Everybody wants the same thing

Words are living things.
They have personality, point of view, agenda.

De gelekte kater schudde zijn kop ontspannen en rekte zichzelf even uitgebreid uit. De zon verwarmde zijn rug en met een tevreden zucht draaide hij zijn nek om de spieren in zijn nek te versoepelen. Vandaag zou een simpele dag worden, jagen en de borders controleren. Omdat haar mentor geen tijd had, had Stagtine belooft om Juniperpaw mee te nemen. Zelf had hij nog geen apprentice, dus om een dagje proef mentor te spelen zou een goed idee zijn. ”Juniper, ben je klaar om te gaan?” Mauwde hij richting de kleine kattin. Een soepele glimlach op zijn lippen. ”We hebben een druk programma, kom.” Hij knikte met zijn kop richting de ingang van het kamp en stapte die richting alvast op.

@Juniperpaw

Vandaag zou ze niet met haar eigen mentor meegaan, maar met een van de andere warriors. Ergens vond ze dat helemaal niet erg, want dat hield dan in dat ze het kamp uit kon en als ze vragen had mogelijk iemand had om ze aan te stellen. Ze sprong op van de plek waar ze had liggen wachten op Stagtine en trippelde direct naar hem toe. Ze wisten dat ze sowieso zouden gaan jagen en misschien ook nog bij de border kijken, maar wat ze eerst zouden doen had ze geen idee van. "Wat gaan we als eerste doen?" Ze wist niet of Stagtine het op prijs stelde dat ze vragen stelde, maar er was maar een manier om daar achter te komen toch?

WORDS ARE LIVING THINGS.

Geamuseerd snorde de kater toen de kleine poes opsprong en naar hem toe trippelde. Ze leek het helemaal niet zo erg te vinden om met hem mee te gaan en Stag moest toegeven dat hij het ook absoluut geen straf vond om een apprentice onder zijn hoede te hebben. Het liet hem bijna volwassen voelen. Bijna alsof hij het al aan zou kunnen om zelf een apprentice te trainen. Haar vraag liet hem even opkijken terwijl hij het kamp uit liep. ”We vertrekken richting de Twoleg border, waar we kunnen jagen in de Blooming woods. Er was wel een paar dagen geleden een vossengeur gespot. Dus daar moeten we voor oppassen.” Hij knikte even langzaam en keek haar aan. ”Maar die kunnen wij vast met ze tweeën wel aan he.” Knipoogde hij naar haar voor hij het op een drafje zette richting de border.

THEY HAVE PERSONALITY, POINT OF VIEW, AGENDA.

xoxo

Hij leek haar nog niet alle informatie te geven, maar het feit dat ze naar de Blooming Woods gingen maakte haar meteen nog een stukje vrolijker. Ze had veel verhalen daar al over gehoord hoe het kon zijn als de bomen in bloei stonden en ergens hoopte ze het zelf dan ook te kunnen zien. Maar het was ook al snel duidelijk dat ze er niet alleen voor hun plezier gingen zijn, want er was een vossengeur geroken een paar dagen geleden. Haar ogen werden voor een moment groter van verwondering. "Een vos?" Ze had er nog nooit een gezien, maar als ze er een tegenkwamen, dan zou ze haar best doen. "Ik zal mijn best doen." Sprak ze kort met een knikje. Ze was nog niet lang apprentice, maar ze zou doen wat ze kon.

WORDS ARE LIVING THINGS.

Ha de spanning in de ogen van de apprentice was niet te missen. Zachtjes grinnikte de kater en gaf haar een klein tikje met zijn staart. Ze was nog jong en er was geen echt gevaar van een vos. Maar de jonge apprentice zou er op een dag ooit met een in oog komen te staan. Dan had hij liever dat ze nu al goed de geur kende van die monsters. Daarnaast was er altijd een goed excuus om naar dit deel van het bos te gaan. Het was hier schitterend en zeker in deze tijd van het jaar. Hij voelde zich ergens vereerd dat hij het haar zou mogen laten zien als kleine test voor zijn eigen mentorschap ooit. "Het is niet al te ver. Ruik eens goed. Wat kan je ruiken?' Hij vroeg zich af of ze de zoete geur van de bloesem al zou kunnen opvangen. Het tintelde zijn neusgaten al.. zou zij al zo'n gefocuste neus hebben?

THEY HAVE PERSONALITY, POINT OF VIEW, AGENDA.

xoxo

Als er echt een vos zou zijn, dan zou ze op haar hoede moeten zijn, vooral toen Stagtine aangaf dat het niet ver meer was en ze eens goed moet ruiken. Zou ze de geur van vos al moeten kunnen ruiken? Maar wat ze rook was niet iets waarbij ze zou denken aan een vos, nee, het leek haast iets zoets te zijn. Maar wat kon er hier midden in het bos nu zoet zijn? "Wat is dat zoete?" Vroeg ze dan ook vrijwel meteen, lichtelijk verward waarom het hier te vinden was en waarom ze het pas opgemerkt had nadat ze beter geroken had?

WORDS ARE LIVING THINGS.

Een glimlach bleef op zijn lippen hangen terwijl hij omlaag keek naar de apprentice. Ze vroeg hem wat die zoete geur was en zachtjes schudde de kater zijn korte vacht even uit. "Dat is de geur van bloesem. Dat komt voor fruit." Hij keek omlaag naar haar en knikte zachtjes. "Heerlijk of niet soms? Misschien moet je een paar van de bloesemblaadjes proberen." Snorde hij met een grijns. Hopend dat ze inderdaad de kans zou pakken.

THEY HAVE PERSONALITY, POINT OF VIEW, AGENDA.

xoxo

Donderwolken verschijnen, en de duisternis wordt doorbroken door angstwekkende lichtflitsen.

Het rook echt lekker als ze heel eerlijk was en ze was dan ook niet van plan om de kans voorbij te laten schieten en er een paar te proberen. Voorzichtig pakte ze er een paar en probeerde het uit. Haar ogen werden iets groter, want dit was iets dat ze nog niet eerder had geproefd. "Het is lekker." Sprak ze dan ook met een lichte verbazing. Ze merkte echter op dat het nu ineens toch wel wat donkerder begon te worden, maar dat hoefde de pret nog niet te derven.

Onderwerp: Re: Everybody wants the same thing