you & me, lets make this world our hell.

S'middags was het warm, s'avonds was het koud. Zijn korte vacht bood te weinig verkoeling als warmte aan. Wanneer de zon scheen zweette hij zich dood, wanneer de maan op was bibberde hij zich kapot. Met een brommende ademhaling zocht Orchis naar een warme slaapplek. Het kamp was overvol, iedereen vocht nu om in de dennen te pitten en dan had je hem: hij die geen grammetje spier had. Zelfs in Shadowclan had hij geen plek om te slapen. Weer in de nachtkou. by hell, wat wou hij toch graag wat meer status krijgen in de elite, niet eens om andere rond te commanderen- al was dat natuurlijk erg leuk- maar ook om eens in het leven warm en knus in een nest te liggen. Zijn mislukte lichaam was al genoeg moeite om mee te leven, om s'ochtends ook nog eens met pijn op te staan was geen pretje. Hij had snel nieuwe tanden nodig, het recht winnen op een andere manier dan kracht. Daarbij was Brat in de plaats van Sinclaw gekomen, ook nog een tegenvaller.

In ieder geval had hij niet zoveel tegenslag als Shade nu had. Hij had Cobra wel zien kwijlen over de andere katjes in Shadowclan. Zou Shade het al weten dat haar trouwe man niet alleen lag te kroelen met haar? De tom ging zitten. De geur van de she-cat vulde zijn neusgaten. Misschien kon hij wel eens met haar babbelen.. babbelen over zoete wraak. Er waren weinig dingen dat hem interesseerde maar een portie goeie wraak en drama .. daar stond hij altijd voor te popelen.

Ze was woest, boos. Katten meden haar en ze wist waarom. Haar gezicht stond op onweer en iedereen die voor haar voeten liep krijg een klauw naar hun kop toe. Hoe had Cobra haar zo kunnen verraden? Haar voor gek kunnen zetten? De kater was naar een nieuwe low gezonken. Ze zou ongetwijfeld het lachertje van BloodClan zijn nu. De domme poes die zich had laten bespelen en de grote leider die zijn kanon afgevuurd had. In meerdere kattinnen. Woest sloeg ze een hoop aarde om. Haar ogen schoten om, een slachtoffer uitzoekend. Orchis. De rare konijn-achtige kater zat daar maar in het kamp. Ze liep naar hem toe. "Wat sta je daar dom voor je uit te loeren? Lach je me uit, net als de rest?" siste ze boos. Kwaad zwiepte de kattin met haar staart heen en weer. Lachertje van de eeuw dit.

Zijn oren stonden overeind toen hij pootstappen hoorde. De blauwe ogen waar onweer in afspeelde richtte op de zijne. Haar grote lijf kwam naar hem toe gezet. Ze was kwaad, begrijpelijk, en reageerde dit half op hem af. Ze vroeg als hij haar ook uitlachte, net als de rest. De tom schudde zijn kop en gaf een lik over zijn poot heen. Hij sloeg zijn klauwen uit en keek naar zijn nagels die blonken in de nacht. ''Shade, als je me een beetje kent dan weet je dat ik door iedereen uitgekotst word. Ik weet hoe het voelt om uitgelachen te worden.. ik ben niet zo laag om dat terug te doen.'' Hij legde zijn poot weer terug op de grond en klapte zijn nagels weer terug in. Orchis keek eventjes over de schouder. Wou er zeker van zijn dat hij alleen met de zwarte she-cat bevond. ''Ik weet wie het zijn.'' Zei hij toen plots. Hij keek de partner van Cobra aan. Eigenlijk ook wel belachelijk dat ze nog partners waren nadat Cobra op verschillende poezen zat te kwijlen. ''Alleen de vraag is, wiens schuld is het, wie zal er boeten?'' De she-cats.. of Cobra.

Onderwerp: Re: you & me, lets make this world our hell.