Am I out of my head, am I out of my mind.

Het beloofde een zonnige periode te worden voor ShadowClan. Niet alleen omdat BloodClan was verdreven, maar ook omdat Greenleaf zich aankondigde. Loudpaw moest echter goed oppassen dat hij zijn wond niet terug inspande door te overdreven inspanningen te verrichten, maar tot dusver had hij geen bloederige ervaringen meer gehad en toonde de jeuk dat zijn wond goed aan het helen was. De tom cat besloot echter toch nog voorzichtig te doen zodat hij niet terug hoefde te keren naar de medicine cat’s den. Hij wilde niet dat zijn moeder in de gaten had dat hij nog altijd last had van de wond. Hij wilde dat ze zich niet om hem zou bekommeren omdat hij vond dat hij de sterkste van de familie moest zijn en dat hij zich om haar moest bekommeren en niet andersom. Zij had hem goed verzorgd toen hij nog erg jong was, maar nu was de tijd gekomen dat hij zelf zorg begon te dragen voor zichzelf en voor zijn familie. En voor zijn Clan, natuurlijk. En dus klemde Loudpaw zijn tanden op elkaar en begon aan de ren die hem naar een willekeurige plaats in het territorium zou brengen. Hij merkte dat er prooi in overvloed was en stopte onderweg om te jagen. Hij ving twee prooien eer dat de wond begon te trekken aan zijn flank en hij besloot om het rustiger aan te doen. Toen hij eenmaal op een beschutte plaats aankwam waar het vrij schaduwrijk was, liet hij zich moeizaam tegen een boom rusten met zijn lichaam en fixeerde zijn blik op zijn omgeving. Een paar minuten, hield hij zichzelf voor. Een paar minuten rust en dan zou hij weer verdergaan. ShadowClan had hem nodig en te veel rust kon hij zich niet permitteren. Niet nu.

+ @Auburnsong