Fishing buddies

De zon was nog maar hooguit een uur boven de horizon en nu al was het te voelen dat vandaag een zeer warme dag zou worden. Quietcreek vond het dan ook verspilling van de dag om langer te blijven liggen dan nodig. Hij was er gelijk op uit gegaan, richting de rivier. Even een makkelijke catch halen. Dan was dat taakje al vast maar weer gedaan. Wie wist stond er dan verder nog iets interessants op het programma. Ergens hoopte hij van wel aangezien de afgelopen dagen maar zo zo waren geweest wat het vermaak betrof. Eenmaal daar aangekomen bleek dat hij het geluk aan zijn zijde had. Hij was namelijk niet de enigste hier. Aan de waterkant zat een gevlekte kattin. Hoogstwaarschijnlijk was ze aan het vissen. Quietcreek gaf haar geen ongelijk. Het was nu eenmaal een stuk rustgevender om dit in de ochtend te doen, zolang er nog niet veel andere katten aanwezig waren. Seamist, hij had haar altijd al wel een interessant figuur gevonden. Ze was in ieder geval niet bepaald saai zoals het met andere katten nog wel eens het geval wilde zijn. Ze zou zomaar nog wel eens in kunnen zijn voor een beetje avontuur. Haar algehele energie leek optimistisch en ietwat enthousiast zelfs. Het was dan ook meer bij toeval dat hij nog niet veel met haar had opgetrokken dan dat het een bewuste keuze betrof.  Met een vrolijke tred liep hij op haar af. “Hey Seamist, jij ook hier?” Begroette hij haar opgewekt waarna hij haar een warme glimlach schonk. Hij nam plaats op een van de grote keien vlak langs de waterkant. “Jij bent er ook vroeg bij zeg.” Vervolgde Quietcreek met iets van nieuwsgierigheid in zijn stem. Hij wilde wel eens weten wat haar eigen motivatie was om zich zo vroeg al buiten te begeven. En of ze interesse zou hebben om samen te gaan vissen uiteraard.  

Eerste post voor Seamist

Gelukkig leek Seamist het niet al te erg te vinden dat hij haar kwam vergezellen op deze vroege morgen en schonk hem dan ook een vriendelijke glimlach toen hij met een vrolijke tred op haar af  kwam gelopen. Quietcreek begroette haar waarna hij plaats nam op een van de grote keien aan de waterkant.“Jij bent er ook vroeg bij zeg.”Zei hij. “Oh hey Quietcreek, ja ik kon de slaap niet meer vatten,” Antwoordde Seamist. Hij knikte. Ergens wel logisch. Er was genoeg om wakker over te liggen deze dagen… “Jij dan?” Vroeg de kattin hem terwijl ze hem een nieuwsgierige blik toewierp. Quietcreek grijnsde even. Hij kon haar positieve karakter wel op prijs stellen. Dat moest je ook maar net zo treffen, twee katten zonder ochtendhumeur. “Ik ga er wel vaker wat eerder uit om te vissen. Later op de dag is het hier altijd zo druk.” Zei hij. “Al helpt dit zomerse weer er wel bij om zo vroeg al naar buiten te gaan.” Vervolgde hij met een kleine grijns op zijn snuit. Tja, hij kon eerlijk gezegd niet zeggen dat hij dit het hele jaar door zo deed. Zodra het koud werd buiten draaide hij zich liever nog een keer om. “Heb je wellicht zin om samen te vissen?” Vroeg Quietcreek haar. Met z’n tweeën ging het waarschijnlijk sneller en was het bovendien een stuk gezelliger.