Valovi

Met twinkelende oogjes keek Bluekit rond het kamp. Als ze de BloodClanners negeerde was het nog best te doen, vond ze. Nog steeds niet zoals het hoorde te zijn, maar het was een stukje beter. Alles was een stuk beter zonder hen, zelfs op haar jonge leeftijd had ze dat goed door. Ze zag een donkere Apprentice voorbij lopen en Bluekit sprong op. Ze had zin om een praatje te maken met iemand, ze verveelde zich namelijk een beetje. Ze ging voor zijn neus zitten, en met een onschuldig glimlachje keek ze naar hem op. 'Hallo! Ik ga binnenkort ook Apprentice zijn! Nog maar drie manen!' Later zou ze ondervinden dat ze dit nog veel te lang vond duren, maar op dit moment leek het best dichtbij.

Darkpaw

De kater stapte de Apprentice den uit. Hij schudde zijn lange donkere vacht even uit voordat hij verder stapte. Ze mochten het kamp dan misschien niet uit, de kater moest even zijn poten strekken. Dus dan maar een rondje door het kamp, misschien bracht het hem ook wel van al zijn gedachten af. Hij hoopte maar geen BloodClan kat tegen te komen. Zelfs in zijn eigen Camp voelde de kater zich op dit moment niet erg veilig.
Echter werd de kater al snel gestopt toen er iemand voor zijn neus ging zitten, gelukkig was het een ShadowClan Kitten en geen BloodClan kat. De kitten keek met een glimlachje naar hem op. "Hallo! Ik ga binnenkort ook Apprentice zijn! Nog maar drie manen!" Sprak de kleine kitten. Darkpaw herkende het kleine blue-point poesje als Bluekit, dochter van Bluejay. Op Darkpaw's kopje verscheen ook even een vriendelijke glimlachje. De jonge Bluekit leek zich niet erg druk te maken over de BloodClan katten, of zo zag het er voor hem op dit moment uit tenminste. "Hallo Bluekit," begroette hij haar vriendelijk. "Is dat zo? Nog maar maar drie moons?" Sprak de Apprentice. Darkpaw wist nog goed hoe hij niet had kunnen wachten om Apprentice te worden. De laatste paar Moons van zijn kitten tijd leken toen wel het langst te duren. Het was dan ook nog niet zo heel lang geleden sinds hij en zijn siblings Apprentice's waren geworden. "Je gaat vast een hele goede Apprentice worden," voegde Darkpaw er nog met een glimlach aan toe.

'Hallo Bluekit,' begroette de Apprentice, die ze nu herkende als Darkpaw, haar vriendelijk. 'Is dat zo? Nog maar maar drie moons?' sprak hij. Bluekit knikte enthousiast van ja. 'Ja! Nog heel even en dan wordt ik Apprentice, en dan kan ik mijn vader verslaan!' Dat was immers de grote droom van elke kitten.. Tenminste, die van Bluekit. 'Je gaat vast een hele goede Apprentice worden,' voegde Darkpaw er met een glimlach aan toe. Bluekit glimlachte breed. 'Jaaa, mijn papa is ook heel goed!' Niet dat ze hem ooit zag vechten, maar in haar oogjes was hij natuurlijk de beste. En hij leefde nog, dus dat telt natuurlijk ook mee. 'Maar ik word een betere Warrior dan hij hoor! Ik ga hem overal in verslaan!'