Het was verbazingwekkend rustig in de medicine cat den. Maar ze kreeg wel mee wat er in het kamp gebeurde, van de katten die haar bezochten, van de katten die de den in en uit liepen. Het knaagde aan Slate, ze voelde zich zo ongelofelijk schuldig dat ze niet kon helpen, dat ze hier als een zielig vogeltje lag en nog nauwelijks kon lopen, omdar ze dan misschien haar wonden zou scheuren. Ze was bang voor haar kinderen, bang voor Wolfpaw... Straks zou Bloodclan ze iets aandoen.. Slatefur haalde huiverig adem en hief haar kop iets toen ze bekende pootstappen hoorde. " Is het weer tijd voor nieuwe kruiden..?" murmelde de kattin.
+Acefray