Trick or Treat

Hoewel Beef van gestalte al zo goed als volgroeid was, zou je dat niet meteen zeggen als je hem bezig zag. Hij had namelijk een vlinder gespot en sprong er nu enthousiast achteraan, zijn dikke poten klauwend naar het beestje. Het duurde niet super lang voor hij het ving; zijn logge gestalte zorgde ervoor dat hij veel meer bereik had dan de gemiddelde kitten, ook al was hij niet zo snel. Met zijn voorpoot plette hij de vlinder tegen de grond, waar die nog een keer met zijn vleugeltjes trok maar daarna bezweek aan zijn verwondingen. Beef giechelde even toen hij dat zag, een diepe en mannelijke giechel. Met twinkelende rode oogjes boog hij neer, nam hij het beestje in zijn snuit en trok hij één van de felgekleurde vleugeltjes van het lichaam. Daarna draaide hij zich naar de dichtstbijzijnde kat, toevallig een Shadowclanner, en met een trotse blik bood hij het vleugeltje aan. Kijk dan, cadeautje!

+Bluejay eerst

Even had de kater staan kijken hoe de kater voor him achter een vlinder aan zat, het was dan ook best een intresante presentatie. De groote an de kater viel in een strak contrast met zijn acties en daaruit concludeerde hij at hij naar een zeer grote apprentice keek, dat of het was een dolsblije krijger, je wist het maar nooit met bloedclanners, zij waren altijd aan de gestoorde kant. Misschien dat hij daarom ook niet verbaasd had opgekeken toen de kat de arme vlinder uit elkaar trok en de vleugel als een soort trophee met zich meebracht. Wel was de kater verbaasd toen de apprentice..of young one, hem de vleugel aanbood. Verward knipperde hij dan ook even met zijn ogen, kijkend naar het teken van aardigheid...een zeer twisted vorm van aardigheid. Even slikte hij voor hij zijn bek opende "O-oh dankje" mauwde hij met een iets wat nerveuze glimlach, het zou gemeen zijn niet met de kater's spelletje mee te spelen. Voorzichigg nam hij het vleugeltje over en legde deze naast zich "Je hebt wel behoorlijk naar je zin hier huh" mauwde hij met een laagje zout in zijn woorden. Tuurlijk, hij beschuldigde hem nergens van...het was immers nog maar een jonkie zo te zien, een jonkie zonder begrip voor de situatie, maar hij zou hem niet open arme ontvangen natuurlijk, alhoewel de apprentice misschien een goede dosis manieren, vriendleijkheid en moralen gebruiken kon.

De kater die hij aangesproken had nam het vlindervleugeltje aan met een glimlach, en Beef antwoordde met een grote glimlach. Yay, hij vond zijn cadeautje leuk! De Shadowclanner mauwde dat hij het precies wel behoorlijk naar zijn zin had. Beef knikte uitbundig, een beweging die raar was met zijn dikke kop, en plofte neer in een soort onhandige zithouding. "Tuurlijk, Shadowclan is heel leuk hoor! Vind jij het niet leuk dan?", mauwde hij als antwoord, zijn stem vrolijk en kittenachtig ook al klonk zijn stem relatief zwaar en mannelijk. Hij zag echt niet in wat er zo erg was aan deze hele situatie; het leek hem enkel maar leuk. Meer vrienden om te maken een een coole nieuwe omgeving om te ontdekken! Alleen maar voorwaarden, nietwaar?

Het leven kon af en toe zo grappig zijn, zo verrassend. Op het ene moment kon je iemand dood willen hebben, en op de ander nam je een cadeau van em aan. Hij had de jonge kat op het eerste gezicht niet herkend, in heel het drama van eerder was het enige waar hij om had gegeven de veiligheid van zijn dochter, niet de gezichten van hen om zich heen. Wel zou hij die rode poes nooit meer vergeten, haar woorden vormde immers het grootste gevaar voor hen. Maar ook de young-one voor hem begon langzaam weer herkenbaar te woorden. Dit was het jonkie geweest die Bluekit had willen vermoorden als zijn mama daar geen stokje voor had gestoken. Maar echt kwalijk nam hij het de jonge kater nog steeds niet, en dit kleine gesprek met hem bevestigde alleen zijn eerdere gevormde conclusie. Het jong leek gewoon geen begrip te hebben voor de ernst van de situatie, alsof zijn hersenen het niet konden verwerken. Bluejay was veel, hij had zo zijn positieve eigenschappen en zo zijn negatieve, maar gemeen zijn tegen hen met een verminderde brein functie was daar niet één van...of hij was gewoon een hele grote kitten..maar in beide gevsllen zou de kater niet al te gemeen doen. "Tuurlijk, Shadowclan is heel leuk hoor! Vind jij het niet leuk dan?" mauwde de kater enthausiast nadat hij onhandig was gaan zitten. Even zuchtte de kater voor hij op een antwoord was gekomen "Shadowclan was inderdaad wel leuk ja, maar tegenwoordig is het niet meer zoals het was kid"  Hij knikte langzaam, jep het was niet meer zoals het ooit geweest was.