Absolute Chaos

Rudekit was tegenwoordig meer buiten de Nursery te vinden dan erin. Dat alles hield steek want in de Nursery waren de Queens niet zo happig om hun kittens zomaar te laten rondhuppelen met Bloodclan in de buurt. Veel van Rude's speelmakkers kwamen dus niet opdagen. Hij daarentegen was een vrije vogel. Zo laag mogelijk sloop het katertje langs de rand van Nursery tot hij een van zijn vertrouwde plekken naderde. Met zijn nog kleine gestalte paste hij nog enigszins achter de doornige tak. Lang verstopte hij zich hier echter niet want hij zag Bluejay ijsberen door het kamp. Aha! Rudekit glipte uit zijn verstopplek en rende in een rechte lijn op de grote kater af. "Bluejay!" Mauwde hij. "Jij hebt mij nog een rondje tegoed." Hm, de Warrior zag er wel een beetje bezorgd uit. Bij wijze van een vraag hield Rude zijn kop scheef. "Wat doe je?"

Gelukkig wist Bluejay nog dat ze een afspraak hebben. Een diepe zucht verliet de grote kater zijn bek. Rudekit's poten tintelden van ongeduld tot Bluejay hem eindelijk toesprak met een brede grijs: "Nou zeg, laat ik jou nou precies nodig hebben lil warrior. Ik weet dat het niet vechten is maar ik ben benieuwd hoe goed jou opspoor kunsten zijn rudekit" Met een frons staarde Rudekit hem aan. "Een echte warrior is namelijk een geweldige zoeker, weet je wel? Helaas zijn die van mij echter niet zo geweldig, ik kan bluekit n e r g e n s vinden pfoo, denk je dat je me kunt helpen? Ik neem aan dat een getalenteerd ventje als jij wel heel erg goed is in verstoppertje hm?" Begon Bluejay soms oud te worden dan? Misschien was zijn neus achteruit aan het gaan en moest hij daarom hem in schakelen. Ja, verstoppertje, dat was leuk. Hij herinnerde zich het spel met Burningkit en haar broer nog. Maar nog leuker was een gevechtje. "Oke, maar daarna gaan we vechten." Antwoordde hij. De kitten hief zijn neus in de lucht, proberend Bluekit's geur op te vangen. "Ik gok dat ze bij haar stenenverzameling zit." Dacht hij luidop, zijn schouders ophalend.

Bluekit was zich enigszins bewust van de gevaren buiten de Nursery. Al kwam die viezerds ook ín de Nursery, maar niet zo vaak. Ze wist ook wel dat haar vader liever niet had dat ze zomaar weer buiten de Nursery zou zijn, maar dat werd ook saai. En daarbij, ze had een nieuwe steen nodig. Eentje die hem lekker goed prikte. Niet dat ze hem écht pijn wilde doen, maar het was wel grappig. En het hield haar gedachte weg van de nare herinneringen. Dus scharrelde Bluekit rond het kamp, op zoek naar een puntige steen. Misschien lag er iets onder deze takjes?

Rudekit had de kitten haar geur niet opgevangen. Het was gewoon een ingeving dat ze stenen aan het verzamelen was. "Laat maar is zien waar die is dan boy" Mauwde Bluejay en zijn poot gaf hem een aanmoedigend tikje. Rude keek hem even boos aan. "Nou het is wel jouw dochter." Snoof Rudekit nonchalant. De grote kater moest maar eerst gaan. En dus duwde hij tegen de achterpoten van de grote kater om hem een zetje in de goede richting te geven. Namelijk richting die paar stenen die waar hij eerder de dag bijna over struikelde. "Ik geloof dat we daar wel een kans maken.." Wie weet..

"Nou het is wel jouw dochter." mauwde het bij de handje voor hij hem zo maar een duwtje gaf. Verbaasd keek de kater op het kleintje neer, wat een durfal was het ook. Geamuseerd grijnsde hij een beetje toen hij nogmaals zichzelf zag in de kleine pluizen bol, het was echt alsof hij naar zijn eigen reflectie stond te kijken af en toe. "Ik geloof dat we daar wel een kans maken.." mauwde de kitten waarop de grote kater knikte "Hokay champ, laten we maar is op avontuur gaan huh" met een glimlach stond de kater weer op en schudde even het zand uit zijn vacht voor hij de kitten zijn aanwijzing opvolgde, the search was begonnen.

Een search die al gouw zijn einde gevonden leek te hebben toen de kater dan toch eindelijk zijn dochter zag spelen. Hij zou erop af kunnen lopen, hij zou haar kunnen straffen voor het negeren van zijn woorden, maar dit leek niet echt leuk...neh. Langzaam liet hij zijn blik over rudekit heen glijden, een grijns vormend op zijn gezicht "Hmmm...waarom laat je dr niet even schrikken rudey, surpise attack" De kater zag het wel hoor, hoor bluekit weer is steentjes verzamelde om hem pijn te doen, nou lekker puh dan, ga je gang rudekit.

srry een flut post, hoop dat je er iets aan hebt ;-;

Nope, niets onder de takjes. Nou zeg. Dat was stom. Met een 'hmpf' plofte Bluekit op haar achterste op de grond. Ze dacht na over haar volgende move. Waar zouden steentjes liggen? Het leek wel alsof ze alle steentjes in het kamp al gebruikt had. Eigenlijk moest ze buiten het kamp komen, maar dat kon natuurlijk niet. Stom weer hoor. Met een diepe zucht hees Bluekit zich uiteindelijk weer overeind. Tijd om weer op zoek te gaan. Ze zou die steen wel vinden!

De pluizige kater zei iets over op avontuur gaan. Wat zou het pas spannend zijn als die kitten ergens buiten het kamp aan het rondwandelen was! Dan nam Bluejay hem ook vast mee toch? Buiten de grenzen was het spannend. De verhalen van de Elders zaten vol met mysterieuze poelen met eeuwigschijnend maanlicht, rare planten en enorm lange wezens die op twee poten liepen.. Maar van die hoop moest hij snel afstand doen. Bluekit zat op een afstandje rond te lopen, kijken naar de grond. "Hmmm...waarom laat je dr niet even schrikken rudey, surpise attack" Stelde Bluejay voor. Rudekit keek de Warrior met grote ogen aan. Rudey?? "Ehum, het is RUDEKIT!" Antwoordde hij met zijn borst vooruit. Hierna draaide hij zich weer om naar het tafereel. De kitten laten schrikken leek hem wel leuk. Met zijn staart in de lucht bukte hij zich om vervolgens vliegensvlug op Bluekit af te schieten. "BOE!" Met zijn volle gewicht kwam hij speels neer op de kleinere kitten.

Zacht grinnikte de kater bij het horen van de kittens protest, het was bijna net zo schattig als de naam Rudey zelf. De grijns was dan ook niet een tijdelijke expressie, oh neuh, met een grijns keek hij toe hoe de kitten vooruit schoot richting zijn niet luisterende dochter en bovenop haar sprong. Net goed, dacht de kater voor hij zichzelf overeind hees en op het tafereel afstapte om zo nodig Rudekit te redden van de nachtmerrie dat was een boze Bluekit.

Bluekit was heel vredig een steentje aan het zoeken om haar vader mee pijn te doen, toen ze plots zelf pijn krijg! Ja dat kon niet hè! Een oudere kitten kwam met een luide 'BOE!' en zijn volle gewicht op haar. Bluekit liet een kreetje van schrik horen voordat ze geplet werd door de dikkerd. Haar eerste gedachte was natuurlijk haar papa, die squishte haar regelmatig. Maar dit was Rudekit! Nou zeg! Bluekit stak haar nageltjes uit en kraste over hem heen, boos naar hem blazend. 'WAT DOE JE?! JIJ STOMMERD! GA VAN ME AF!' krijste ze boos naar de stomme zwart-witte kitten.

Een kreet verliet Bluekit's keel gevolgd door een hele resem aan boze woorden, inclusief het woord stommerd. Rudekit was meteen op zijn pootjes getrapt en al helemaal toen de ander met haar nagels uithaalde. Wat een saaie vlooienbal zeg! Ze verzamelde liever stenen dan te spelen! De zwart-witte kater snoof luid en haalde ook hard uit met zijn voorpoten. Hij probeerde niet van Bluekit af te gaan en nog wat gewicht te zetten. Zijn vachtje ging helemaal overeind staan en hij wierp een woedende blik op Bluekit. "JIJ BENT PAS EEN STOMMERD MET JE ZIELIGE STEENTJES!" Siste hij boos. Hij was nota bene wel een volle moon ouder hoor.

'WAT DOE JE?! JIJ STOMMERD! GA VAN ME AF!' piepte Bluekit woest terwijl haar vader probeerde niet te lachen, ach gosie. Echter genieten van het gevecht dat eruit kwam deed hij niet, nope, misschien was dit niet gegaan zoals hij gewild had, maar niet zoals hij niet verwacht had. De kater kende zijn dochter immers goed genoeg om door te hebben dat zij natuurlijk meteen van zich af zou bijten, en onderhand kende hij Rudekit goed genoeg om te kunnen voorspellen dat hij hetzelfde zou doen. Zuchtend stapte hij op het tafereel op, normaal zou hij ervan genieten maar niet als het zo out in the open was met bloodclan om iedere hoek en in ieder gaatje, nee nu zou het alleen maar ongewilde aandacht trekken. Voor eventjes was hij geëntertaind geweest maar het was wel goed zo nu. "Hey hey hey" vertelde hij de kittens terwijl hij er dapper zijn grootte poot tussen schoof "Nou nou, jullie hebben eventjes kunnen bekvechten maar zo is het wel mooi geweest huh" hij liet zijn blik koeltjes over de twee heen glijden. "Mooi surprise attack Rudekit" prees de kater het kleine ettertje voor hij zich weer op zijn eigen ettertje focuste "Hmmm volgens mij kan ik me herinneren jou verteld te hebben bij mij te blijven Bluekit, of niet soms?"

Rudekit werd natuurlijk ook boos, maar dat kon Blue niet hebben hoor! Ze voelde wel hoe hij nog eens extra gewicht op haar stortte! Wat gemeen! En wat hij allemaal zei?! Zeilige steentjes? Zielige steentjes?! Ze zal hem is pakken! Met uitgeslagen nageltjes sloeg ze naar de stomme zwart-witte kitten, maar de poot van haar vader kwam ertussen. Boos draaide ze naar hem om toen hij ze uit elkaar haalde en allemaal stomme dingen zei. Ze wilde niet weten wat hij zei, het boeide haar niet, alles was STOM! 'HIJ BEGON MET MIJ PIJN DOEN! HET IS ZIJN SCHULD! STOMMERIK!' Dat laatste schreeuw-piepte ze naar Rudekit zelf, terwijl haar vachtje weer een biggo poof deed. Hallo pluis.

Nogmaals haalde Bluekit met uitgeslagen nagels uit en Rudekit probeerde ze boos te uitwijken. "Hey hey hey" Bluejay kwam tussenbeide maar Rudekit wou er niks van horen. Nee, hij bleef koppig op Bluekit zitten en trok een chagrijnig gezicht. Tot de stevige poot van de Warrior hem van Bluekit wegduwde. Zeg! Dat was helemaal niet nodig! Hij kon prima voor zichzelf opkomen en die vlooienbal met haar grote mond ook. Met zijn oren nog in zijn nek, keek hij op naar Bluejay. Wat haatte Rude het dat hij moest luisteren naar de oudere kat. Bluekit daarentegen begon hem meteen te beschuldigen. "NIETES, ZIJ HAALDE HAAR NAGELS EERST UIT" Blies Rudekit boos zijn verdediging in. "TSS AANSTELLER, JE KAN ER GEWOON NIET TEGEN DAT IK JE HEB LATEN VERSCHIETEN!" Snoof hij naar Bluekit en stak zijn tong uit.

'HIJ BEGON MET MIJ PIJN DOEN! HET IS ZIJN SCHULD! STOMMERIK!' piepte Bluekit, zoals verwacht boos terwijl haar vacht een duidelijk poef deed en de kater even zijn best deed zijn lach in te houden. Hoe konden ze haar ook serieus nemen als ze erbij liep als een half zot schaap. "NIETES, ZIJ HAALDE HAAR NAGELS EERST UIT" schreeuwde de water oudere apprentice in duidelijke verdediging "TSS AANSTELLER, JE KAN ER GEWOON NIET TEGEN DAT IK JE HEB LATEN VERSCHIETEN!" Kort liet de kater zijn blik over beide duiveltjes heen glijden, hij kon het niet helpen nogmaals iets wat entertained te zijn bij hun kleine rivaliteit, echter bleek een blik van een Bloodclanner iets wat verderop genoeg te zijn om de kater's entertainment om te slaan in een iets wat bezorgdere gemoedstand. Zijn plannetje was gegaan zoals hij gehoopt had, echter bleek bluekit een heel andere les te hebben geleerd dan hij gehoopt had, het tegenovergestelde van wat hij gehoopt had. Met een serieuze blik keek hij dan ook weer terug naar de twee "Okay zip it" waarschuwde hij de twee, zijn blik duidelijk en strak. "Bluekit, goed verdedigd, goeie reflexen, Rudekit, goede aanval, kijk dan jullie hebben elkaar gewoon geholpen met trainennn, is dat niet leuk?" mauwde hij op een iets wat speelsere toon, hopend dat het veranderen van de intentie hen zou helpen.

Rudekit schreeuwde dat ze een aansteller was. NOU JA ZEG!! HIJ was de aansteller hoor! Ze wilde net een hele reeks argumenten en boze woorden terug schreeuwen toen ze haar vaders stem hoorde. Boos keek ze hem aan. Nou, tsk, wat een gezeik. 'Bluekit, goed verdedigd, goede reflexen, Rudekit, goede aanval, kijk dan jullie hebben elkaar gewoon geholpen met trainennn, is dat niet leuk?' mauwde de kater, alsof het niets was. HmPF! 'NEE! IS NIET LEUK! JULLIE ZIJN NIET LEUK!' piepte Blue boos voor ze zich omdraaide en met boze stapjes weg stompte. Dat zal ze leren. Stommerds.

"Okay zip it" Kwam Bluejay tussen beide met een blik waar Rudekit toch een beetje van bedaarde. Toen Bluejay vervolgde dat zijn dochter en hij elkaar hadden geholpen met trainen, schudde de zwart-witte kitten zijn kopje. Echt niet! Dat was niet eens een fatsoenlijk duel. Die witte bos haar had gewoon van zich afgebeten omdat ze verschoten was. En met uitgeschoven nagels nog wel! Dat mocht niet in apprentice-mentorgevechten of eender welke gevechtstraining. Maar tss..niet dat Rudekit dat erg vond. Bluekit had al snel een antwoord klaar en zei: 'NEE! IS NIET LEUK! JULLIE ZIJN NIET LEUK!'  Stamppotend begon ze weg te lopen. Rudekit snoof. Fijn, dit was dan opgelost. De jonge kater plofte neer op zijn kont en begon zijn borst te likken alsof alles nu goed was.

'NEE! IS NIET LEUK! JULLIE ZIJN NIET LEUK!' Piepte het kleine prinsesje woest, haar stemmetje luider dan je zou verwachten van een mormel zo klein als zij was. Met iets wat grotere ogen keek Bluejay haar na terwijl ze woest weg stapte, Rudekit leek echt minder entertaint bij het poesje haar anger tantrum, gewoonweg zijn borstje likkend alsof alles voorheen niet gebeurd was, gelukkig maar. Kort snoof de grote kater waarna ook hij het op een klein loopje zetten om de kitten met gemak bij te kunnen houden en haar te doen stoppen met lopen. "Bluekit! Kom op niet zo drammerig doen, is er bloed? Nee, we waren je alleen wat aan het plagen, bovendien wees blij dat het Rudekit was die je aanvloog, volgens mij hadden wij immers een afspraak over zo maar van mij weggaan zonder ook maar iets tegen  mij te zeggen niet waar?" de kater trok zijn wenkbrauwen op om als het waren de ernst van de situatie te onderstrepen, een beetje voorover buigend om de woeste oogjes van Bluekit te vinden, om haar aan te kijken met een alles zeggende blik "Sinds wat er de laatste paar keer gebeurde weet je nog?", hij had haar gewoon voor straf in de nursery kunnen zetten voor de rest van de dag, het ijdeltuitje moest blij zijn dat ze een vader had zo geweldig als hem pft.