Hold on, hold on.

Onderwerp: Hold on, hold on. wo 10 jun 2020 - 20:04

???

"In carnage, I bloom, like a flower in the dawn"

Dear Hailstrike,
Het spijt me dat het zo heeft moeten gaan. Dat jouw zuivering niet intiem met mij was maar gestoord door de aanwezigheid van een ander. Maar het kan niet anders in deze tijden. Wreed, is het niet? Hoe iedereen met elkaar vecht in een constante spiraal van verlies? Ze zullen nooit zien wat ik zie. Zoals een worm nooit zou weten dat de sterren in de hemel een patroon dragen, zal de normale kat nooit de waarheid onder ogen kunnen komen. Daar hebben ze mij voor nodig. Daar heb jij mij voor nodig. Oh hoe jammer het ook is, het heeft niet zo mogen zijn. Jij hebt geen plaats in mijn rijk, niet hier op aarde. Je zal gerouwd en gemist worden maar oh ik heb je een doel gegeven. Onder mijn poten sterven maakt jouw lot vereeuwigend met de mijne. Wanneer ik win, leef en streef zal jij deel zijn van mijn adem, deel zijn van mijn wezen. Laat dat je troost zijn voor het feit dat onze tijd samen nog zo kort is. Het is niet voor niks. Dit alles is niet voor niks. Iemand zoals ik, iemand die nooit diens eer is toegekomen, die is sterk genoeg om met iedere tegenslag om te gaan. Ik sta boven het alles. Ik moet mijn adem terug tot kalmte dwingen terwijl ik dichterbij kom. Voorzichtig om te zorgen dat jouw metgezel mij niet ziet, nog niet. Nee, die zou zich straks bij jou kunnen voegen. In mijn rijk is ieder deel van de sterren, zelfs hun die de sterren niet willen zien. Is het niet ook zo dat niemand mijn licht heeft gevangen? Terwijl het er altijd al was? Sluipend kom ik dichterbij je, en wanneer je dicht genoeg ben grijp ik in je keel, zoals het tweetal van de vorige nacht ook mee heeft mogen maken. Ik leg je weg in de zakkende aarde wanneer je tot rust bent gedwongen. Ik schrijf mijn teken in je arm, de halve maan die zelf nu boven ons staat, en leg de bloem in je muil. Maar mijn ogen staan ondertussen al op de ander. Ik ben immers met twee bloemen gekomen vannacht. May Starclan light your path, like I lighted yours.
With kind regards,
???

★ VERA

Hij had het kamp mogen verlaten om te jagen. Dat was al heel erg wat. Hij haalde opgelucht adem buiten het kamp, het voelde meteen een heel stuk fijner dan binnen het kamp. Het was heel wat om het kamp uit te mogen. Zelfs als hij daarmee een chaperone mee moest krijgen om in de gaten gehouden te worden. Hij hield wel van jagen, hij kon het prima namelijk. Het voelde net alsof hij weer een keer voor het eerst het kamp uit mocht, toen hij van kitten naar apprentice was gegaan. Het voelde toch weer naar iets meer vrijheid, naar hoe het vroeger was. Hij kon iets vrijer bewegen, hij kon vrijer lopen. Hij leidde zijn chaperone naar de marshlands. Stiekem toch wel hopende dat zijn chaperone in de modder terecht zou gaan komen en hij weg kon gaan, de clans om hulp vragen – alweer. Maar met verschil dat hij de situatie compleet kon uitleggen. Wist hij veel dat hij dat nooit zou kunnen bereiken.

Hij had niets gemerkt, hij had net een muis gevangen die tussen zijn tanden hing. En op dat moment ging het snel, tanden die in zijn nek vlogen. Zijn twee-kleurige ogen werden groot van schrik, maar veel kon hij niet doen terwijl zijn nek open gereten werd. Schokkend lag hij daar, alleen maar hier geweest omdat hij wilde jagen en iets wilde doen voor zijn clan. Hij kon geen woorden uitbrengen, daar kreeg hij te weinig lucht voor. Hij hapte naar adem, letterlijk, maar weinig van die lucht kwam echt weer terug. Zijn mond bewoog, maar geen woorden verlieten zijn bek. Tot het gehap naar lucht steeds minder werd, tot helemaal niks meer. Zijn lichaam werd stil van het schokken, compleet stil. Zijn ogen nog steeds ver opengesperd, maar niet meer instaat om iets te doen, het licht was gedimd. Het licht in zijn ogen was weg, vervangen door de dofheid die verscheen. Zijn ziel, op weg naar StarClan, terwijl zijn lichaam in de modder gelegd werd en de iconische berichten achter gelaten werden. Zelfs hij wenste dit zijn ernstigste rivaal niet toe, dus bad hij tot StarClan dat degene die met hem mee was gekomen niet hetzelfde lot zou hebben zoals hij dat had gehad.

Onderwerp: Re: Hold on, hold on. do 11 jun 2020 - 22:14

???

"In carnage, I bloom, like a flower in the dawn"

Dear Ara,
Mijn muil is nog warm van het bloed van de ander. Het druppelt langzaam over de randen van mijn lippen en laat een spoor van vuil achter in mijn vacht voordat het me lost laat en met een stille tik de modder bereikt. Naadloos vloeit het door de aarde over. Maar in tegenstelling tot mijn bloed dat gisteren de aarde had gesierd zal die van mijn vorig offer niet dezelfde krachten dragen. Bloed gevormd uit ijzer in plaats van sterrenstof zoals de mijne. Enkel het mijne zal nieuw leven kunnen voortbrengen. Kort laat ik mijn tong over mijn snuit glijden om de irritatie te stoppen, waarna ik traag dichterbij loop, voorzichtig met waar ik mijn poten plaats. Het dras van het moeras vertrouw ik niet compleet, de regen had de grond te los gemaakt mijn voorkeur. Iedere stap die ik zet was hierdoor besloten en vastberaden, al zou ik dat voor al mijn acties kunnen zeggen. Te lang had ik dingen voor kans open gelaten. Te lang had ik geduldig gewacht. Mijn geduld mag dan niet op zijn, maar het wachten wel. En hoe zit het met jou, vreemde in dit land. Zou jij het in mijn ogen zien, dat deze hele wereld mij toebehoort? Dat de aarde en bomen schudde onder mijn poten en dat de hemel in mijn ogen staat? Zal je hierin niet enkel je reflectie zien maar ook je einde? Zo veel dingen die ik gevraagd zou hebben als je de moeite waard zou zijn om tegen te spreken, als het de moeite waard was om de antwoorden te weten. Maar ik weet alles al, alle waarheden, alle leugens. Ik heb ze allemaal gezien. Jij zult ze ook zien wanneer ik jou verlos. We vechten kort, ik weerhoud je om te vluchten, ik verbied je om te winnen. Had je berouw gevoeld bij het zien van de doden? Of rouwt een twoleg niet als een vos de kip verslind in plaats van hunzelf? Had de bloodclanner de shadowclanner anders niet verslonden? Bewaakt enkel omdat het nut hun zelf toe bekwam? Zo hoort en zal het niet gaan in mijn wereld. En met die gedachte zal ik je hoofd tegen de grond te werken terwijl mijn tanden je keel openscheuren. Je laatste warmte zal overkruipen tot mijn eigen lichaam en de kou verjagen. Dat gevoel van euforie neem ik terug naar huis, terwijl ik je lichaam gedecoreerd met mijn merken achterlaat naast die van je wederhelft. Mogen jullie elkaar zien tussen de sterren als gelijken. May Starclan light your path, like I lighted yours.
With kind regards,
???

★ VERA

Ara keek met grote groene ogen de vreemdeling aan. Bloed decoreerde de vacht - alsof er net een kat vermoord was en niemand de moeite gedaan had om het bloed schoon te maken. De kattin vocht met klauwen en met tanden, maar werd uiteindelijk tegen de grond gewerkt. Ze grauwde, ze schreeuwde, ze deed zo hart haar best om de ander pijn te doen, om te winnen, om te leven. Ze had nog zo veel om voor te leven, zo veel dingen die ze had willen doen. Maar het had niet mogen zijn. Had iets haar lot op voorhand bepaald? Was dit voor een hoger doel, of was dit slechts één doorgedraaide kat die dacht dat die de sterren kon veranderen? Wie zou het kunnen zeggen. Ara geloofde niet in Starclan, geloofde niet in een leven na de dood; had dat nooit gedaan. Nu zou ze het zelf mogen ondervinden. De kattin rochelde toen de vreemdeling haar keel doorbeet; voor een moment voelde ze de warmte van haar eigen bloed over haar korte vacht druppen tot op de grond, waar het een poeltje vormde onder haar hoofd. Maar toen verloor ze al snel het bewustzijn, en het duurde niet veel langer meer tot haar hart het gevecht opgaf. Ze kreeg niet meer mee hoe haar lichaam verhuist werd en naast een Shadowclanner gelegd werd, of dat haar lichaam gedecoreerd werd met de kentekenen van de seriemoordenaar die ook haar leven afgenomen had. Misschien gelukkig maar - ze had zich er vast nogal verontwaardigd door gevoeld.

Onderwerp: Re: Hold on, hold on. vr 12 jun 2020 - 14:58

H

oewel hij het verschrikkelijk vond om zij aan zij te lopen met een Bloodclanner deed de buitenlucht wel eens goed. Daarbij kon hij in gedachten verzonken bedenken hoe hij de ander kon laten verdrinken in het moeras. Eén misstap van de vieze vuile rat en... hij zou waarschijnlijk het licht zien net zoals zijn broer. Porcupinepaw stopte. De geur van het stinkende moeras zat in zijn neus, maar toch kon hij een zilte lucht proeven. Hij snuffelde en keek naar de kat naast zich. "Blijf op de donkerste stukken en zoek naar waar die geur vandaan komt," rommelde hij met een zware stem. Misschien was het niet de beste positie om bevelen te geven maar de geur van bloed moest verder onderzocht worden. Hij deed ook zijn deel en begon te zoeken. Niet alleen met zijn neus, maar ook met zijn ogen.

window blues

Onderwerp: Re: Hold on, hold on.