Getting water, For the Elders

De dag was vroeg begonnen voor hem. Enkel de katten die dingen moesten doen mochten tijdelijk het kamp uit. Darkpaw haten het dat hij niets kon uithalen met de andere nog levende schaduwclan leden. Zijn brein maakte overuren in de hoop een uitweg te vinden? Echter zou hij moeten wachten tot de andere katten weer terug zouden komen met versterking! Met een redelijk grote mosbal in zijn mond trippelde Darkpaw richting de kleine stroom die van hun langs 4 boom op stroomde en zo een stukje door donderterritorium en later bij de rivier van rivierclan uit kwam. Het water hier zou goed gefilterd zijn en de rotte smaak van dode planten en modder weg gefilterd hebben door het zand en de bomen en struiken. Zijn poten jeukte om te gaan rennen, maar hij was nu niet op jacht en wist dat een kat hem in de smiezen hield van die stinkclan! Dat voelde hij al de eerste keer toen hij op jacht was gegaan hoe een stel ogen in zijn rug geprikt hadden. Maar nu volgde ze hem die dachten vast dat hij zich braaf hield? Of hoopte die snert kat zelfs dat hij er vandoor zou gaan? Nooit zou Darkpaw vluchten. Hij zou de zwakkere katten dan alleen laten aan de tirannie van de Bloodclan over! Zijn vacht stond wel elke dag overeind en leek nog rechter te komen te staan wanneer Dark een Bloodclanner tegen zou komen in het kamp en smeulde zijn ogen dan nog steeds. Toch wist de jonge kater zich te beheersen en stapte die katten dan pal voorbij of negeerde hij hun tirannie door te denken aan hoe hij zijn klauwen diep in hun rot koppen zou drukken als hij dat had gekunnen. De aanblik en de gedachten amuseerde hem zo dat hij het dan altijd met een glimlach beantwoorden. Iets waardoor de meeste Bloodclanners furieus om konden worden, er waren maar enkelen die zich er geen raad mee wisten en dan maar weg liepen. De kleine beek kwam in zicht en de geur aan prooidieren dreef zijn neus en mond klieren binnen. Misschien kon hij de mosbal even laten weken? Zo zou hij nog wat prooi mee terug kunnen nemen... Darkpaw stapte richting het ondiepe stukje van het beekje en legde de mosbal vast achter een stok die hij snel nog mee graaide met zijn poot en blokkeerde zo dat de mosbal zou kunnen weg drijven! De geur van waterrat dreef het dichtste bij. Zakkend in sluiphouding en met de juiste passen stapte de donker bruine gemarmerde leerling iets van zijn eerder genomen weg terug tot hij de waterrat in zijn blikveld kreeg. Met een sprong landen hij op de prooi en doden hem met een snelle beet. Daarna tilde hij het slappe lijfje op en trippelde terug richting de plek waar hij de mosbal had neer gelegd. Daar begroef hij de prooi even en pakte daarna weer de mosbal weer op en sprong in het beekje om het mos even los te laten en met zijn klauw even onder water te dompelen. Zo zou het mos goed vol water zuigen en werd het verlies minder. Het geluid van pootstappen liet hem zijn oren naar achter draaien. De stank had hem eerder getroffen dan het geluid. Zijn ogen stonden opnieuw als brandende kolen in zijn kop en Darkpaw pakte de mosbal net op voor hij het water uit wilde lopen. De waterrat kon hij wel op zijn rug dragen als de andere kat hem niet dwars zou liggen?!

@Shade