Varkentje aan het spit.

Onderwerp: Varkentje aan het spit. do 30 apr 2020 - 12:12

Zijn bollige staartje zwiepte blij heen en weer terwijl hij met een vrolijk huppeltje richting de den's liep. Hij had vannacht een prinsesje geplaagd en als het meisje dacht dat het maar voor eenmalig was dan had ze dat goed mis. Orchis deed bepaalde dingen nooit voor een tweede keer, zoals Sinclaw proberen te redden, maar andere pesten of achterna zitten? dat kon hij oneindig lang volhouden. Zijn lippen trokken zover naar achteren dat elk spiertje in zijn gezicht begon te trillen. Zijn scherpe tanden blonken in het ochtendzonnetje. Zijn stem kraakte door het kamp heen als een haan die de boer wekte in de ochtend. ''Kom eens naar buiten, Peppa~~'' Sprak hij met zijn snorharen krullend uit enthousiasme. Zijn nagels klapte uit en duwde in de zachte aarde. ''Het is tijd voor je inwijding!'' Ze hadden gister al een feestmaal gehad dat ze nu Bloodclan's tweede prinsesje was, daar hoorde de volgende dag natuurlijk wel een officiële inwijding bij!

- Pepperpaw, inval op toestemming c:

Ze had de nacht slecht geslapen en had moeite gehad om de slaap überhaupt te vatten. Sinds ze die enge Bloodclanner was tegen gekomen in het kamp, had ze een heel erg onheilspellend gevoel. Wellicht dat ze daarom ook maar wat langer in haar nest was blijven liggen, uit angst voor die specifieke kater. Een terechte angst, zo bleek, toen zijn stem door de apprentice den heen galmde. Haar hart zat meteen in haar keel en ze drukte haar oren plat in haar nek. Oh nee.. oh nee oh nee.. Hij was op zoek naar haar.. Koortsachtig ging haar hoofd door alle opties heen. Kon ze zich verstoppen? Kon ze ergens heen waar hij haar niet kon vinden? Doen alsof ze hem niet gehoord had? Nee, dat zou het alleen maar erger maken. Bevend en met een flinke steen in haar maag stapte ze haar nest uit, haar oren naar achteren gedraaid. Ze wilde dapper op de kater afstappen, maar ze kon het niet helpen dat haar poten net zo hard beefden als haar stem. "Ja..? W-wat is er..?"

-Orchis moet een liedje zingen voor iemand

https://www.youtube.com/watch?v=6NSHzZQ0gPE&list=PLB8184E2908C5916C&index=6

Met tippelende voetjes ijsbeerde hij speels heen en weer voor de apprentice den, wachtend tot het bloedprinsesje naar buiten kwam. Zijn grijns op de lippen was zover uitgetrokken dat zijn spieren in zijn gezicht trilde. ''Genoten van je avondmaal gister?'' Vroeg hij waarna hij een buiginkje maakte voor de rood witte she-cat. ''Wist je dat in Bloodclan wij na het feestmaal van de nieuwe prinses wij haar daarna zelf proberen te eten? Om te zien als ze het wel waard is..'' Hij trok zich dichter naar haar toe. ''It's time to chow down.. Ch-ch-ch-ch-ch-chow down!'' Hierna liet hij een diepe giechel klinken en liet zijn nagels over haar rug heen 'lopen'. ''I'm chompin' at the bit. My stomach's on the growl

Chow down!
Chow down!

You've been invited on a date
Two courses handed to me on a plate
I''ll have you raw, won't be long to wait.'' Zijn tong gleed over zijn ontblootte tanden en wijd geopende kaken.

''Your ribs are looking so tasty,
Such chewy little chops, chums

Imma eat u up!
Never had a snack of such renown..''

Hij hapte naar voren. Een poging doend om haar op te peuzelen.

Ze voelde haar knieën knikken terwijl ze op de kater afliep, met zijn stinkende adem en enge ogen. Zijn grijns was bijna manisch en ze voelde zichzelf weg krimpen onder zijn blik. Het liefste wilde ze door de grond zakken en verdwijnen, maar ze kon nergens heen, niemand zou haar waarschijnlijk durven helpen. En zelfs al durfden ze het wel, dan konden ze het niet. Rillingen gingen over haar rug heen terwijl hij nog meer naderde, zijn stem zangerig en onheilspellend. Haar poten leken wel water te worden en ze moest moeite doen om er niet doorheen te zakken. Elke aanraking over haar ruggengraat liet haar verder ineen krimpen. Zijn gegiechel zou haar nog tijden achterna zitten in haar dromen. Nee.. nee nee.. Tot haar angst piekte toen ze zijn witte tanden zag en ze uithaalde met haar nagels naar zijn neus met een angstige gil. "B-blijf van me af!"

Als een hongerige hyena liep hij om haar heen, glipte zijn tong wel eens stiekem over haar heerlijke warme huid heen. Huid wat hij zo zou doorboren en op eten. Er was geen eten te veel voor de arme magere stakker en wanneer zijn maag rommelde dan moest deze gevuld worden en als het enige voedsel in de buurt dit prinsesje was dan was zou nu zijn geserveerde diner. Hij was voor haar en hij sprong happend naar voren. Probeerde het eerste stukje vlees te proeven maar het enige wat hij proeven mocht was zijn eigen bloed. Een snee was over zijn neus gekrabd en geschrokken deinsde hij achteruit. Orchis liet een hijg klinken en drukte zijn pootkussentje over zijn zere snuit heen waarna hij zijn poot veder over zijn gezicht heen woog om zijn gepiekerde vacht op zijn kop plat te strijken. ''Pepperpaw..'' Sprak hij enkel en liet een gegiechel horen terwijl hij naar de grond keek en wat slijm en bloed naar beneden liet druppen. ''You're so rude..''

''When you're so edible..''

''WHEN YOU ARE FOOD!'' Gilde hij boos door het kamp toen hij sprak en uithield naar haar nek en daarna met zijn lijf boven op haar wou springen om haar te pinnen.

Bloed kleefde aan haar nagels, en ze moest zelf nog even registreren wat ze net gedaan had. Ze had hem geslagen. Oh nee Starclan. Haar lip begon iets te trillen en haar blik schoot omhoog van haar bebloede nagels naar de kater. Ze zag hem hijgen en kort verbaasd kijken. Ze kromp weg. Haar angst groeide met elke hartslag terwijl adrenaline haar oren liet suizen. Ze wilde rennen, maar ze was bevroren in haar angst. Haar adem kwam in kleine pufjes naar buiten en haar ogen waren witomrand in paniek. Ze kon nog net wegdeinzen voor zijn nagels terwijl zijn stem dreigend in haar oren rinkelde. Maar voor zijn sprong was ze niet klaar. Pijnlijk werd ze tegen de grond gedrukt, hyperventilerend van paniek. Nee.. nee.. nee..

Onderwerp: Re: Varkentje aan het spit.