We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Onderwerp: Feeling like thunder wo 29 apr 2020 - 19:14
If you want to be a hero,
you need to have dreams and honor.
Honorpaw wist dat binnen enkele dagen een deel van de Clan op pad zou gaan om Shadowclan te bevrijden van Bloodclan. Bloodclan was in haar ogen enkel nog maar een nachtmerrie geweest, een waar ze niet van had kunnen wakker worden. Het was een echte Warrior taak, een die enkel de beste uit konden voeren en zij kon niet mee. Ze was te jong, ze kon Shrimppaw niet verdedigen toen deze had voorgesteld om met Coyotespirit mee te gaan, Lucentnight was streng geweest en het had ervoor gezorgd dat de jonge kattin even een pauze nodig had van haar mentor. Het was niet dat ze tegen de regels was, echter was ze zich er wel van bewust dat ze katten kwijt kon raken die veel voor haar betekenden, iets dat ervoor zorgde dat ze een tikkeltje gespannen het kamp rond liep op zoek naar een mogelijke taak. Zes Moons oud en dan al de zorgen van de wereld op haar dunne schouders, ze was nog niet sterk genoeg, volwassen genoeg om hier mee om te gaan. Mentaal was de kattin zeker niet zwak, ze had al vroeg geleerd er helemaal voor te gaan en ook hadden haar ouders haar zo goed mogelijk voorbereid op haar toekomst. Echter maakte het niet zoveel uit voor de jonge kattin, ze moest nog steeds haar eerste vriend missen en ze was nog steeds niet welkom tijdens de bevrijding van Shadowclan. Kortom het was in spanning afwachten en hopen dat Bloodclan niet in de buurt zou komen en de afleiding zou gebruiken om het Riverclan kamp te overmeesteren. Ze had nog geen vechttraining gehad, ze wist niet eens of ze het wel wilde. Nukkig als ze zich voelde slofte de parelgrijze kattin naar een van de Warriors toe terwijl ze met een vermoeide blik de ander aan keek. ’Seamist?’ Mompelde ze in een vriendelijke groet waarna ze met een oortje wiebelde.
Onderwerp: Re: Feeling like thunder zo 3 mei 2020 - 22:09
Het was een lange dag geweest, maar ze had een flinke vis binnen gebracht en dat was wat telde! Seamist lag languit gestrekt in het kamp, haar lange staart als een gevallen vogeltje om haar heen gedrapeerd. Ze was moe, ze was kapot. Maar dat betekende niet dat jonge apprentices het ook daadwerkelijk zo zagen. Want zo bleek, Honorpaw kwam haar kant op en noemde haar naam. Seamist kon het echter niet aan om de ijverige apprentice weg te jagen of om naar te reageren. Dat zat nou eenmaal niet in haar aard. Ze opende dan ook haar tweekleurige ogen en keek naar het jonge ding. "Ja, Honorpaw?"
Honorbound
Member
Butter 468 Actief "Our greatest weakness lies in giving up. The most certain way to succeed is to always try one more time."
Onderwerp: Re: Feeling like thunder di 5 mei 2020 - 18:58
If you want to be a hero,
you need to have dreams and honor.
De jonge Apprentice wilde zeker weten dat ze de ander niet stoorde. Immers zag Seamist er behoorlijk slaperig uit, lang uitgestrekt liggende in het kamp met haar lange staart als een gevallen vogeltje om haar heen gedrapeerd. De knappe kattin was zeer zeker niet lui, luiheid zat ook niet in Honorpaw’s woordenboek en dat was maar goed ook want ze leerde nu al dat het zijn van een Apprentice best zwaar kon zijn. Dan was ze nog niet eens een Warrior, al die verantwoordelijkheid dat op andermans schouders moest liggen hoefde zijzelf gelukkig nog niet te dragen. Tweekleurige ogen werden geopend terwijl de Warrior haar aan keek. ’Ja, Honorpaw?’ Onhandig keek ze de knappe kattin aan waarna ze moeizaam slikte. ’Mag ik er bij komen zitten?’ Ze had eerst willen vragen wellicht een stukje te zwemmen zodat ze niet in het kamp vast zat en de volgende dag met een goede hoeveelheid spierpijn wakker zou worden, maar de ander zag er zo moe uit dat ze het niet over haar hart kon verdragen dit ook daadwerkelijk te doen.