[event] And let my voice be heard by all

when i need to

I'll bare my bloody fangs

WOLF-BLOOD

Er was alleen nog maar ruis. Ruis en die verschrikkelijke, walgende geur van bloed die alles overstemde en overal, overal was. Het was haar eigen bloed, zelfs al was ze niet gewond. Het was haar eigen bloed die de grond besmeurde, dat nog altijd warm van haar bek droop terwijl ze het lichaam mee sleurde. Ze moest kokhalzen, maar niemand zou haar zwakte zien. Met iedere seconde leek er meer warmte uit het lichaam te vloeien, alle laatste herinneringen van een warm nest en een warme moeder te vervagen. Er was niets meer van over, niets dan een bloederig hoopje vacht en het wrak dat zij nu was. Ze kon niet eens meer huilen.

Met grote passen liep ze het kamp in, blind voor al het andere dan nog bestond. Haar lichaam was zwaar, normaal te zwaar voor haar om te dragen maar de adrenaline bracht haar een kracht die niet eigen was. Ze wilde Sinclaw neersmijten voor de poten van hun leider, spugen in diens gezicht en nooit meer om kijken. Maar ze kon het niet, ze kon haar alleen zachtjes neer leggen, alsof ze haast bang was om haar dode lichaam nu nog pijn te doen. Met ogen vol vuur stond ze daar, midden in het kamp en zich volledig bewust van alle brandende ogen die op haar vacht gericht waren. Liet ze kijken, liet ze Starclanverdomme allemaal kijken! Een deputy voor een deputy, een leven voor een leven. Ze mochten haar aan stukken scheuren, maar ze zou haar laatste adem niet uitblazen totdat iedere godvergeten bloedrat haar kamp uit was. "Kijk! Kijk allemaal, stelletje gore, vuile bloedhonden! Jullie deputy is dood, vermoord door haar bloedeigen dochter! Jullie zijn niets dan een plaag!" ze schreeuwde de woorden en spuugde naar de zwarte kater. De verwilderde blik was zichtbaar in haar ogen,maar de pijn die daarin te lezen was kon ook zij niet verbergen. En toch, toch ondanks alles stond ze met één poot beschermend over het lichaam van haar moeder heen. Niemand zou haar nog pijn doen. Oh, ze wilde huilen. Voor altijd huilen.

Wat had ze gedaan?

[OPEN VOOR HEEL SHADOWCLAN + BLOODCLAN! Sinclaw is dood en Wolfpaw draagt haar lichaam het kamp in.

x

gemaakt door kiki

Legends never die
they become a part of you Haar ogen waren gericht op de ingang van het kamp. Iets kwam er door heen zetten wat haar aandacht getrokken had. Aan heet lichaam plakte nog steeds het bloed van verschillende katten. Maar aan die van haar net zo. Een brede grijns trok rond haar mond toen ze het schouwspel beter kon bekijken. Sinclaw was gedood. Ze had het gedaan. De herkende de bruine kattin meteen, ze had eerder bij de grens gestaan om ditzelfde te doen. En nu had ze het gedaan. De bruine kattin sprak.

"Kijk! Kijk allemaal, stelletje gore, vuile bloedhonden! Jullie deputy is dood, vermoord door haar bloedeigen dochter! Jullie zijn niets dan een plaag!" het kind stond nu sowieso strak van de adrenaline. Ze kende het gevoel. Ze had het zelf net nog beleefd toen ze Bloodpaw naar het randje van de dood had gedrukt. Met kalme passen liep ze naar de bruine poes toe, liet haar pluizige zwarte staart onder diens kin door glijden. "Ik ben trots op je," zei ze kalm. "Je hebt je belofte waar gemaakt. Misschien ben je dan toch nog een beetje een BloodClanner.." haar grijns werd breder voordat ze een blik wierp op het trieste dode lichaam. Sinclaw had ze nooit gemogen. De manier waarop ze door het kamp had gelopen, gesproken had. Nee. Shade was blij dat ze dood was.