My foundation rumbles and all my morals crumble

One temptation sparked this
Now I can feel the darkness

Het was donker, zo donker.. Haar gele ogen staarde in de dikke mist. Bloed sijpelde uit de wond rond haar nek. Een dikke gele halsband rustte nog altijd op haar hals. Opengesneden op dezelfde bloederige plek in haar keel. Maar het was niet af te krijgen, hoe vaak ze ook met haar op geschud had. Het ding leek aan haar vacht versmolten..

Niet dat dat verdomde ding nu haar prioriteit was.. Ze was net verbannen van haar dochters. Ze was weggestuurd van de plek waar ze gelukkig zou kunnen worden. De plek waar ze thuis zou kunnen horen. En nu liep ze hier, alleen..

Het was allemaal zijn schuld.. ze had zoveel voor hem gegeven. Geleefd naar zijn woord. Gemoord voor zijn liefde en nu was ze hier, toekijkend hoe hij totaal niets zei over haar gebroken lichaam. Toekijkend hoe haar dochter doorsloeg en hij niets deed. Het deed hem niets.. het had hem nooit..

Ze haatte hem.

Hij had haar dit aangedaan en er was geen gevoel in zijn ogen. Er was niets in hem, zij was verbannen maar hij was het monster. Zij was de moordenaar maar hij.. hij was zoveel erger dan zij ooit geweest was. En het zou slechts een kwestie van tijd zijn voor hij hier was, voor ze hem in haar klauwen had, voor zij hem kon martelen voor alles wat hij haar aangedaan had..

Tallstar zou sterven, aan haar met bloed beplakte klauwen.

Tallstar zou sterven. Voor alles wat hij haar had beloofd en nooit had waargemaakt.

Tallstar, Tallstar, Tallstar, Tallstar zou sterven.

@Roseburn first