100 reasons why

The brightest

Lightbearer was een man van familie. Hij stond voor hen op en beschermde zijn geliefde's , werkte keihard om hen een goed leven te geven. Hij werd niet snel boos, noch kon hij fouten verachten. Je moest echt ver gaan om Light tegen je te laten keren. Toch was het gelukt bij zijn vader. Acefray had keer op keer aangetoond dat zijn zuster en hij niet genoeg waren. Dat zijn moeder, zijn eerste partner, niet genoeg was. Hij was er een hele lang tijd boos om geweest, heel boos maar ook enorm verdrietig. Zijn moeder had uitgelegd dat Acefray had moeten luisteren naar de code van medicine cats, hij had het toen gesnapt maar niet veel later bleek dat zijn vader hen gewoon niet waard vond om voor te strijden. Hij had in zijn tijd daarna meerdere partners gehad en hier ook meerdere nieuwe familie's mee opgericht. De tom was hier heel kwaad om geweest, puur uit zijn gebroken hart. Nu probeerde hij al langere tijd niet de bastaard kinderen van zijn vader kwalijk te nemen, om er net zo voor hen te zijn zoals hij altijd klaar had gestaan voor zijn zus en moeder. Toch, elke keer als hij de blik van Acefray opving kon hij zijn hart blijven horen breken. Misschien was het kinderachtig van hem, misschien zelfs aanstellend, maar hij kon er gewoonweg niet veel aan doen. Hij was een emotionele kerel die zijn malende kop nooit stillen kon. Daarbij hielp het niet dat zijn vader nu in het kamp rondliep met een halsband om zijn stort. Dé halsband van Sinclaw. De she-cat die zijn thuis zo naar de grond geboord had. Zijn vader had haar boven iedereen gekozen, zelfs boven zijn kinderen.. en nu zat hij in Bloodclan. Nog steeds rondlopend als een dwaas die weer zat te janken om een zoveelste keer verloren partner. Normaal had hij hem wel willen troosten -al kon hij die ex-partners naast zijn moeder niet weerstaan, hij was nog steeds een goeie jongen die zijn gebroken vader altijd een schouder aanbood om aan te huilen. Dit keer helaas niet. Zijn haren stonden ook overeind terwijl hij dacht aan hoe zijn bloedeigen vader met een kat zoals Sinclaw had kunnen zijn. Hoe hij haar beschermde ondanks alle dingen die ze gedaan had. Zonder haar.. zonder haar was het leven nu zo anders geweest, beter geweest. Die moordenaar.. dat ze nog begraven was op clan gebied maakte hem dol. Als het aan hem gelegen had.. dan had die vrouw enkel nog mogen brandde in de hete zon terwijl ze langzaam opgevreten werd door insecten. Zijn lip krulde kort op tot een grauw maar de tom schudde zijn negatieve energieën van hem af en blies een diepe ademtuig uit. Langzaam hees hij zich uit de nest waar hij in gelegen had en stapte zachtjes de den uit. Zijn vacht rook naar melk en kittens, omdat hij veel de wacht hield bij de nursury om daar de kleintjes te beschermen. Lightbearer keek naar de lucht die donker was en zonder sterren. Een treurige blik was in zijn ogen te vinden voor hij zijn ogen sloot door enkele druppels water. Een zachte regen begon te vallen en maakte het duistere woud mistig.

-Acefray 1st

“It was June, and the world smelled of roses. The sunshine was like powdered gold over the grassy hillside.”