Happy hunting

Met een vrolijke tred wandelde de jonge kater tussen de dennenbomen door. Het beloofde een zonnige lentedag te worden. Iets wat hij wel kon waarderen na zo’n lange en koude Bareleaf. In tegenstelling tot gebruikelijk was hij nu wel vroeg zijn nest uit. Hij wilde natuurlijk zo veel mogelijk uren uit deze lentedag kunnen halen. Ferretpaw was naar de Pinewoods gewandeld in de hoop een paar prooien te kunne spotten. Hij zou nog wat aan zijn jachttechnieken moeten werken. Niet dat hij opzoek was naar iets groots. Daar zou hij voorlopig nog niet aan willen beginnen. Maar iets van een rat of een vogel zou wel lukken. Na een tijdje te hebben gelopen kwam hij bij een klein open stukje uit. En zo te zien was hij niet alleen. Twistedpaw was hier ook. Wat gezellig! Opgewekt stapte hij op de jonge kater af. “Hey Twisted!” Begroette hij hem. “Heb je zin om mee op jacht te gaan?” Vroeg hij vervolgens enthousiast. Geen tijd te verliezen, toch?

-eerste post voor twistedpsaw. dit speelt zich af voor de overname

De jonge kater was op zijn eigen houtje de boel een beetje aan het ontdekken. Trainingen waren er voor nu even niet en hoewel hij het belangrijk vond om te trainen, wilde hij ook graag het territorium ontdekken! Zo snuffelde hij aan een steen, wat struikjes, mooie bloemetjes die al opkwamen. Twistedpaw genoot er zeker van, om te zien hoe het anders zo donkere woud toch wat gezelliger werd.
Hij werd echter afgeleid doordat hij geroepen werd. Hij keek op en zag Ferretpaw. 'Heb je zin om mee op jacht te gaan?' vroeg hij enthousiast. Twistedpaw glimlachte en knikte. Dat wilde hij wel! 'Ja hoor! Ik ben alleen nog niet zo heel goed.. Maar ik doe wel mijn best!' Hij sprong haast op en neer van enthousiasme. Samen jagen met een Den genootje was altijd leuk!

Gelukkig had Twistedpaw ook wel zin om te gaan jagen. Hij was bijna nog enthousiaster dan Ferretpaw zelf. Iets wat de jonge kater wel op prijs kon stellen. Sommige vonden zijn enthousiasme namelijk maar vervelend. Dus hij was blij dat er in ieder geval iemand was waarmee hij dit zou kunnen delen. “Ja hoor! Ik ben alleen nog niet zo heel goed.. Maar ik doe wel mijn best!” Zei Twistedpaw. Ferretpaw knikte. Dat was geen probleem. Het ging immers om de ervaring en nog niet zo zeer om het resultaat. Dat kon altijd nog tijdens een training. Dit was meer voor fun. “Dat is geen probleem. Zelfs al lukt het wat minder dan is het nog steeds gezelliger dan alleen te moeten jagen.” Zei hij en begon in het rond te snuffelen. Hmm, hij had voor iets kleins willen gaan. Maar wellicht konden ze met z’n tweeën wel iets groters vangen? Al wilde hij natuurlijk ook niet overdrijven. “Hmm wat denk jij Twisted, zouden we samen een haas te pakken kunnen krijgen?” Vroeg hij terwijl hij Twisted een hoopvolle blik toewierp. Hij wilde het eigenlijk wel graag. Maar of het slim was, dat was nog een ander verhaal…

'Dat is geen probleem. Zelfs al lukt het wat minder dan is het nog steeds gezelliger dan alleen te moeten jagen,' zei Ferretpaw. Twis keek hem blij aan en knikte. Dat was zeker waar! Hij had er zin in hoor, hij hoopte dat zijn balans goed genoeg zou zijn hiervoor. 'Hmm wat denk jij Twisted, zouden we samen een haas te pakken kunnen krijgen?' vroeg de ader toen aan hem. Twis keek hem met grote ogen aan, maar een glimlach verscheen toch op zijn gezicht. 'Oh zeker wel!' Want het was ook totaal niet te hoog gegrepen. Alhoewel, dat moest nog maar blijken. Maar Twis had er zin in, en wilde zeker weten de uitdaging aan gaan. 'Kom op dan!' riep hij enthousiast en hij trippelde al weg.

Twistedpaw zijn enthousiasme werkte aanstekelijk. Maar dat was alleen maar goed. Hij werd er redelijk optimistisch door. Wellicht iets te? Hij had eerst gezamenlijk iets kleins willen vangen. Een muis of een rat, zo iets dergelijks. Maar aangezien ze er beide zin in hadden kreeg hij een ander idee. “Hmm wat denk jij Twisted, zouden we samen een haas te pakken kunnen krijgen?” Vroeg hij terwijl hij de kater een hoopvolle blik toewierp. De bruine tabby keek hem met grote ogen aan. En even dacht Ferretpaw dat hij een heel gek voorstel had gedaan. Was een haas te ver gegrepen? Te snel voor hen beide? Maar al snel verscheen er een glimlach Twisted zijn snuit. “Oh zeker wel!” Zei hij. Ferretpaw grijnsde. Cool! Dan zouden ze die uitdaging gezamenlijk aan gaan. “Kom op dan!” Riep Twistedpaw enthousiast en liep alvast richting het meer begroeide gedeelte van het bos. Ferret knikte en wist hem al snel bij te houden. Hij hoopte heel erg dat het ook echt zou lukken. Het zou namelijk heel gaaf zijn om ook echt met een haas thuis te komen. De andere zouden daar vast versteld van staan! “Als we terugkomen met hazen dan weet het kamp niet wat ze zien! We zijn dan zowiezo de helden van de den.” Zei hij enthousiast en grijnsde. Ja, ze zouden de rest van de Apprentices eens laten zien wat ze wel niet konden. Dan zouden ze het wel laten om gemene opmerkingen te maken naar Twisted. Het was al belachelijk genoeg dat het überhaupt gebeurde. Maar hij was van plan om de andere te laten stoppen zodra daar een kans voor kwam. Ferretpaw hield halt toen een nieuw geurspoor zijn neus binnen kwam. “Twisted, ruik je dat?” Vroeg hij opgewekt. Dat was de geur van een haas! Als ze dit spoor zouden kunnen volgden dan hadden ze de eerste zowat al te pakken!

 

Ferretpaw volgde hem. Twisted keek vrolijk achterom en werd er helemaal energiek van. Een haas vangen, pfoo, dat zou nog is wat worden. Hij had nog nooit gedacht om zoiets groots te vangen, laat staan het ook echt gaan proberen! Maar hij was samen met Ferret, dus hopelijk zou het gewoon lukken! 'Als we terugkomen met hazen dan weet het kamp niet wat ze zien! We zijn dan zowiezo de helden van de den,' zei Ferret enthousiast met een grijns. Twisted grinnikte en knikte. 'Jaa, dat hoop ik wel!' Dan kon hij bewijzen dat hij wel kon jagen, ondanks zijn onhandige houding. Maar het werd steeds beter! 'Twisted, ruik je dat?' vroeg de ander toen opgewekt. De bruine tabby minderde vaart en stak zijn neusje in de lucht. Hij snuffelde en knikte toen, een blije uitdrukking verscheen op zijn gezicht. 'Ja! Kom op, dan sluipen we er naar toe,' miauwde hij zachtjes en hij dook al in een halve sluiphouding. Hij moest zijn best doen om ook echt stil te zijn, maar tot nu toe ging alles goed.

Ferretpaw was maar wat blij om vandaag te kunnen jagen met iemand zo enthousiast als Twistedpaw. Wellicht was hun doel wat hoog gegrepen. Maar hey, beste beter zou het zijn als het dan nog zou lukken ook! “Als we terugkomen met hazen dan weet het kamp niet wat ze zien! We zijn dan zowiezo de helden van de den.” Zei hij dan ook enthousiast en grijnsde. Twistedpaw knikte. “Jaa, dat hoop ik wel!” Antwoordde hij. De grijze kater was van mening dat de den wel heel flauw zou zijn als ze hen niet zouden prijzen voor zo’n grote vangst. Hij ging er niet vanuit dat zo iets zou gaan gebeuren. Maar je wist het immers maar nooit. Twistedpaw had het wel mooi gebracht vond hij. Ze konden hopen dat ze een haas te pakken konden krijgen maar ze moesten er niet vanuit gaan. Toen ze eenmaal wat dieper in het naaldbos waren vertraagde hij zijn pas. Hij stak zijn neusje in de lucht en nam het geurspoor nog eens goed in zich op voordat hij zich tot zijn vriend wende. “Twisted, ruik je dat?” Vroeg hij opgewekt. De kater volgde zijn voorbeeld waarna hij knikte en op zachte toon voorstelde om op de haas af te sluipen. Daar was Ferretpaw het wel mee eens. Hij nam net als Twisted een sluiphouding aan en vervolgde zo stilletjes mogelijk zijn weg richting de haas. Hij had besloten om het dier vanuit een andere hoek te benaderen dan Twistedpaw. Op die manier zouden ze meer kans hebben om de haas alsnog te pakken te krijgen mocht het een wending maken. Eenmaal een paar meter verder en ze zaten beiden verscholen in het struikgewas. Ferretpaw bleef laag bij de grond en kon vanaf daar een stuk over de dennen grond uit kijken. En inderdaad, een klein stukje van de struiken af zat een daadwerkelijke haas! Ferretpaw volgde met grote ogen elke beweging van het dier. Om uiteindelijk zijn blik weer richting Twisted te wenden. Wachtende op een start sign.

Ferretpaw volgde zijn voorbeeld maar sloop een stukje bij hem vandaan. Twisted keek eerst wat verbaasd op tot hij doorhad wat hij deed. Juist, als Ferret aan de andere kant van de haas stond hadden ze meer kans. Twistedpaw hoopte maar dat hij snel genoeg was voor de haas. Hij was groot gebouwd en een beetje lomp af en toe. Snelheid was niet iets waar Twisted in uitblonk, dus hij hoopte maar dat Ferret de snelheid op hem zou nemen. Dan kon hij de haas op de grond drukken. Misschien hadden ze dit beter eerst kunnen bespreken, maar nu was het te laat. Zo stil als hij kon sloop hij naar het beest toe en zijn hart deed een sprongetje bij het zien van de haas. Dit zou echt geweldig zijn als ze het konden vangen. Hij keek richting de andere kater, die ook naar hem keek. Twisted haalde stilletjes adem en knikte. Het was nu of nooit.