Shello

Met een zucht tuurde de poes over het water, die net als haar stress langzaam opkwam nu de sneeuw op de bergtoppen smolt en door zwaarte kracht naar beneden de rivieren in kletterde als een harde regenbui op een warme greenleaf avond. Wanneer de lucht rood kleurde, sterk in contrast met de pik zwarte onweerswolken die deze rode gloed deden verdwijnen. Net als stress die haar langzaam wist op te slikken met iedere keuzen die ze maakte, iedere conversatie die ze had...altijd twijfelend of ze goede keuzes maakte...of juist slechte. Alleen bij het water wist ze rust te vinden, de gedachten van het altijd doorblijven stromen van het water, het klotsende geluid, het was muziek in haar oren, het was pure rust. Rationeel denken wist vaker op te komen bij de rivier oevers, ze wist hier vaak alles op een rijtje te brengen het was dan ook geen wonder dat de poes zo vaak haar jacht afsloot, even rust in het midden van de onweersbui, het oog van de orkaan. Soms kwam ze zelfs zo diep in de rust dat ze gebeurtenissen in de storm om haar heen niet eens opmerkte, gebeurtenissen als de komst van een poes op het toneel
+ Crystallshell

Soms was het goed om gewoon even te zien hoe het met iedereen ging. Crystalshell wilde er alles aan blijven doen om ervoor te zorgen dat er geen katten buiten de clan lagen. Volgens haar kon Riverclan alleen door bestaan als ze als één beest werkte, niet wanneer iedereen maar zijn eigen ding deed. En daarom was ze, toen ze de jonge kattin op haar weg terug naar het kamp langs het water had zien zitten, op Blossomflower afgestapt. Zij was net Warrior, en was niet zo uitgelaten als de meesten die die rang net gekregen hadden. Natuurlijk hoefde dat ook niet, maar Crystalshell wilde zeker weten dat het niet was omdat ze geen plekje tussen haar clangenoten had. Blossomflower leek compleet in gedachten verloren te zijn en dus probeerde Crystalshell haar aandacht zo voorzichtig mogelijk te trekken. Ze ging naast de ander aan de waterkant zitten alvorens rustig te vragen: "Blossomflower?" Met de hoop dat ze haar niet liet schrikken.

"Blossomflower?" de lucht brak weer open, de storm werd voor even gedeisd door een verre, voor haar verzachte donderklap die haar even deed opschrikken, niet erg, ze was niet bang voor donder, en zeker als deze verweg leek was er niks om bang voor te zijn, het betekende dat de onweer verweg was, niemand was boos, niemand was geirriteerd. Ze wist dan ook een zachte en warme glimlach op te brengen "O-oh hallo Crystalshell" begroette ze de deputy met een knikje. Zou de deputy denken dat ze hier wat zat te luieren? Dat ze niks had gedaan? Ze had dingen gedaan, ze had gevist, ze had gejaagd...de deputy had geen reden om boos op haar te zijn toch? Pijnzend keek ze even naar het water, proberend een goede zin te formuleren, iets om haarzelf te verdedigen. "I-ik heb de hele dag gejaagd en gevist?" vertelde ze haar deputy, proberend de twijvel in haar houding goed te verbergen toen ze haar groen gele ogen weer op de deputy legde "H-had gewoon even wat rust nodig voordat ik weer terug ging naar het kamp..." weer knikte ze...alleen willen zijn maakte je toch niet egoistisch toch? Rationeel denken Blossomflower, vertelde ze haarzelf steeds, iedereen moest aan zichzelf denken van tijd tot tijd...maar deed ze dit te vaak? Even slikte ze voor ze weer terugkeek op het spiegelende water oppervlak "Dat is alles, ik heb hard mijn best gedaan vandaag" knikte ze proberend de niet eens boos lijkende deputy van haar woorden te overtuigen, hoewel het meer haarzelf was die ze probeerde te overtuigen.

Ze had haar duidelijk toch een beetje laten schrikken. Blossomflower leek te denken dat ze hier was gekomen om te kijken of ze iets aan het doen was. Voordat Crystalshell haar bek opnieuw open kon doen kreeg ze stortvloed van woorden over zich heen. De jonge kattin legde uit wat ze allemaal gedaan had en dat ze nu even rust voor zichzelf nodig had. Langzaam kroop er een innemende glimlach Crystalshell's gelaat op. Ze liet Blossomflower uitpraten en wachtte toen even. " Dat heb je zeker. Maar maak je maar geen zorgen, ik ben hier niet om te controleren of je iets aan het doen was. Ik wilde gewoon even een praatje maken." Waarschijnlijk was het feit dat zij Deputy was de reden geweest dat Blossomflower een beetje in paniek was geraakt. "Hoe bevalt je nieuwe rang?" Vroeg ze peilend. Ze wilde niet ronduit zeggen waar ze voor kwam, maar ze moest wel een beetje die kant op sturen.

" Dat heb je zeker. Maar maak je maar geen zorgen, ik ben hier niet om te controleren of je iets aan het doen was. Ik wilde gewoon even een praatje maken." en daarmee ging de storm dan toch echt liggen...voor nu. De poes haar woorden hadden de kers verse warrior meer dan gerustgesteld, haarzelf kon ze dan wel niet rechtpraten, maar zodra een deputy het deed kwam het toch echt wel beter over. Lief glimlachte ze dan ook en durfde haar blik weer op de deputy te leggen"Hoe bevalt je nieuwe rang?" vroeg deze peilend. Even knipperde de poes piekerend voor ze haar blik weer op het water liet vallen "o-oh- ik weet niet- crystalshell" stamelde ze even een lichte brok van stress in haar keel die niet weg te slikken was "Het is....veel?" kort lachte ze, maar geen teken van humor was erin te vinden "Ik wil het gewoon goed doen" knikte ze.

Ze had hier te maken met een hele grote nerveusheid, merkte ze al gauw. Ze zou voorzichtig moeten zijn met haar vragen, om Blossomflower niet in paniek te laten schieten of te intimideren. Zelfs de simpele vraag over haar nieuwe rang, die gewoonweg werd beantwoord met iets in de trend: 'Ja, het is heerlijk, die vrijheid.' Leek bij de kattin een hele nieuwe golf stress te veroorzaken. Gelukkig was Crystalshell geduldig, dus ze wachtte met een kalme blik af tot de ander was uitgesproken. Ze wilde dat haar warriors haar zagen als iemand waar ze in konden vertrouwen en aan wie ze zich konden openstellen. "Het is inderdaad veel ja, opeens je eigen verantwoordelijkheden. Je moet er plotseling zelf voor zorgen dat je je tijd nuttig gebruikt." Knikte ze, waarna ze het toch even moest opmerken: "En rustig maar, ik weet niet wat je zo nerveus maakt, maar voor mij hoef je je antwoorden niet beter te maken dan de waarheid. Oke?" Haar zoon Icecream was ook erg verlegen geweest. En ook al was hij naar haar toe zichzelf, Crystalshell had daar wel van geleerd hoe ze met katten met dezelfde problemen om moest gaan. Begrip en geduld waren de basis.

"Het is inderdaad veel ja, opeens je eigen verantwoordelijkheden. Je moet er plotseling zelf voor zorgen dat je je tijd nuttig gebruikt." echode de deputy haar gedachtes, alsof ze deze gelezen had. Even knipperde de calico poes, verbaast maar vooral begrepen, iemand tegenkomen die precies wist wat ze doormaakte was niet bepaald iets waar de poes vanuit ging, al haar Leeftijdsgenoten leken het zo makkeiljk te vinden, het leek voor hen natuurijk te komen met deze nieuwe taken om te kunnen gaan, oh ze zou zo graag hetzelfde willen kunnen zeggen. "En rustig maar, ik weet niet wat je zo nerveus maakt, maar voor mij hoef je je antwoorden niet beter te maken dan de waarheid. Oke?" vervolgde de poes, blossom uit haar gedachtens sleurend. Even knikte de poes weer en slikte de brok stress weg uit haar keel "...O-okay" kort lachte ze wat stress uit haar lichaam voor ze haar ogen weer op de deputy durfde te leggen "Ik snap, ik snap gewoon niet hoe het voor andere zo simpel lijkt...misschin ben ik ook gewoon wat egoistischer ofzo...altijd twijfelen inplaats van doen..daar kom je ook niet ver mee" vertelde ze met een zucht, zich iets comfortabeler in het gesprek voelend  "Altijd twijfelend over hoe i k overkom, of i k het wel goed doe, of i k wel goed ben..altijd weer die ik, het is bijna ironisch" zachtjes lachte ze, maar humor was er weer is niet in te vinden.

Het werd al snel duidelijk dat ze precies had gezegd wat de jonge kat in gedachte had gehad. Ze hoorde een lachje en werd eindelijk weer even aangekeken. Blossomflower legde uit dat ze niet begreep waarom het voor andere katten van haar leeftijd allemaal zo gemakkelijk leek te gaan, en vroeg zich zelfs hardop af of ze misschien wel egoïstisch was omdat ze altijd nadacht over de vraag of zij het allemaal wel goed deed. Crystalshell keek naar het water en dacht na over wat ze zou kunnen zeggen zonder dat het klonk alsof ze het alleen maar zij om de ander gerust te stellen. "Ik kan niet in jouw kop kijken, ik weet niet wat daar binnen allemaal speelt. Maar weet maar dat ik je niet als minder zal zien dan diegene die uitgelaten iedere dag met de halve clan kletsen, zolang je je plichten maar vervult. Als ik geen luiheid zie ben je in ieder geval in mijn ogen net zoveel waard als elke andere warrior." Mauwde ze na een korte pauze. Het was waar. Natuurlijk zag ze graag dat Riverclan een eenheid had en sociaal zijn hoorde daarbij, maar sommigen hadden hier gewoon meer tijd voor nodig. Het werd pas haar probleem wanneer diegenen hun taken niet meer vervulden.