expres op een takje maar het gele ding bewoog niet, het rook er raar. Heel vaag naar tweebeen, het was al heel oud dus Crookedstar nam het risico, straks was het een bedreiging voor de clan dus moest hij het wel controleren. Telkens kwam hij dichterbij niet wetende van wat voor dreiging er zou zijn. Toen hij dichtbij was merkte hij het op maar het was te laat. De val sloeg dicht maar Crookedstar was nog niet oud genoeg om te blijven staan. Hij probeerde weg te duiken maar belandde met zijn kop vast tussen de val die dichtklapte met een harde klap zat hij vast. Hij hoorde iets kraken en toen begon het te gonzen zijn ogen werden wazig en hij voelde bloed vloeien. Toen werd alles zwart en het laatste wat Crookedstar deed toen hij bijzinnen was, was zijn hoofd los trekken uit de val. Alleen het was al te laat...... Crookedstar viel op de grond en terwijl hij neer ging, stierf hij. -leven 1 kwijt-


-Enkel riverclan, geen kittens, apprentices-

Een jonge poes trippelde door de warriors den. Ze rekt haar een keer goed uit en verliet het hol. Ze keek om haar heen, maar nog niet veel katten waren wakker. Ze spitste haar oren en hoorde opeens iets. Het leek gekraak te horen. Ze zocht naar bekenden, maar iedereen die ze goed kende waren er nog. En zomaar in de leaders den gaan deed ze niet. Ze keek rond, maar verliet het kamp meteen. Ze zocht en zocht tot ze een kater op de grond zag liggen. Gestreept en groot. Meteen sloeg de jonge poes een kreet omdat ze zo geschrokken was en bang was. Ze rende op de kater af en zag dat hij in een val zat. "Crookedstar!" Ze gilde luid en keek om haar heen. Ze kon moeilijk terugrennen naar het kamp. Oké, het moest. Ze draaide haar om en zo snel als ze kon rende ze naar de clan. Ze liep als eerste meteen naar de warriors den. "Wakker worden allemaal! Snel! Er is iets vreselijks met Crookedstar gebeurt!" Zodra ze de woorden had uitgeschreeuwd, draaide ze opnieuw om en denderde ze naar het hol van hun medicine kat. Ze stopte aan de ingang. "Kom snel! Crookedstar is gewond!" Zodra ze opnieuw in het kamp was, merkte ze de wakkere katten op. Ze wenkte hen meteen en rende richting de leider die op de grond lag. Angst was in haar ogen te lezen.

Stormtail lag met een warm gesnor te slapen in zijn nest. Alles leek vredig en mooi te zijn in deze wereld. Naast zich had hij Mousefur, zijn mooie partner warm en mooi. Haar zoete heerlijke geur speelde rond zijn slapende neus. Zijn ambere ogen waren gesloten. Maar opeens werden ze met paniek geopend. De ijzige paniekerige de woorden van de jonge Lotusleaf maakte hem koud tot op het bot. ''Wakker worden allemaal! Snel! Er is iets vreselijks met Crookedstar gebeurt!" Stormtails ogen stonden wijd open. Alert, en vastberaden, nieuwsgierig wat er met zijn leider aan de hand zou moeten zijn. Maar ook angstig, en onzeker. Duizenden dingen schoten door zijn kop. -hij had nog genoeg levens toch?, Wat was er aan de hand, leefde hij nog echt wel? Waar heeft ze het over?- Normaal had hij niet zo gereageerd misschien en had eerst nagedacht over of deze poes wel de waarheid sprak. Al zou hij niet weten waarom ze dat zou doen. Maar zijn gevoel zei hem dat er iets goed mis was. Echt mis. Hij liep gelijk achter de poes aan, '' Lotusleaf, wat is er aan de hand? Waar is Crookedstar?!'' Zijn ogen vastberaden, en wijs zoals altijd. Maar ze waren ook in de war. De poes was al naar de medicijncat den vertrokken, waar hun nieuwe medicijn kat Nightstream zich zou bevinden. "Kom snel! Crookedstar is gewond!" herhaalde ze. ’’ Lotus, rustig. Breng ons naar hem toe. Hij kon Nightstream elk moment haar den uit zien stappen. Zijn staart lag zenuwachtig te trekken over de grond.

Met trillende poten stond ze aan de grond genageld tot alles katten zich hadden verzameld. De deputy Stormtail kwam erbij en zei dat ze rustig moest doen. Hij vroeg wat er mis was en waar hun leider was. "Ik weet niet wat er is.. Ik zag hem liggen en bloed, meer niet. Kom snel!" Ze richtte haar op alle katten om haar heen en zwaaide met haar staart om iedereen te wenken. Ze draaide om en rende het kamp uit. Ze zocht opnieuw het vorige spoor van de gestreepte kater. Ze liep erheen en zag opnieuw het levenloze lichaam liggen. Ze wist niet goed hoeveel levens hij nog had, maar hij was duidelijk gewond. Ze rende erheen, deze keer dichterbij dan eerst. Meteen zag ze de val waarin hij verwikkeld geraakt was. Ze schrok even toen ze zag wat voor wonden hij had. Ze stapte achteruit en liet de katten die de leider beter kenden eerst. Vooral zijn partner, de deputy en Nightstream. De jonge poes hoopte maar dat alles goed kwam. Ze keek angstig uit haar ogen en trilde nog steeds. De jonge poes was duidelijk in shock geraakt door wat ze zojuist gezien had.

Kort ;s

Smoketear liep rustig door het bos terwijl hij zijn ogen op een zwarte muis had gevestigd. Zijn linkerpoot ging als eerste naar voren, daarna zijn rechter voor poot, daarna zijn linker achter poot, en daarna zijn rechter achterpoot. En zo ging het door, poot voor poot, toen hij dicht genoeg was ging hij zich klaar maken voor een sprong. Maar die werd gehinderd door een kreet. Hij hees zijn kop op terwijl hij bloed voor zijn ogen zag. En zijn angstaanjagende nacht merrie werd vervaagd door een stem; een knappe poes vertelde dat er iets vreselijks met hun grootste leider was gebeurt. Smoketear hees meteen zijn kop op. En zijn ogen stonden voor een seconde paniekerig, daarna vermande hij zich en stond hij op. Hij hield zich wijselijk rustig. Paniek kon er niet bij komen als het écht zo erg was. De jonge kater kwam snel de den uit om te kijken toen hij zijn vader op merkte. Stormtail, zijn vader, stelde de poes gerust en vroeg wat er was, waar hij was. Daarna beval Stormtail de katten naar hem toe te leiden. Smoketear kwam naast zijn vader staan. Smoke was veranderd van een verwarde niets nut naar een wijze, ervaren, sterke jonge krijger. Lotus had nog gezegd dat ze niet wist wat er was, maar zij dat hij bebloed er bij lag. 'Rustig, Lotusleaf, ik weet dat alles goed komt,' zei hij om de poes gerust te stellen. Zijn oranje/rode ogen, die eerst vals er uit zagen waren verandert in betrouwbare, donkere ogen, er was niks slechts meer in te bekennen. En uiteindelijk bracht Lotusleaf hun mee naar waar Crookedstar was. Smoketear liep naast Stormtail. En toen ze bij Crookedstar aan kwamen kon hij zijn ogen niet geloven. 'Dit... Is vreselijk,' mompelde hij terwijl hij naar zijn leider keek.

[Ik hoop dat mijn post nog klopt]

Crookedstar hoorde in de schemering van zijn levens de stemmen van de clanleden lichtjes klinken alsof schimmen fluisterden en schaduwen lispelden, de woorden drongen net niet tot Crookedstar door en hij voelde zijn leven overgaan naar een volgende, de pijn kwam terug. Eerst licht, toen sterk en hij opende zijn ogen wagen wijd. Hij probeerde te ademen maar het lukte niet. Hij hapte naar lucht maar het lukte niet. Het ging in zijn bek maar kwam uit zijn keel weer weg. Zijn luchtpijp was kapot. Hij haalde tevergeefs adem maar het werkte gewoon niet. Crookedstar wou praten maar het lukte niet, hij zag neit.. dat zijn hele keel verbrijzeld was, moeizaam met zijn laatste adem stond hij op en voelde zijn kop hangen zonder dat hij zelf wat deed. Felle steken van pijn drongen tot hem door en hij verloor zijn bewustzijn alweer. -leven 2 weg- Zijn lijden was groot...... hij voelde het leven wegvloeien en zijn gedachten gingen uit naar de clanleden en zijn geliefde. Hij miste haar, hij wou haar hier hebben voordat het te laat was... alleen zij zou leven geven. Waar levens verschenen zouden ze verdwijnen. Crookedstar wou zuchten maar het lukte niet. Toen verdween alles weer, - leven drie weg- Crookedstar had zijn ogen moeizaaim geopend, een traan welde op en gleed naar beneden. Dit wou hij niet, maar het kon niet anders, Starclan riep terug wat van hun was. Het was voorbij, hij voelde de pijn die weer hels was, al verlichten terwijl hij zich lichtjes voelde. Hij dacht aan zijn schoonste en mooiste droom in levende lijven, terwijl hij zijn ogen sloot en alles voorbij was.
-Last live has been gone-
Op zijn lippen lag een naam, die hij niet had uit kunnen spreken. Op zijn netvlies lag een beeld, dat hij niet had kunnen beschrijven, op zijn hart droeg hij liefde die hij nimmer zou kunnen tonen aan Dreamheart.
Nimmermeer, nimmermeer, nimmermeer zou Crookedstar leven. Nimmermeer zou die dag hetzelfde zijn, nimmermeer zou het leven zo wonderschoon zijn voor de clanleider.
'Dreamheart' zei Crookedstar terwijl hij verscheen op de gezegende plek. Ogen vol tranen maar hij zag niets, tranen hadden hem verblind, de naam had zijn tong vastgezet en hij zakte door zijn poten op de schone plek. Verdriet martelde hem, jaloezie naar het leven ranselde hem, hij wou terug en zijn kittens geboren zien worden. Alleen het was voorbij. Crookedstar was dood. Hij had er niks aan kunnen doen. Zijn ogen sloot hij opdat hij nimmermeer zou zien, Zijn mond sloot hij opdat hij nimmermeer zou spreken, zijn hart vulde hij met alle liefde zodat hij nimmermeer zou vergeten. Nimmermeer zou hij zien, spreken of lief hebben...... tot de dag van het weerzien.


-sorry iedereen, Crookedstar is weg, het lukte niet meer, alles lukte niet meer.... ik kon het gewoon niet-

"Wakker worden allemaal! Snel! Er is iets vreselijks met Crookedstar gebeurt!" De schelle stem wekte Dream uit haar heerlijke droom. Ze had samen met Crookedstar en haar kits gejaagd. Het was zo perfect geweest, maar nu stonden haar ogen leeg. Crookedstar! Ondanks de waarschuwingen die ze hoorden en het protesteren van haar zus stond ze veelste snel op en rende de den uit. ’’ Lotus, rustig. Breng ons naar hem toe." Klonk Stormtail's stem en Dreamhearts oren gleden plat omlaag. Was dit.. "Ik weet niet wat er is.. Ik zag hem liggen en bloed, meer niet. Kom snel!" Lotusleaf richtte haar op alle katten om haar heen en zwaaide met haar staart om iedereen te wenken. Ze draaide om en rende het kamp uit. Dreamheart deed een stap achteruit maar sprong daarna mee, ze moest wel.. Hoewel haar buik haar absoluut tegenhielt, ze kon niet anders. Niet veel later zag Dreamheart die achteraan liep daar de bekende bruine tabby vacht.. De wollige warme vacht waarin zij zich een dag, nee een paar uur geleden nog had verstopt, de wereld leek zo mooi tegen zijn zacht pels aan, hun harten die samen voegde in een heerlijke ritmische bonk. En nu was het stil.. Crooked ademde nog.. Maar voor hoe lang nog? Hoeveel levens was hij al verloren? Had hij nog wel levens.. 'Dit... Is vreselijk,' mompelde Smoketear terwijl hij naar zijn leider keek. Toen hielt Dream het niet meer. Ze stormde naar voren.. Botste tegen katten aan maar het boeide niet, niets boeide meer. Zijn bloedende lichaam ging zwaar op en neer "Crookedstar.." Dreamheart stond half boven hem voor ze zichzelf neer liet vallen bij zijn kop sprak ze zachtjes: "Ik smeek je.. Alsjeblieft ga niet.. Blijf bij mij.. Blijf bij onze kittens... Sterf niet hier, niet hier.. Ik hou van je Crookedstar.. Ik kan niet leven zonder jou, blijf leven alsjeblieft?!" Ze sloot zacht haar ogen en legde haar kop tegen zijn kin. Tranen gleden over haar wangen terwijl ze voelde hoe het leven van Crookedstar zijn lichaam verliet. Het leek alsof zijn stem haar naam murmelde, maar het kon ook de wind zijn die haar wou ontarmen. Pijn gleed door haar hele lichaam en nog maals verstopte ze haar kop in zijn vacht en pijn overheerste haar. Een klagelijke mauw klonk vanuit haar keel die verstomd werd door verdriet. Ze had het niet meer.. Niets zou ooit meer gaan.. Crookedstar was.. Weg..

Moonspell lag een beetej onrustig te slapen, en oelde wat in haar mosnest totdat een alamerende stem haar verschrikt wakker maakte.'' Wakker worden allemaal, snel er is iets vreselijks met Crookedstar gebeurt!'' Alamerend hief Moonspell haar zwart witte kop op en keek in de ogen van Dreamheart. Ze stonden vreselijk in paniek en haastig stond Moonspell op. Ze rende achter Dreamheart aan, en zag daar een lichaam midden op de open plek liggen. Ze haastte zich ernaar toe, en hoorde Smoketear iets mompelen. ''Dit is vreselijk..'' Ze zag hoe het laatste leven van haar Leider verdween en het lichaam bleef levenloos achter. Tranen biggelde over haar wangen, haar leider was dood, hier zat niets positiefs in. Ze zuchtte dook inelkaar en liet haar tranen de vrije loop. Ze wildeh et uitkrijsen, maar ze hield zich in.''Hij zal goed geeerd worden in de Starclan, hij waakt over ons.'' Was het enige positieve wat ze uit haar mond kreeg. Ze trok zich wat meer terug, om plaats te maken voor de anderen en haalde even diep adem. Ze probeerde weer tot rust te komen, maar haar hart bleef bonken in haar keel, en wilde niet tot rust komen. De tranen waren een meer geworden, en dat meer werd een zee, en de dijken braken, en de tranenzee vloeide voluit. Ze kon het niet meer tegenhouden en ze dook in elkaar, zichzelf bescherment teen de tranen die ze niet meer kon stoppen. Ze probeerde weer rustig te worden, maar niets hielp. Uiteindelijk stapte ze verdrietig het Warriorhol in, en zei met zwakke stem:''Crookedstar...Hij is dood..'' Ze trok zich terug, ze rolde zichzelf op en dook met haar hoofd tussen haar lichaam, en probeerde weer in een onrustige slaap te komen.

(dikke flut D:)

Lostvoice had al genoeg dingen aan d'r kop. De komst van de kittens, Cinderfall waar ze de laatste tijd minder mee opschoot, haar weinige contacten met de Clan. Dreamheart had ze ook maar weinig gezien de laatste tijd. Het leek wel alsof ze iedereen kwijt leek te raken.
Met een zucht stond de witte poes op en ergerde zich voor een tel aan haar wiegelende, bollen buik. Ze kon het nog steeds maar moeilijk bevatten dat ze zwanger was, van Cinderfall! Het leek zo onwerkelijk, en alles ging in een sneltrein vaart aan haar voorbij. Ze sliep nu al een tijdje in de Nursery Den, samen met Dreamheart, maar die leek telkens te zijn verdwenen voordat ze wakker was. Waarschijnlijk om bij Crookedstar te zijn. Net zoals dat zij het liefst de hele dag bij Cinderfall zou blijven.
Soms had ze het idee dat de gehele clan haar vreemd aankeek, nu ze met zo'n opgezwollen buik rond liep. Ze voelde haar kleine beetje zelfvertrouwen elke dag slinken, naar mate de dagen dichterbij kwamen dat de kleintjes geboren zouden worden. Ze wist niets van het moederschap af, maar durfde het ergens niet tegen Cinderfall te zeggen.
De witte poes zuchtte en liep verder. Ze is dat ze niet kon gaan jagen, maar dat weerhield haar er niet van om een wandeling te maken. Om haar gedachten te verzetten.

Schreeuwende stemmen, vele RiverClan geuren. Wat was er aan de hand? Snel sloeg Lostvoice het pad in en haastte zich, voor zo ver dat kon, in de richting van de groep katten. Ze durfde niets te zeggen, maar zag aan het lichaam van Crookedstar en de sfeer die er hing. Haar blauwe ogen zochten naar Dreamheart, die ze al snel vond bij het levenloze lichaam van hun leader. Ze liep stilletje op haar vriendin af. "Dream," zei ze zachtjes. "Er valt weinig te redden, onze leider is dood. He hunts with StarClan now," Ze tikte haar snuitje even tegen de schouder van Dreamheart en keek haar met begrijpende ogen aan. Nu wilde ze het liefst van Cinderfall er was, maar ze moest nu er voor haar vriendin zijn. Dat was nu even belangrijker.

"Ik weet niet wat er is.. Ik zag hem liggen en bloed, meer niet. Kom snel!" weerklonk in Stormtyails oren. Zijn hart bonkte als een bezetene. Nightstream, was er nog niet. Maar Lotusleaf was al vetrokken. Stormtail kon niet anders dan haar volgen. '' Nightstream, ik ga er van uit dat je ons weet te vinden!'' riep hij. Terwijl hij weg stormde. Hij stopte even, zag Smoketear staan, die volgde ook Lotusleaf. Net als Moonspell en Lostvoice. Tot zijn schrik zag hij de vacht van Dreamheart zich toe snellen naar waar Lotusleaf het kampo uit ging. Dit voelde héel slecht. Tranen brande achter zijn ogen. Met één opogeheven poot, sprak hij snel naar de clan: '' Blijf in het kamp Riverclan, wij zullen zo snel mogenlijk met Crookedstar komen. Blijf rustig en raak niet in paniek.'' Daarna zette hij de achtervolging in.

De wind schuurde langs zijn vacht. Zijn pootstappen dreunde tegen de harde bosgrond. Hij voelde hetkouder worden rond zijn hart. Naast zich rende Smoketear, Mousefur. Voor hem zag hij Lotusleaf, hij had de rest ingehaald. Achter zich rende Lostvoice en Moonspell. Toen hij aankwam bij de open plek, leek zijn hart een moment stil te staan. Hij vergat wat hij om zich heen zag, aan afschuwende katten. Hij zag dat Dreamheart zich door de katten heen vrong. Ze bleef boven hem staan, huilend en smekend. "Ik smeek je.. Alsjeblieft ga niet.. Blijf bij mij.. Blijf bij onze kittens... Sterf niet hier, niet hier.. Ik hou van je Crookedstar.. Ik kan niet leven zonder jou, blijf leven alsjeblieft?!" Stormtail, keek weg. Voelde een traan over zijn wang rollen. Half verblind door zijn tranen, liep hij nu op het tafereel af. Elke stap leek pijn te doen om de waarheid te zien. Hij stond nu naast Dreamheart, hij zag het leven uit Crookedstar weg vloeien. Zelfs Stormtail zag het willen zeggen van de naam. Stormtail voelde nog een traan biggellen. '' Dreamheart... Hij, hij jaagt nu met de Starclan. Hoe hard het ook is.'' Stormtail sprak met gebroken stem, een brok in zijn keel deed hem pijn te spreken. Hij stapte naar voren, zette zijn poot tegen, de vossenval. En duuwde het open, de nek van Crookedstar werd niet langer omhult door het gevaarte. Hij gooide het weg. Daarna keek hij naar Smoketear '' Smoketear, mijn zoon. Breng dit weg. Zo ver weg m,ogenlijk. En begraaf het diep, diep onder de grond. Zodat geen enkele kat of wezen zich er aan kan verwonden. Maar ik benadruk je: Wees er voorzichtig mee.'' Hij warmde troostend tegen Dreamhearts vacht aan. Hij gaf haar een likje over haar kop. '' Dream, hij moet naar het kamp. We moeten hem een waardige begrafenis geven.'' Hij keek naar Lotvoice. ''Lostvoice, ga naar de clan, wij nemen hem mee. Waarschuuw de clan voor het tafereel dat ze tezien zullen krijgen.'' Hij stond op met houvast. Maar van binnen voelde hij zich gebroken. Hij trooste Dreamheart nog met zijn neus. en liep om hun grote leider heen, groef een kleine kuil om hem heen. Zodat hij onder Crookedstar terecht kon komen. Uiteindelijk na wat gedoe had hij Zijn leider op zijn rug. Zo had hij Lightheart ook een keer gedragen, maar had nooit verwacht dat hij het ooit bij zijn leider zou moeten doen. De pootstappen leken mentaal en fisiek zwaarder voor hem. Maar hij stapte verder met Dreamheart naast zich die me hielp. Het bloed dordrengte zijn schouders en vacht. Hij dachtvoor de eerste keer even helemaal niks. Bleef alleen maar stil voor zich uit staren, terwijl hij naar het kamp liep. Smoketear zou zo terug komen. Ze zouden zo in het kamp zijn.

Smoketear keek moedeloos naar het gehavende lichaam van zijn leider, Crookedstar. Smoketear huilde nooit, nooit, maar nu, alle katten zouden het merken, nu huilde hij, tranen stroomde uit zijn ogen. Hij voelde zo wel schuld gevoel als woedde en verdriet. Hij had zijn leider eens voor schud gezet, alleen was hij er zelf niet bij geweest, en dat was toen Smoketear nog Smokepaw was geweest, hij had gezegd dat de apprentices niet getraind werden. Maar dat was fout geweest, en dat voelde hij nu, nu hij zijn leider dood op de grond zag. Al het andere dat er was werd vervaagd door zijn eigen verdriet om zijn grootte leider. Daarna keek hij naar zijn vader. Hij zou de taak van Crookedstar op zich nemen, en dan zou hij niet langer meer bekend staan als Stormtail. ''Smoketear, mijn zoon. Breng dit weg. Zo ver weg m,ogenlijk. En begraaf het diep, diep onder de grond. Zodat geen enkele kat of wezen zich er aan kan verwonden. Maar ik benadruk je: Wees er voorzichtig mee.'' Smoketear boog zijn kop en pakte het ding op. 'Dat zou ik doen, pap' vervolgens keek hij kort naar de anderen, waar onder ook naar Lotusleaf. Toen keek hij nog kort naar zijn leider. Dit kwam door de mensen, zij hadden dat ding daar neer gelegd. En dat zou hij hen nooit vergeven. Daarna draaide hij zich om en rende weg. Hij rende heel ver weg tot aan de grens van een ander clan gebied. Hij snoof de lucht op. Hier mag het ook niet liggen Hij rende snel, heel snel. En hij stopte buiten clan gebied. Daar begroef hij het ding, zo diep als maar kon. Toen hij klaar was, keer hij terug, naar het kamp waar Crookedstar nu zou liggen om voor het laatst met de anderen te tongen.

Gebroken verborg de poes haar kop in de donkere vacht.. De vacht van haar clanleader.. De vacht van haar vriend.. De vacht van haar geliefde. Dit kon onmogelijk waar zijn.. En toch was het zo.. Crookedstar stierf.. En de laatste warmte verdween uit zijn vacht. Een klagelijke mauw verliet opnieuw haar mond terwijl ze haar ogen sloot. Zachtjes begon ze te sissen toen er iemand naar haar toe kwam, NEE ze zouden niet aan hem komen! Ze zouden hem niet meenemen! Als ze dat zouden doen.. dan dan.. was hij neit meer.. "Dream," Klonk Lostvoice' zachte stem. "Er valt weinig te redden, onze leider is dood. He hunts with StarClan now," Ze tikte haar snuitje even tegen de schouder van dream en Dreamheart kreunde pijnlijk. Dat was de bevestiging.. Daarna ging het snel.. Stormtail kwam naar haar toe. '' Dreamheart... Hij, hij jaagt nu met de Starclan. Hoe hard het ook is.'' Stormtail sprak met gebroken stem, een brok in zijn keel deed hem pijn te spreken. Hij stapte naar voren, zette zijn poot tegen, de vossenval. En duwde het open, de nek van Crookedstar werd niet langer omhult door het gevaarte. Hij gooide het weg. '' Smoketear, mijn zoon. Breng dit weg. Zo ver weg mogenlijk. En begraaf het diep, diep onder de grond. Zodat geen enkele kat of wezen zich er aan kan verwonden. Maar ik benadruk je: Wees er voorzichtig mee. 'Dat zou ik doen, pap' Klonk zijn stem en die vervaagde langzaam. Even leek het of Dreamheart buiten bewustzijn raakte maar ze bleef alles duidelijk horen. Stormtail warmde troostend tegen Dreamhearts vacht aan. Hij gaf haar een likje over haar kop. '' Dream, hij moet naar het kamp. We moeten hem een waardige begrafenis geven.'' Hij keek naar Lotvoice. ''Lostvoice, ga naar de clan, wij nemen hem mee. Waarschuuw de clan voor het tafereel dat ze tezien zullen krijgen.'' Hij stond op met houvast. Hij trooste Dreamheart nog met zijn neus en liep om hun grote leider heen, groef een kleine kuil om hem heen. Zodat hij onder Crookedstar terecht kon komen. Uiteindelijk na wat gedoe had hij Zijn leider op zijn rug. Zwijgend kwam Dream overeind en duwde haar neus opnieuw zacht tegen Crookedstars zij terwijl ze Stormtail ondersteunde. Zo liepen ze langzaam voort.. Het kleine groepje volgde hen waarschijnlijk. Maar Dream had geen besef meer van tijd.. enkel de pijn in haar lichaam die zo veel pijnlijk was als dat ze ooit had gevoelt vertelde haar dat ze nog met bijde poten op de grond stond. Ze kon zichzelf niet troosten, met niets kon ze dat.. Er was enkel pijn.. Blijvende heilige pijn. Die haar deed beseffen.. al die tijden.. Alle dagen alle nachten.. Samen met hem.. Die jacht.. Zijn tong die over haar kop had geschraapt.. Haar rug.. en zelfs haar buik.. Waar hun kittens in groeide.. Stilzweigend dacht Dream daaraan.. de trots in de ogen van Crooked.. De ongelofelijke blijdschap.. Altijd.. En nu.. Nu was er niets meer.. Enkel die pijn.. Zwijgend en strompelend bereikte ze langzaam het kamp.. Tijd vloog en wat dan nog.. Dream sloot haar ogen en haalde haar neus uit Crookeds vacht. Ze ging zitten en hielt haar kop laag. Daarna stond ze langzaam op en strompelde vlak achter Stormtail aan.

Blackpoint lag in haar nest, zich niet bewust wat er was gebeurt. Een straaltje zonlicht maakte haar wakker. Ze rekte zich uit, en keek naar de warriors den. Ze schrok toen ze zag dat de helft van de den leeg was. Ze liep haastig de den uit, naar het open plein. Op open plein was het rustig. Toen ze door de ingang keek, zag ze een kat haastig rennen. 'Crookedstar is dood, de katten moeten verzameld worden voor de begrafenis' zei Lotvoice, en bezorgd keek ze naar haar. Een traan rolde over Blackpoints wang, maar ze kon hier niet zo blijven staan ' de rest slaapt geloof ik nog, ik zal ze wakkermaken' zei ze behulpzaam tegen Lotvoice. De kat knikte, en Blackpoint liep naar de dens, 'Word wakker! Er is iets belangrijks gebeurt' Dit riep ze bij de kittens en Appirences, als ze zou zeggen wat er echt gebeurt zou zijn, zouden ze me niet geloven. Bij de warriors en elders riep ze.'Wakker worden, Crookedstar is dood' elke keer weer met een brok in haar keel. Alle katten waren nu wakker, en stonden op het plein. Wachtend, op het grote plein, wachtte ze op de verschrikkelijke bijeenkomst. Blackpoint ging voor de groep staan, en riep met haar allerluidste stem riep ze: ' Crookedstar is dood, dit heb ik te horen gekregen van Lotvoice. Crookedstar is zijn laatste levens verloren, en zal jagen bij de Sterrenclan. Dit is het enige wat ik heb gehoord' Blackpoint barstte in tranen uit, net als de rest van de clan. Bekenden van Crookedstar barstte in huilen uit, en de elders vertelden verhalen aan de appirences, en kittens, over deze leider.