We've paid our dues

Hij had nog een moment buiten het kamp genomen. Deze keer zou hij niet weer het hele territorium afstruinen, maar dichtbij blijven. Maar toch had hij even een moment nodig om over alles heen te gaan. Het was bijna zover tenslotte, dan zou hij de andere drie clans het shadowclangebied in laten gaan. Het was iets dat hij het liefste nooit had hoeven doen, maar hij zag nu geen andere weg. Bloodclan was iets dat makkelijker mee af te rekenen was als er meer katten waren of als hij tenminste niet bewusteloos was geraakt. In ieder geval was hij deze keer niet van plan om dat te gaan doen, want hij zou zijn clan terug krijgen, kostte wat het kost. Hij hield halt een eindje bij het kamp weg, hij kon de rivier horen, maar besloot er voor nu van weg te blijven. Hij vertrouwde water nog steeds niet en dat was ook echt niet verandert in die paar dagen bij Riverclan.

[Crystalshell]

Met volledige overtuiging had Crystalshell er op gestaan dat Riverclan zou helpen met het verdrijven van Bloodclan. Het zou haar eerste gevecht als deputy worden, en dat bracht wel wat spanning met zich mee. Ze was nu verantwoordelijk voor de levens van haar clangenoten. Als er warriors sneuvelden door haar beslissingen zou ze die schuld waarschijnlijk voor altijd met zich meedragen. En toch moest ze zich over die gedachten heenzetten. Want dat er katten zouden sterven in haar tijd als deputy was onvermijdelijk. Ze moest met alle macht blijven denken aan het grotere goed: Riverclan sterk en veilig houden. Dit alles overdacht de grijze kattin terwijl ze in haar eentje door haar territorium liep. Binnenkort zouden ze oprukken naar Fourtrees en vanuit daar doortrekken naar het Shadowclankamp. Een geur die in de afgelopen dagen vertrouwd was geworden kwam haar neus binnen: Acorndust was in de buurt. De twee hadden samen nauwelijks woorden gewisseld, maar Crystalshell was bij elk overleg met Pantherstar aanwezig geweest. Ze stelde haar koers ietwat bij en merkte al gauw de bruine pels van de massieve de facto leider op. Ze liep op hem toe totdat ze vlak naast hem liep. Zijzelf was ook niet klein en deed in presentatie niet onder voor de langer zittende deputies en leaders. "Ik had nooit durven dromen dat ik ooit nog de Deputy van Shadowclan van zo dichtbij zou meemaken buiten een gevecht. Maar hier ben je toch." Mauwde ze ter introductie. Het was vreemd dat dit het enige was dat de clans écht samen kon brengen; een gezamenlijke bedreiging.

Het werd al snel duidelijk dat hij niet meer alleen was en ergens had hij het gevoel dat hij dat nooit kon zijn zolang hij hier bij Riverclan was. Niet dat hij dat wel zou hebben terug in Shadowclan, want iedereen had hem nodig waarschijnlijk. Zijn blik ging kort naar de Riverclan deputy en hij knikte een keer ter begroeting. Het was misschien waar dat ze elkaar normaal niet zo dicht tegen zouden komen. Misschien op een gathering, maar hij betwijfelde of hij op een gathering ooit nog de positie van deputy in zou nemen. Waarschijnlijk nooit meer, wat er ook te gebeuren stond hierna. "Dit is niet gewoon nee," Natuurlijk waren er altijd omstandigheden waardoor dit zou kunnen voorkomen, maar het was toch meestal anders dan dat het nu was. "Ik hoop ook niet dat het nog een keer gebeurd op deze manier." Bloodclan zou nooit meer zijn kamp overnemen, daar was hij zeker van.

Wat als ze Shadowclan niet konden bevrijden? Die gedachte schoot onwillekeurig door haar kop. Zou Acorndust dan achterblijven, of met hen terugkeren? Waarschijnlijk wist hij dat zelf nog niet eens, wilde hij daar niet over nadenken. Crystalshell was blij dat ze niet op zijn poten stond, waarschijnlijk had hij op dit moment de moeilijkste positie van welke kat ook in het woud. Hij bevestigde dat het niet gewoon was dat ze zo dichtbij elkaar waren, en dat hij niet hoopte dat het nog een keer zou gebeuren. Dat kon ze wel begrijpen. Hij had hulp moeten vragen aan een andere clan, had zich kwetsbaar moeten opstellen en hen gevraagd om hen te helpen zíjn clan te bevrijden zonder dat hij daar veel voor in de ruil kon aanbieden. "We gaan er alles aan doen wat we kunnen om daarvoor te zorgen. Riverclan is er nu voor je, voor je clan." Reageerde ze terwijl ze met de andere deputy meeliep. "Dat je onze hulp vraagt laat alleen maar zien hoeveel je nog steeds voor je clan wilt doen... zelfs nu je alle reden hebt om aan hen te twijfelen."

Hij zag hemzelf hier ook niet weer terugkomen. Hij zou of zijn kamp terugnemen of de volgende dag niet levend zien waarschijnlijk. Een andere optie zag hij niet echt. Tall zou nog wel een lastige worden. Hij wist namelijk dat de kater er mogelijk vandoor kon gaan wanneer het er slech uit zou zien en dan zou hij achter hem aan moeten. Dat was alleen niet iets dat hij de anderen ging vertellen. Dat was alleen het geval als dat ook daadwerkelijk zou gebeuren. "Daar ben ik jullie ook dankbaar voor." Hij sprak die woorden te vaak als hij eerlijk was, maar een andere keus had hij niet echt. Hij kon ook niet echt op zijn eigen clan vertrouwen op het moment. Want wie wist wie er allemaal nog te vertrouwen zouden zijn. "Ze verwachten dat ik iets zal doen, dus kan ze moeilijk in de steek laten." Helaas werkte hij niet zo. Alles was zoveel makkelijker geweest als dat wel het geval was, maar dat was niet zo.

Ze had van alles van haar deputyschap verwacht, maar dit was niet één van die dingen. Dat ze Shadowclankatten vrijwillig in hun kamp zouden laten en hen zouden moeten helpen met één van de grootste bedreigingen die de clans in de afgelopen seizoenen over zich heen hadden gekregen. Crystalshell hield niet van onnodig vechten, maar ze zag wel in dat offers brengen voor het grotere goed in dit geval de juiste insteek was. Ze keek Acorndust weer aan en knikte op zijn woorden. "Je zult een goede leider voor ze zijn." Want dat was natuurlijk de uitkomst waar ze op hoopten: Acorndust Acornstar maken en Shadowclan weer tot haar oude staat terugbrengen.

Hij kon een licht verbaasde blik niet helpen toen de riverclan deputy aangaf dat hij een goede leider voor ze zou zijn. Het was ook eerlijk gezegd niet moeilijk om een betere leider dan Tallstar te zijn, dus in die zin zou hij al een betere leider voor ze zijn. Maar dat betekende niet direct dat hij een goede leider voor ze zou zijn. Vooral niet als hij geen idee had of ze allemaal stuk voor stuk wel te vertrouwen waren. Maar dat was iets dat Crystalshell niet wist, dat hij zo dacht. Het was beter om dat voor zich te houden en niet te laten merken, want als hij dat liet merken, dan zouden ze de rest ook zien. "Ik hoop in ieder geval een goede leider te zijn." Maar dat zou niet alleen afhankelijk van hem zijn of hij goed was hierin of niet. "In ieder geval moet het niet moeilijk zijn om het beter te doen dan Tallstar." Het enige wat misschien amper gebeurd was, was een gevecht met een andere clan tot hij Bloodclan in het kamp had gebracht, maar dat maakte hem in ieder geval zeker geen goede leider.

Ze zag dat hij verbaasd was en kon wel begrijpen waarom, het zou nog een opgave worden om iets te maken van deze situatie. Een goede leider zijn voor een clan die de laatste tijd door zoveel moeilijkheden was gegaan zou zwaar zijn. Toch vertrouwde Crystalshell in hem, ze moest wel, er was niemand anders die het kon doen. Hij zou het in ieder geval beter doen dan Tallstar "Nee, je bent hoe dan ook een vooruitgang. Maar ik geloof wel dat je meer zult zijn dan 'beter dan Tallstar' " Mauwde Crystalshell met een glimlachje. "Ik ken jouw clan niet zo goed als jij, maar ze zouden stom zijn om je niet te steunen." Want dat kon nog wel een probleem worden: Of Acorndust wel volledige steun van zelfs zijn eigen clan zou genieten.

Het was wel zijn plan om een vooruitgang te gaan zijn als het aankwam op de reputatie van Shadowclan, maar het zou niet makkelijk worden. Tall had veel verpest en om dat allemaal recht te trekken zou veel moeite kosten. Hij was loyaal, dat was een ding dat zou helpen bij de clan. Helaas was hij ook loyaal aan Tall geweest tot hij hun echt in de steek had gelaten. Het was misschien niet het verstandigste om te doen, maar hij ging zijn leider niet tegenspreken, tenzij hij er echt naast zat. "Loyaliteit zal nodig zijn." Sprak hij rustig. "Dat is het belangrijkste." Daarop zouden ze kunnen bouwen, maar als niemand te vertrouwen was of loyaal was, dan was er niks om mee te bouwen.

Zelf had ze zich best vaak afgevraagd hoe het zou zijn als zij leider van haar clan werd. Zou het Riverclan goed doen, of juist niet? Ze leken nu tevreden met Pantherstar, zíj was tevreden met Pantherstar. Maar wat als het moest, wat als zij opeens in zijn positie stond. Zou ze net zo gevolgd worden als hij en Butterstar? Of zou er twijfel zijn. "Natuurlijk... Vertrouw je je clan?" Vroeg Crystalshell plotseling, en ze keek Acorndust weer aan terwijl ze het territorium doorwandelden. Een gewaagde vraag, één die een vanzelfsprekend antwoord hoorde te hebben. Maar Crystalshell wist niet of dat het geval was.

Het waren zorgen die hij niet kon vertellen aan een andere clan, zelfs niet als ze ernaar vroegen. Natuurlijk kwam de vraag of hij zijn clan nog vertrouwde en op dit soort momenten was hij blij dat hij kon liegen wanneer het nodig was, want het antwoord was eigenlijk nee. Hij had geen idee meer wie er van zijn clan te vertrouwen was en hij moest zijn best doen om de slechte eruit te gaan filteren en de goede te behouden, maar hoeveel zou er dan van zijn clan overblijven? "Natuurlijk vertrouw ik ze." Het was een leugen om bestwil als hij eerlijk was. Hij kon moeilijk zeggen dat hij ze niet vertrouwde, voor de andere clans moest altijd duidelijk zijn dat hij zijn clan wel vertrouwde, anders zouden ze dit als een zwakte kunnen zien mogelijk.