It's Tough To Be A God

Onderwerp: It's Tough To Be A God zo 14 jun 2020 - 23:06

_{Hoewel ze van haar vader eigenlijk niet alleen het kamp uit mocht - ugh, I know, verschrikkelijk domme regel right? - was het haar toch gelukt om langs de guards van vandaag te sneaken onder het excuus dat ze haar mentor Warhound buiten het kamp had moeten ontmoeten. Nu liep ze met opgewekte pas lekker alleen door het territorium. Ze was aan de slag gegaan met haar conditie; volgens haar mentor mocht die wel wat beter, en eigenlijk hoopte ze er ook een beetje mee af te vallen. Als ze naar haar vader keek, vond ze hem maar een bol gezicht hebben, en haar moeder eigenlijk ook! Het zat hem in het ras, maar ze hoopte toch dat ze wat grammetjes vet kon verliezen en haar gezicht dan wat zou afslanken. Na vijf minuten hardlopen raakte ze eigenlijk al wel buiten adem, en begon de frustratie zich in haar buik te broeien. Ja, haar rondingen waren wel mooi en zacht, maar ze vond die slanke katten zoals Seamist toch zo prachtig! Al was die niet zo slank meer, de laatste tijd.. Hmpf, alle katten worden dus wel is dik, she supposed. Of dat het nou beter maakte of niet.. In ieder geval ging ze maar weer door met hardlopen. Na een tijd van meer pauzes dan rennen, stuitte ze op de grens. Kort slikte ze. Oh, als ze nu gesnapt werd dan had ze echt grote problemen. Hopelijk zou er geen Riverclanner langs komen die haar kwam verklikken bij haar vader.
- Pepperpaw 1st}

De grenzen van het territorium verkennen was iets wat ze nu weer maar wat graag deed. Nu ze eenmaal het kamp uitkon, voelde ze zich een stuk minder verstikt en benauwd. Ze was echter nog steeds nerveus. Wie had gezegd dat er niet stiekem nog een Bloodclanner in het gebied rondliep? Wie weet was er nog wel iemand.. iemand die ervoor zou zorgen dat er nog meer lijden en pijn zou komen. Ze moest er persoonlijk niet aan denken. In gedachten verzonken, maar tegelijkertijd hyper alert op elk geluidje, was ze uitiendelijk bij de grens terecht gekomen. Misschien dat ze zich nog steeds een beetje opgesloten voelde, nerveus als een vis in een ton. Je kon nergens heen, maar anderen konden jou wel vinden en grijpen. Pas toen viel het er op dat er een andere kattin vlak bij de grens stond. "Hallo? Heb je iets nodig?" vroeg Pepperpaw wat behoedzaam. Ze moest niet hebben dat Riverclan alsnog een invasie plande immers.