Paths

Settleddust was vaker in de medicine cat den dan ooit, nu Pepperpaw erin was getrokken. Hij miste het stiekem nog wel eens, hoe ze in de warrior cats den kroop als ze niet kon slapen. Maar ze bewandelde nu een bijzonder pad, die van de sterren. En hij kon niet trotser zijn. Dus nu ook liep hij de den in, op zoek naar de flamepoint. Nou ja, één van de twee dan. Ze hadden zussen kunnen zijn, die twee nieuwe medicine cats. Maar één van Shadowclan, en één was eigenlijk Windclan, als hij Pepperpaw moest geloven. Tallstar was niet haar vader, iets wat alleen nog maar meer vraagtekens had opgeleverd. Maar ze was nu eenmaal familie, ze was Shadowclan, en ze was een medicine cat. Het had zo moeten zijn. Settleddust spitste zijn oren toen hij door de ingang van de den liep en de geurende kruiden hem tegemoetkwamen. Maar geen spoor van Pepperpaw, of Newtpaw. Hm, ze waren vast bezig. Nee, het enige wat hij aantrof was nog Scarletkit, een kitten die een flinke klap had gehad in het laatste gevecht met Bloodclan. Meteen voelde hij weer een steen in zijn maag. Ook haar had hij niet kunnen helpen. Hij had meer moeten doen dan alleen toekijken.

+ Scarletkit eerst

Alles was anders had ze al wel gemerkt. De katten die er eerst waren geweest, waren er niet meer en haar moeder was verandert. Ze begreep alleen niet helemaal waarom. Ze was wel verteld dat ze voor een tijdje had geslapen, maar wat dat eigenlijk betekende besefte ze niet helemaal goed. Haar siblings waren nu allemaal groter dan zij was en zelf was ze ook wel wat gegroeid, maar niet zoveel als de anderen. Ze had een balletje mos gekregen om wat mee te spelen, maar eigenlijk was het er ook voor om te zorgen dat ze wat beweging kreeg. Ze had haar spieren een tijdje niet gebruikt en daardoor had ze nog niet zoveel kracht. Ze gaf de bal een kleine tik, waardoor hij net buiten haar nest landde, vlak voor een andere kat. Haar ogen werden wat groter en ze staarde de ander aan, wat moest ze nu?

Maar Scarletkit leek oké. Ze was wakker, ze bewoog. Zou ze er nog iets van herinneren? Hij hoopte eigenlijk van niet. Maar ze realiseerde vast wel dat haar leven even anders was. Waarom was ze ander hier, en niet naar de nursery? Maar een glimlach kwam op zijn snoet toen er beweging in kwam en ze een mosbal voor zijn neus neer gooide. ‘Dus, je voelt je alweer wat beter, Scarlet?’ miauwde hij met een stille stem en rolde even de mosbal onder zijn voorpoot. Hij kon nog niet echt inschatten of de kitten alweer meer kon dan dit. Hij dacht van niet. Hij snorde eventjes en wipte het balletje omhoog, met een klein boogje weer naar het nest. Zou ze hem kunnen vangen?

Ze liet haar blik van de kater naar de bal gaan en weer terug. De bal lag nu daar, maar ze wilde het hier hebben. Alleen de manier hoe ze dat zou moeten doen kwam nog niet in haar op. Ook de woorden die de kater uitsprak registreerden nog niet helemaal bij haar. In plaats daarvan was ze volledig gefocust op hoe ze de bal terug moest krijgen. Wat ze dan ook niet had verwacht was dat de kater hem terug zou gooien en ze reageerde dan ook niet snel genoeg om ook maar een poging te doen hem te vangen. In plaats daarvan volgde haar blik de mosbal en bleef het erop hangen. De bal was nu terug, maar wat nu?

Oh. Er leek weinig reactie vanaf te komen. Nauwelijks beweging. In een ongemakkelijk moment staarde hij naar de kitten. Oh. Uh. Tsja. Dit was... waardeloos. Hij voelde zich nu nog meer schuldig. Waarom was hij zo dom? Ze kon helemaal niet spelen. Starclan, misschien zou ze wel nooit apprentice worden. Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Was er iets waarmee hij haar wel zou kunnen vermaken? Een verhaal? Of zou hij zichzelf alleen maar meer de nesten in werken. Hij liet zichzelf naar de grond zakken. ‘Je hoeft niet te spelen als je niet wil,’ miauwde hij ongemakkelijk, maar hopelijk begreep ze het. ‘Ik kan je vertellen over... over waar je maar vragen over hebt! Over Starclan.. over Tigerclan misschien?’ Hij wist niet wat de kleine allemaal al wist.

De mosbal lag nu voor haar pootjes en voor een moment rijkte ze ernaar met een van haar pootjes om het toch wat dichter naar haar toe te brengen. Ze rolde het voorzichtig naar haar toe toen de woorden van de kater bij haar registreerden of ze zich al wat beter voelde? Het ging beter dan toen ze net wakker was bedoelde hij dat? Ze knikte dan ook wat, niet doorhebbende dat dit nu ook als antwoord zou kunnen gelden voor wat de kater haar daarna vroeg en kort verwijdden haar ogen zich iets. Moest ze de bal weer teruggooien naar de kater? Maar hij was niet meer op zijn oude positie, dus wat moest ze nu?