Prenkk

<sub>Met opgetogen sprongen vloog Stormpaw tussen het korte gras door, blauwe ogen gericht op de fonkelende kronkeling in de verte. De zon scheen fel en de clan moest gevoed worden en elk excuus die hij maar bedenken kon om zijn poten nat te krijgen nam hij aan. Zijn snorharen trilde van opwinding toen hij zich tenslotte over een dunne zijtak van water heen sprong en nog maar enkele staartlengtes was verwijderd van het aantrekkelijke water. Hij versnelde zijn pas, zette zich af en dook snoer recht het koude water in. Vissen schoten in paniek alle kanten op terwijl hij speels met zijn nagels uitgeslagen naar een paar exemplaren sloeg. Ze schoten allemaal tussen zijn klauwen door. Hoewel het water redelijk koud was deerde dat hem niet. Hij was gewend aan de temperatuur en had een uitgesproken dikke vacht om hem warm en droog te houden. Na enkele tellen zijn oriëntatie te hebben gevonden zette hij zich af tegen de kiezels op de bodem en wilde hij net wegzwemmen toen iets zijn aandacht trok. Een plotse schaduw van boven deed hem opkijken. Door de rimpeling zag hij niet goed wie het was. O, dit was te gemakkelijk. Stormpaw zette zich opnieuw af maar lanceerde zich ditmaal terug naar de oppervlakte. Zijn poten sloten zich om de nek van zijn nietsvermoedende slachtoffer en terwijl hij gauw een hap lucht naar binnen zoog trok hij de andere kat mee naar beneden.Eenmaal onder water liet hij zijn slachtoffer los om te checken wie hij zonet te pakken had kunnen krijgen.

TAG Topic voor Bunny!</sub>

Brimpaw waadde met bruuske passen het water in. Haar lange vacht werd nat en trok haar naar de bodem - maar de dikte ervan zorgde ervoor dat ze het water amper voelde. Zoals een échte Riverclanner. Haar kaken waren op elkaar geklemd en ze had een norse uitdrukking op haar snuitje; niet echt om een specifieke reden, maar meer omdat ze geen reden had om blij te zijn. Dat had ze al lang niet gehad. Plots werd ze echter ondergetrokken; instinctief haalde ze geschrokken adem, enkel om een heleboel water in haar neus en keel te krijgen. Ruw schopte de grote apprentice met haar poten in een gevecht om los te komen; en dat lukte blijkbaar, want uiteindelijk wist ze zichzelf al proestend weer boven water te trekken. Oof, dus zo voelde het om te verdrineken? Dat wou ze liever niét opnieuw meemaken, nee dank u. Als ze ooit zichzelf van kant wou maken koos ze wel een makkelijkere manier. Haar groene blik vond een jongere apprentice (niet moeilijk, alle apprentices waren jonger dan haar) en als blikken konden doden, lag die nu op de bodem van de rivier met zijn poten in de lucht. "Starclanverdomme, wat in Starclansnaam Stormpaw jij rottende bak muizenstrontgebreinde aasvoer!", schold Brimpaw, haar kleurrijkste scheldwoorden bovenhalend. Waarvoor was dat in Starclansnaam nodig geweest?!