Keep me on my toes

Onderwerp: Keep me on my toes wo 18 maa 2020 - 12:09

Bij de ingang van de Nursey zat een gevlekte kitten heel geconcentreerd naar iets kijken wat voor haar pootjes lag. Een botje, met nadruk op botje. Het was afkomstig van een muis, maar welk deel van de muis? Dat wist zij natuurlijk echt niet. Het was zo klein en fragiel, zelfs zij kon het waarschijnlijk doormidden kauwen. Bot was echter niet lekker, dus ze deed het niet. De muis in kwestie had er natuurlijk niks meer aan, dus wat er mee gebeurde, maakte voor niemand wat uit. Storkkit schoof het stukje muizenskelet over de grond, het was stug en gleed niet goed over de zanderige grond. Bovendien, als ze al eerder opgemerkt had, was het zo klein. In elk geval, niet geschikt om mee te spelen. Saai. Het botje had ze net pas gevonden, maar na een kort onderzoekje, was ze er wel weer op uitgekeken. Verveeld liet ze zich vallen, precies op het botje. Auw. Het stak in haar zij en met een smalle kreet van pijn vloog ze weer overeind, kwaad kijkend naar haar aanvaller. Waarom was dat kleine ding zo scherp? "Stom'' merkte ze op, haar kleine staartje zwiepend. Storkkit sloeg tegen het botje aan, maar het was nog steeds te stug, dus dat schoot niet op. Wel, dan niet. Kon het haar schelen?

Ze draaide zich om, bijna struikelend over haar iets te lange poten, en liep de nursey weer in. Wie kon ze eens lastig vallen? Ze had eens wat actie nodig, meer dan dat stukje been haar kon bieden. De meeste kittens leken echter te slapen en ze wist dat de Queens het niet op prijs zouden stellen als zij vrolijk aan kwam gewandeld en hun kroost ruw wekte. Wat nu? Wachten tot eentje wakker zou worden? Naar buiten staren en maar hopen dat er iemand voorbij kwam die ze kon storen? Alle katten hadden het waarschijnlijk te druk, het was tenslotte vlak na dawn en de ochtendpatrouilles moesten zelf nog terugkomen.

Toch ging ze weer terug naar de uitgang en krulde zich op daar, met haar kopje richting het kamp. Alles goed in de gaten te houden, zodra ze eentje zag die het niet druk had, zou ze haar kans grijpen. Misschien had een Warrior nog wel een goed verhaal over een jacht. Dat zou gaaf zijn. Wie weet met wat tips, voor als zij ooit ging jagen. Storkkit wist vrijwel zeker dat ze een Moor Runner zou worden dan, haar lange poten waren vast beter op het land dan in die misschien wel veel te lage tunnels. Bovendien, zulke nauwe ruimtes leken haar best eng. Wel, voorlopig leek er nog niks te gebeuren. Misschien kon ze een voorbeeld nemen aan de anderen in de Nursey en een tukje doen, maar ze was nou niet bepaald moe. Nee, dat was geen optie.

-(Open, moet weer even inkomen)

Onderwerp: Re: Keep me on my toes wo 18 maa 2020 - 20:53

@Storkkit Dawn tinted the darkness like water ink Heerlijk had de kleine kitten tegen zijn mama gelegen, maar hij was niet aan het slapen. Zijn mama die warm en veilig was en zijn broertjes en zusje waarmee hij steeds meer was gaan spelen sinds hij op de wereld was gezet. Dat was nu al weer anderhalve maan geleden en hij was flink gegroeid sinds toen, maar toch was hij nog wat kleiner als beide zijn broertjes. Dat vond hij maar gek, want ze hadden toch allemaal een streepjesvacht, dus waarom was hij ook niet net zo lang als hen. Natuurlijk snapte hij nog niet dat dat allemaal niet zo werkte, maar dat was ook niet het allerbelangrijkste op dit moment. Nee, hij had nog steeds heerlijk liggen rusten in zijn nestje toen een kreet zijn oortjes bereikte.
Gelijk schoot hij omhoog. Wat was er aan de hand? Was er een indringer in het kamp? Of was het een spelletje? Hij wilde wel spelen! Zijn blauwe kijkers scanden de nursery, maar het enigste wat hij zag was een kitten die weer naar binnen kwam. Wauw! Zij was buiten geweest! Het verste dat Hedgekit zelf ooit was gekomen was twee pootjes buiten de nursery. Maar toen had er een witte deken over de grond gelegen waarvan hij later had geleerd dat het sneeuw was. En die sneeuw was heel koud geweest. Maar nu was de sneeuw bijna helemaal weggesmolten en voor het eerst had hij vanuit een plekje bij de nursery ingang naar buiten gekeken en waren er een hele hoop kleuren in het kamp geweest. Dat was een gek gezicht geweest, maar niet onwelkom. Het zag er een stuk meer uitnodigend uit en steeds meer voelde hij de drang om eens een keer buiten op onderzoek uit te gaan. Maar dat was ook wel een beetje eng en iedere keer als hij dichtbij kwam besloot hij er toch op tegen.
Maar nu wilde het katertje zijn aandacht terug naar de kitten, die niet leek te weten waar ze heen wilde. Wat gek? Had ze een verkeerde draai gemaakt dan? Want nu liep ze weer terug naar dat gat in de muur van de nursery. Met nieuwsgierige oogjes keek hij een tijdje toe, maar ze draaide haar kopje niet naar hem toe. Daardoor kon hij zien dat zij een stuk groter was als haar, zelfs als ze zo lag en haar vachtje had ook wit, net als die van hem, maar de donkere vlekjes op haar vacht deden hem dan weer meer aan de gevlekte vacht van zijn zusje Stallionkit denken. Toen ze nog steeds niet zijn kant op keek en hij alles al had gestudeerd wat er te bestuderen viel, hief Hedgekit zich tot zijn pootjes en trippelde hij naar haar toe. Nu kon hij al vlekkeloos lopen, al was spelen soms nog wel wat klungelig. Toch was hij er al heel trots op dat het lopen zo goed ging en daarom kwam hij ook met een brede glimlach bij de andere kitten aan. Met een klein pootje tikte hij haar aan om haar aandacht te trekken. ”Hallo!” piepte hij vrolijk als een begroeting.

MONTY

Onderwerp: Re: Keep me on my toes wo 18 maa 2020 - 21:24

Katten liep af en aan, maar geen eentje leek tijd hebben. Bovendien wou ze nog niet zover van de Nursey vandaan, dus op eentje afstappen die nog vele konijnensprongen van haar vandaan leek te zijn, durfde ze nou niet bepaal. Misschien moest ze toch maar weer dat botje zoeken, waar had ze dat onding eigenlijk gelaten? Terwijl Storkkit om haar keek naar haar enige speeltje op dit moment,raakte iets kleins haar aan. Ze had het nauwelijks gemerkt, maar de piepende 'hello' die volgde trok haar aandacht. Ze keek opzij en zag een van de andere kittens, wel nog een stukje kleiner dan. Ergens wist ze dat ze deze kitten naam moest weten, maar dat lag nu zelf niet op het puntje van haar tong. Ze wist wel tot welk nestje hij behoorde, van Dewberry. Ze had vast wel eens zijn naam gehoord, dus ergens zou ze toch echt moeten weten. "Hoí'' begroette ze even vrolijk terug, eindelijk eens wat te doen. Natuurlijk, niet dat deze hier een interessant verhaal zou hebben. Zeker niet over de jacht. "Ik ben Storkkit'' zei ze met een lichte trots in haar stem, natuurlijk was het gewoon een simpele kittennaam, maar ze wist zeker dat als ze een Warrior was ze de gaafste naam zou hebben. Nu dat zij haar naam had gezegd, zou hij vast ook de zijne weggeven. Intussen tuurde ze nog even over de grond, op zoek naar dat verdraaide botje. Helaas, het was zo klein dat ze het nu natuurlijk niet meer terug kon vinden. Wel, was toch een stom en saai speeltje. Kon ze missen als een rotte rattenstaart.

Onderwerp: Re: Keep me on my toes do 19 maa 2020 - 21:51

@Storkkit Dawn tinted the darkness like water ink Hedgekit zag haar rondkijken, maar hij snapte niet echt waarom. Was ze iets kwijt? En toen had hij hallo gezegd en zei ze vrolijk hallo terug. Een brede glimlach verscheen op het gezichtje van de gestreepte kitten. Ze stelde zich voor als Storkkit. Oh, dat was weer een heel andere naam. Het werd een beetje moeilijk om alle namen te onthouden van iedereen, maar die van haar zou hij nog wel onthouden. Tenminste voor een tijdje. ”Ik ben Hewdgekit!” vertelde hij haar op zijn beurt. Nu wisten ze wie ze waren, maar wat kwam er daarna? Hij knipperde even met zijn blauwe oogjes voordat hij zich herinnerde dat Storkkit naar iets aan het zoeken was. ”Wat ben jij kwijt?” Vroeg hij, nieuwsgierigheid duidelijk te zien op zijn gezichtje.

MONTY\

Onderwerp: Re: Keep me on my toes za 21 maa 2020 - 0:56

Hewdgekit? Misschien was de w niet nodig. Ze had de naam Hedgekit wel eens horen vallen, maar ook zij had eerst nog wat moeite met praten. Over moeilijke woorden struikelde ze nog steeds. Hedgekit had door dat ze iets zocht, maar toen hij ernaar vroeg schudde ze lichtjes haar kopje. "Niets belangrijks'' vertelde ze hem, wat trouwens ook waar was. Met een geeuw strekte ze zich uit, "Wat doen?'' vroeg ze in twee korte woorden aan haar wat jongere dengenoot. Ook al wist ze zelf niet persé wat. Voor een stoeipartij was hij vast nog wat te jong en in elk geval te klein, Storkkit wou niet dat ze hem perongeluk nog pijn zou doen. Straks werd ze nog verbannen. En zij kon echt niet overleven in de enge wereld buiten hun territorium, zelfs misschien niet eens buiten het veilige kamp. Nee, dat was zeker geen goed idee. Misschien de Elders lastig vallen? Maar als die nog lagen te ronken in hun nesten...Het gevlekte poesje wou liever ook niet de woede van de oude katten op haar hals halen. Straks moest ze nog dat gezeur aanhoren.

Onderwerp: Re: Keep me on my toes ma 23 maa 2020 - 15:11

@Storkkit Dawn tinted the darkness like water ink Ze vertelde hem dat ze niets belangrijks zocht, wat hem een beetje verwarde. Als je iets zocht, dan was het toch altijd belangrijk? Anders had je het ook niet nodig en hoefde je er ook niet naar te zoeken. Toch werd zijn aandacht al gauw ergens anders naar verplaatst, want ze vroeg of hij iets wilde doen. ”Ja!” Reageerde hij dan ook gelijk enthousiast, al wist hij nog geen eens wat ze gingen doen. Hij had nog niet heel veel spelletjes geleerd. Maar toen schoot iets zijn kopje binnen. Stallionstar had hem een tijdje geleden voorgesteld aan de mosbal, daar konden ze toch vast wel een spelletje bij bedenken. ”Een spel met een mosbal? Stelde hij dan ook voor, echter wel een stuk minder zeker dan hoe de gedachte zijn kopje binnen was gekomen. Straks vond Storkkit het nog stom, want zij was al veel groter en ouder en stoerder als hem. Ze wist misschien zelfs ook wel veel leukere en meer uitdagende spelletjes dan hij ooit zou kunnen bedenken!

MONTY\

Onderwerp: Re: Keep me on my toes ma 23 maa 2020 - 21:22

Hedgekit was erg enthousiast over haar voorstel om samen iets te gaan doen, waarvan ook Storkkit opgewonden raakte. Geweldig, met zijn tweeën was een stuk beter dan jezelf te moeten vermaken. Ze was nog steeds aan het nadenken over wat ze dan eigenlijk konden gaan doen, toen de andere al met een voorstel kwam. Een mosbal? Daar was ze stiekem even over vergeten, het simpele speeltje was haar ontglipt. "Leuk!'' reageerde ze vrolijk. "Volgens mij ligt er naast de den nog wat losse mos, dat kunnen we gebruiken'' stelde Storkkit voor en zonder echt op een antwoord te wachten begaf ze zich naar de zijkant van de Nursey, waar onder de takken van de struiken inderdaad nog wat mos lag. Ze pakte het op in haar bekje en ging vlug weer terug naar haar hopelijke nieuwe vriendje. "Hier'' zei ze tewijl ze het op de grond liet vallen. "Dit moet genoeg zijn''. Voor een mooie mosbal, misschien zelfs wel twee. Zelf begon ze al met het mos te rollen, van plan om er een mooi balletje van te kunnen maken. Iets waar ze ook lang plezier van kon hebben, voordat het uit elkaar zou vallen.

Onderwerp: Re: Keep me on my toes ma 23 maa 2020 - 21:54

@Storkkit Dawn tinted the darkness like water ink Yay! Storkkit vond zijn ideetje leuk! Dat had hij echt niet verwacht hoor, maar zij wist zelfs ook waar ze mos konden vinden voor een mosballetje. Maar moesten ze hem dan nog maken? Oei, dat kon hij niet hoor. Maar voor hij die zorg met de gevlekte kitten kon delen, hopte ze al weg, op naar de plek waar ze zei dat het mos lag. "Hier,'' zei Storkkit tewijl ze het op de grond liet vallen. "Dit moet genoeg zijn.'' Ze begon het al tot een balletje te rollen, iets wat vreemd was voor Hedgekit. Met een gekanteld kopje en grote, nieuwsgierige oogjes keek hij toe hoe ze het deed en langzaam maar zeker probeerde hij het na te doen met een klein beetje mos wat Storkkit niet nodig had. Maar het bleef steeds uit elkaar springen. “Lukt niet,” deelde de gestreepte kitten teleurgesteld mee. Zou ze het hem kunnen leren? De kunst om een mosbal te maken leek immers moeilijker dan het was.

MONTY\

Onderwerp: Re: Keep me on my toes wo 25 maa 2020 - 0:36

De gevlekte kitten duwde het mos tegen elkaar aan, van plan er een goede mosbal van te maken. Meestal waren de mosballetjes al vanzelf gevormt, maar zij had ontdekt dat ze zelf maken ook leuk kon zijn en het was vaak van betere kwaliteit. Hedgekit was zelf ook druk bezig, maar Storkkit was te druk met haar eigen creatie dat ze niet heel erg op hem aan het letten was. Ze drukte het balletje plat, zodat de mos beter bleef zitten. Net toen het langzaam weer omhoog kwam hoorde ze de teleurgestelde stem van de andere kitten. Ze keek naar zijn probeersel en zag wat hij bedoelde. "Druk het plat als je het in een balletje hebt'' gaf ze als advies en ze plukte wat mos weg van haar eigen balletje. "Hier is meer'' zei ze terwijl ze bij zijn hoopje mos liet vallen. Daarna richtte ze zich weer op haar mos en rolde nogmaals met het bijna perfecte bolletje mos over de grond. Misschien wat nattigheid, dat hielp vast ook. Storkkit haalde haar balletje door wat water wat nog stond van de laatste regenbui. Iets te veel, want nu was het doorweekt. Wel, het bleef wel lekker aan elkaar zitten. Hier deed ze het voor. Benieuwd of het Hedgekit ook was gelukt inmiddels keek ze opzij.

Onderwerp: Re: Keep me on my toes wo 25 maa 2020 - 13:23

@Storkkit Dawn tinted the darkness like water ink De mosbal van Storkkit was groot en heel mooi en de zijne bestond geen eens. Gelukkig leek de oudere kitten dat ook te merken en vertelde ze hem precies hoe hij een mosballetje moest maken. Ze gaf hem zelfs wat extra mos! Mentaal zette hij nu ook Storkkit op zijn lijstje met katten die hij aardig vond, met mama bovenaan natuurlijk. Hedgekit schraapte al het nieuwe mos bij zijn oude moshoopje en begon het weer in een balletje te rollen, zijn tongetje uitgestoken in een blik van uiterste concentratie. Hij had dan ook totaal niet door dat Storkkit iets met haar eigen mosballetje ging doen. Nee, hij was nog druk bezig met de kunt van het mosbal maken onder de poot te krijgen. Toen hij het balletje mooi rond vond, duwde hij het met al zijn kracht plat tegen de grond, precies zoals Storkkit hem had verteld. Toen liet hij het balletje los en met een kleine stuiter bleef het mos aan elkaar plakken. Met een brede grijns en verwonderde pretlichtjes in zijn ogen keek hij terug naar de oudere kitten. ”Gelukt! Kraaide hij blij. Het was gelukt! Het was gelukt! Het was gelukt! Het liefst wilde hij nu gelijk zijn eerste mosballetje aan zijn mama laten zien, maar dat kon niet, want hij en Storkkit zouden gaan spelen. En daar had hij ook een hoop zin in!

MONTY\

Onderwerp: Re: Keep me on my toes wo 25 maa 2020 - 21:02

Storkkit sloeg al tegen haar mosballetje, wat door de lucht heen vloog, toen Hedgekit vrolijk mede deelde dat het hem ook gelukt was. Mooi! Dan konden ze nu eindelijk gaan spelen, voordat het daar weer te laat voor werd. Storkkit ging zelf al in sluiphouding op haar eigen balletje af, haar achterste misschien wel erg veel bewegend. Langzaam sloop ze op haar prooi af, zich voorstellend dat het een muis was en zij was de grote jager die de muis ging vangen. Heel voorzichtig. Ze verloor haar evenwicht en het hele gewicht aan de achterkant zwenkte opzij. Woeps. Gelukkig was ze in staat om zichzelf weer in balans te krijgen, maar met zo'n rare beweging zou een echte prooi allang gevlogen zijn. Tijd voor de sprong. Ze zette zich af en met een niet al te gracieuze sprong landde ze recht met haar voorpootjes op het mos. Hebbes! Vlug beet ze erin, als een Warrior die zijn prooi doodde. Was toch niet zo lekker als het echte spul. Er kleefde wat mos aan haar tongetje en met een paar bijzondere likbewegingen probeerde ze het weg te krjgen. Bleh. Eindelijk liet het los en dwarrelde het naar beneden. Storkkit vroeg zich af hoe het Hegdekit verging.

Onderwerp: Re: Keep me on my toes do 26 maa 2020 - 17:42

@Storkkit Dawn tinted the darkness like water ink Oh, gingen ze al spelen? Wat dan? Wat! Wat! Wat!? Totaal alert keek hij toe hoe Storkkit haar mosbal wegsloeg en deze een eind verderop landde, waarna ze erop afsloop. Oh! Maar dat kon hij ook heel goed hoor, mosballen vangen! Dat had Stallionstar hem geleerd. Storkkit even helemaal vergetend duwde hij ook zijn balletje vooruit voordat hij er achteraan sloop. Zijn sluiphouding was totaal belachelijk, helemaal geen balans en hij stapte nog steeds te zwaar op de grond, maar natuurlijk snapte hij daar helemaal niets van. Dat zou hij allemaal nog wel gaan leren, wanneer hij een apprentice zou worden. Maar dat was nog heel ver weg en niet iets waar Hedgekit zich nu zorgen over hoefde te maken. Met een grote sprong landde hij boven op het balletje en toen deze niet ontsnapte gaf hij hem een paar klappen met zijn voorpootjes. Pets, pets pets! “Die luister nu wel,” bedacht hij zich vrolijk hardop en gaf zichzelf een instemmend knikje.

MONTY\

Onderwerp: Re: Keep me on my toes zo 5 apr 2020 - 16:01

Haar nieuwe vriendje was ook op zijn balletje gaan sluipen, al zag zijn manier van sluipen er niet uit zoals Storkkit verwachtte dat die eruit moest zien. Al had ze nooit echt een goede sluiphouding gezien, afgezien van een keer dat een Warrior het voor deed bij de kittens. Toen had ze helaas niet echt goed opgelet. Niet dat het uitmaakte, dat mosballetje ging echt niet weg. Wel, tenzij er een windvlaag kwam. Gelukkig zaten ze goed beschut in het kamp. Hegdekit nam inmiddels de grote sprong, waarmee hij later vast veel prooi zou doden, maar zijn slachtoffer hoefde niet dood. Want die leefde niet eens. Storkkit sloeg weer tegen haar eigen mosballetje aan, maar merkte dat ze het alweer saai begon te vinden. Met een ondeugende blik keek ze Hedgekit, die net klaar was met zijn speeltje te mishandelen. Langzaam sloop ze op hem af, haar achterste ditmaal wat meer naar de grond en toen ze dichtbij genoeg was, zette ze zich af. Haar lange poten gaven haar best wel wat voordelen die ze later zou ontdekken, maar eentje waarvan ze al wist was dat ze al behoorlijk ver kon springen. Met een boog sprong ze over Hegdekit heen, om zich vlug weer om te draaien. "Warrior!''riep ze met een zware stem, om volwassen te kunnen klinken. "Ik, Storkstar, wil dat je je clan verdedigt'' ze ging in houding staan wat leek op een vechtshouding en zwiepte met haar staart. ''Tegen mij!''

Onderwerp: Re: Keep me on my toes di 14 apr 2020 - 11:02

@Storkkit Dawn tinted the darkness like water ink Hij dook lichtelijk in elkaar toen Storkkit ineens over hem heen vloog. Toch keek hij haar vol bewondering aan want wow wat was dat een gróte sprong. Dat zou hij echt niet kunnen hoor! Nu draaide ze zich naar hem toe en noemde ze hem een warrior. Warrior? Maar hij was toch helemaal geen warrior? Of bedoelde ze iemand anders als hem? "Ik, Storkstar, wil dat je je clan verdedigt'' Oeh, een nieuw spelletje! Ze ging in een vechtshouding en zwiepte met haar staart. Hij vroeg zich nog maar net af tegen wie hij de clan moest verdedigen, toen Storkkit, nee Storkstar , hem dat vertelde. Hij moest Windclan verdedigen tegen haar? Tegen jou? Vroeg hij dan ook verbaasd. Maar ze was zijn leider in het spelletje? Hij snapte het niet helemaal, maar toch spiegelde hij haar houding, albeit wat twijfelend, naar het beste dat hij kon. Hij had nog nooit een vechtspelletje gedaan, maar het was een spelletje, dus het moest wel leuk zijn!

MONTY

Onderwerp: Re: Keep me on my toes di 21 apr 2020 - 21:30

Hup hup. Ze sprong voor hem langs in gevechtshouding, of in elk geval iets wat daar op moest lijken. Haar tegenstander leek even verbaasd te zijn over dat zij de vijand was, maar deed haar al vlug na. Hij was natuurlijk wel wat kleiner, dus ze moest voorzichtig zijn. Met een hoog ruggentje liep ze om hem heen, haar vachtje stond rechtop. Ja, zij zou later vast een goede vechter worden. Al moest er nog wat gebeuren aan haar houding. "Ik wil weten of mijn Warriors sterk genoeg zijn''piepte ze met een opgewonden stemmetje. Ze sprong met een bijzondere zijwaartse sprong naar hem toe, zodat ze vlak voor hem stond en duwde toen met een pootje tegen hem, niet te hard. Vrolijk keek ze hem aan. ''Pak me dan, als je kan'' met die woorden sprong ze weer weg van hem en stond minstens een konijnensprong van hem vandaan, afwachtend.

Onderwerp: Re: Keep me on my toes vr 8 mei 2020 - 20:16

@Storkkit Dawn tinted the darkness like water ink Storkkit hopte om hem heen in een gevechtshouding en hij wist niet wat hij moest doen. Ze was een stuk groter als hem en haar aanvallen was toch wel een beetje een eng idee hoor. Zelfs nu ze hem opgewonden vertelde dat het was om te weten of haar warriors sterk genoeg waren. Ineens sprong ze naar hem toe en duwde ze hem op speelse manier. Storkkit was hem aan het uitdagen. Hij zou haar aanvallen en winnen dan! Dan zou hij opa Stallionstar vast trots maken! Hij probeerde haar gevechtshouding na te doen, maar hij was maar wat ongmakkelijk en klungelig, wat dit was de aller aller eerste keer dat hij ging stoeien. Hij hopte op haar af en haalde uit met zijn pootje, maar heel sterk was het niet want hij wilde helemaal niemand pijn doen.

MONTY

Onderwerp: Re: Keep me on my toes ma 11 mei 2020 - 23:40

@Hedgekit

Eens een sheet gebruikt

Storkkit was echt wel voorzichtig met de jongere kitten, want zij was al een stuk groter. Ze wou hem geen pijn doen, want dat was niet leuk. Bovendien kon ze dan in de problemen komen en dat was allemaal stom. Ze gaf hem dus de ruimte om aan te vallen, wetend dat het voor hem waarschijnlijk een stuk lastiger zou zijn dan andersom. Ze keek toe hoe hij haar probeerde te kopiëren en toen op een grappige manier op haar afkwam. Even later voelde ze een zacht pootje tegen haar aan. Wel, het was goed dat de kittens niet de clan hoefde te verdedgen, want dan kwamen ze niet ver. Het kietelde een beetje, maar dat was alles. Toch ging ze ermee in en liet zichzelf vallen, gevolgd door een prachtige rol. Na haar kunstje kwam ze weer overeind en zwiepte speels met haar staartje. ''Mijn clan moet sterke warriors hebben''verklaarde ze en ze rende op hem af, om vervolgens hem ook een zacht tikje te geven. ''We zullen heersen!''riep ze uit trots, alsof ze al de Windclan leidde en vlug de andere clans zou overnemen.

thx

Onderwerp: Re: Keep me on my toes wo 20 mei 2020 - 21:56

@Storkkit Dawn tinted the darkness like water ink Toen zijn pootje tegen haar aan kwam, viel Storkkit op de grond, maar rolde ze zo weer op haar pootjes. Wow! Dat wilde hij ook kunnen! De perfecte kans om het te oefenen presenteerde zich ook toen ze op hem afrende en hem terug tikte met haar poot. Zij was al groter en sterker als hem en haar tik gaf dan ook iets te veel momentum aan de kleine Hedgekit mee. Hierdoor kon hij niet op zijn pootjes komen en bleef hij maar rollen terwijl Strokkit aankondigde dat zij zouden heersen. “Oef” Bracht hij echter uit met een sip gezichtje toen hij eindelijk tot stilstand kwam. Hij voelde zich helemaal niet als een sterke warrior hoor.

MONTY

Onderwerp: Re: Keep me on my toes vr 22 mei 2020 - 12:25

Haar zachte tikje was blijkbaar toch nog te veel en ze keek toe hoe haar nieuwe vriendje(hopelijk) bleef doorrollen. Uiteindelijk lukte het hem om weer stil te staan, maar hij keek niet zo blij meer. Oh nee...Storkkit rende op hem af, met bezorgde oogjes. ''Heb ik je pijn gedaan?''vroeg ze ongerust, hem onderzoekend met haar ogen. Alsof ze iets zou kunnen zien. Ze hoopte echt niet dat hij pijn had, dan zou dat haar schuld zijn en straks wou hij niet meer met haar spelen. Ze had echt geprobeert voorzichtig te zijn, maar blijkbaar niet voorzichtig genoeg. Hopelijk kon hij het haar vergeven weer.

Onderwerp: Re: Keep me on my toes do 11 jun 2020 - 15:50

@Storkkit Dawn tinted the darkness like water ink Bezorgd stond Storkkit al gelijk naast hem, vragende of ze hem pijn had gedaan. Hij had wel een beetje pijn, maar dat had hij zelf gedaan, toch? Hij wilde Storkkit nadoen, maar dat was fout gegaan. Toch, hij kreeg zich zelf omhoog en het enigste wat hij nou echt er aan zou overhouden was misschien een blauw plek. Hij schudde zijn kopje. ”Ikke wilde jou alleen nadoen,” vertelde hij haar, een sip glimlachje op zijn snoetje. Maar misschien was hij wel te jong om dat te kunnen. Storkkit was immers groter en ouder.

MONTY

Onderwerp: Re: Keep me on my toes