[Ceremonie] Another Killer from a Broken Home

Shade had het beter uitgelegd dan hij had gedaan. Het was slimmer om te zeggen dat Acorn dood was. Hij hoopte ook daadwerkelijk dat de kater eindelijk uit zijn leven verdwenen was. Zijn oog prikte en langzaam maar zeker daalde de adrenaline in zijn lichaam, waardoor de pijn omhoog kwam. Hij huiverde eventjes en zuchtte zachtjes, nu moest hij wakker blijven. Als hij nu in slaap zou vallen, zou het allemaal maar erger worden. Ondertussen was Acefray nog steeds niet gevonden. Wel had hij het nieuws van Orchis gekregen. Zijn Commander was dood, Sinclaw was vermoord door Shadowclan. Cobra snoof zachtjes, terwijl hij nadacht. Hij had een backup plan, natuurlijk had hij een backup plan. Hij had in zijn achterhoofd gehouden dat er dingen mis hadden kunnen gaan met dit plan en dat hij een andere Commander moest instellen voor als Sinclaw er van tussen ging of, zoals nu, dood zou gaan. Hij keek eventjes naar Tallstar die had gezegd dat hij het niet echt subtiel had aangepakt. Hij had de kater willen toesnauwen, maar besloot dat dat niet het slimste was om te doen. In plaats daarvan sprong hij op de hoogste plek die hij kon vinden binnen het kamp en terwijl de twee clans nog bezig waren met ruzie te maken, schraapte de zwarte kater zijn keel. "Laat iedereen oud genoeg om te doden zich verzamelen." Zijn gifgroene oog gleed over de katten heen. Hij richtte zich specifiek naar Shadowclan. Want hoewel ze het niet zouden willen, behoorde ze daar nu ook onder. "Ik heb net woord gekregen dat Shadowclan Sinclaw heeft vermoord. Ik wilde dit zonder bloedvergiet doen. Maar Shadowclan dacht daar anders over. Jullie leader is dood, mijn Commander is dood. Tallstar en ikzelf hebben de leiding over deze gemengde clan, maar daarnaast zal ik wel mijn nieuwe Commander aanspreken." Hij keek zijn clan, zijn Elite, eventjes aan, waarna zijn goede oog op één specifieke kat bleef hangen. "Brat, jij zal mijn Commander zijn vanaf nu." Een kleine grijns verscheen op zijn gezicht, terwijl hij de rode kattin eventjes toe knikte. Dit was de perfecte keuze.

[Dit speelt zich af tijdens de overname, maar is een apart topic voor de overzichtelijkheid]

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Alle katten oud genoeg om te doden.. Een huivering trok over Pepperpaw's rug heen. Was dat echt het enige waarmee de elite zich profileerde? Of katten konden doden of niet? Ze wierp een blik op Bloodpaw in de medicine cat den, waarna ze zich zo stilletjes mogelijk naar de open plek bevond. Pepperpaw had besloten een low profile te houden. Ondanks dat haar vader nog steeds hoog in achting stond en ze daardoor waarschijnlijk een wat vaker gratis doorloop ticket had dan de rest, hield ze zichzelf alsnog gedeisd. Ze was bang, ook deels wel een beetje voor haar vader nu ook. Zeker nu Cobra aangaf dat hij vader met haar vader deze clan leidde. Ze voelde haar keel gortdroog worden en vouwde haar oortjes diep haar nek in. Ze begreep het niet. Ze snapte niet hoe haar lieve vader dit voor Shadowclan had gewild. Acorndust was dood, Settleddust was verdwenen, Bloodpaw lag op het randje van leven en dood in de medicine cat den. Smokebreath was dood... Tallstar was terug maar Pepperpaw voelde zich eenzamer dan ooit, banger dan ooit. Haar blik gleed eventjes kort naar de nieuwe commander van de Bloodclan, ze nam aan dat dit een deputy was, en herkende de poes maar al te goed. Waar ze altijd heel enthousiast meejuichte met de ceremonies, kon ze dit keer geen lettergreep uit haar keel krijgen. Vandaar ook dat ze stilletjes weer haar aftocht maakte naar de medicine cat den. Ze wilde hier niet zijn. Bloodpaw had haar nodig.}

De woorden van de zwarte kater liet hem even op kijken, maar al snel pinde zijn oren zich zo ver in zijn nek alsof de donker bruine leerling helemaal geen oren leek te hebben. Wat een walgelijke manier om katten bij een te roepen! Als er ooit een ceremonie mocht komen waar ze hem volledig lid zouden laten worden zou Dark zich dus echt niet melden! Hij zou wel gek zijn. Dus draaide hij zich weer om om met wat geluk Chillypaw richting de leerlingen den te brengen. Het interesseerde hem dan ook geen biet dat ze een nieuwe deputy zouden krijgen van de Bloodclan kant maar toen de naam viel onthield Dark hem wel. Zodat hij die niet vergeten zou. Heel even viel Pepperpaw in zijn ooghoek op bij de medicijn den. Snel volgde hij haar blik en zag een rode poes. Was dat de nieuwe deputy van de Bloodclan? Ach wie kon het ook schelen, maar Acorndust kon nog niet dood zijn! Daar van was de donkerbruine leerling overtuigd!

Beef vond de hele situatie niet heel duidelijk, hij wist nog steeds niet goed wie er nu aan de goede kant stond en wie niet. In ieder geval was zijn taak duidelijk - beuken op iedereen die hem opgedragen werd tegen te beuken. En dat kon hij goed, daar was hij goed in. Geen probleem, yes sir. Cobra riep een ceremonie bijeen, zoals hij al vaak gedaan had. De Shadowclanners leken zijn keuze van oproep raar te vinden, wat Beef dan weer niet snapte. Wat zeiden zij dan? Iets lame zoals "iedereen die prooi kan vangen moet komen" of "iedereen die bloemetjes kan plukken moet komen? Pfft. Sinclaw was dood, blijkbaar. Oh wel. Kon gebeuren. Maar zijn moeder werd aangeduid als nieuwe commander en dat vond hij wel heel leuk! Beef liep naar haar toe met een grote grijns op zijn snuit. "Jaaa, mama!", mauwde hij, zijn stem zwaar maar zijn woorden kittenachtig. Zo zat hij in elkaar - lichaam van een grote (bijna) volwassen kater, geest van een agressieve kitten.

Tag: Brat

De stem van Cobra ging door het kamp en met een grijns liep hij naar waar de zwarte kater zich bevond. Misschien was het nu eindelijk tijd voor hem om een young-one op te leiden. Om te laten zien dat hij het allemaal wel kon en dat hij niet alleen maar een moederskindje was. De rest van de woorden van zijn leader gleden langs hem maar zijn oren zouden de namen van de katten die hij kende wel opvangen, in de hoop natuurlijk te horen te krijgen dat hij iemand mocht gaan trainen, maar wat hij hoorde vond hij nog vele male interessanter dan hij gedacht had. "Brat, jij zal mijn Commander zijn vanaf nu." Met grote ogen volgde hij de blik van zijn leader die op zijn moeder gericht was. Zijn moeder was nu commander. Met een nog grotere grijns dan die die hij al op zijn snuit had geplakt knikte hij even naar haar, maar feliciteren deed hij nog niet. Hij wilde samen met haar gaan zitten om haar te feliciteren met haar nieuwe rang, in tegenstelling tot zijn achterlijke broertje Beef. Naar zijn mening was dat beest net zo achterlijk als de naam die zijn moeder voor hem had gekozen. Gewoon een homp vlees. Niet meer, niet minder.

tag : brat ~~kinda~~

Het stonk hier. De grond was te zacht en de lucht te dik. De gestreepte she-cat had een pesthekel aan deze plek. Toen Cobra dus ook een clanmeeting bijeen riep stond ze gretig op. Ze hoopte er op dat hij een klus had voor de warriors. Alles om deze plek achter te laten. Ze vestigde zich aan de rand van de groep zodat ze iedereen in de gaten kon houden. Tussen de triomfantelijke koppen van de Elite staken ook de holle en verslagen gezichten van de clankatten. Sommige heftig en woest. Ze genoot van hun leed. “Ik heb net woord gekregen dat Shadowclan Sinclaw heeft vermoord. Ik wilde dit zonder bloedvergiet doen. Maar Shadowclan dacht daar anders over.” Ze was als uit steen gehouwen. Banshee vertrok geen spier. Natuurlijk was die dwaas vermoord door haar eigen soort. Ze was nooit materiaal geweest voor de Elite, niemand kon aan hun rauwe kracht tippen. Een soort perverse voldoening sidderde door haar lichaam. De Elite was geen plek geweest voor uitschot zoals zij. “Jullie leader is dood, mijn Commander is dood. Tallstar en ikzelf hebben de leiding over deze gemengde clan, maar daarnaast zal ik wel mijn nieuwe Commander aanspreken." Tallstar, een enigma. Wat haar betrof mocht hij ook eindigen als Sinclaw. Clankat uitschot. Banshee ontmoette Cobra zijn blik, maar hij ging over haar heen. Ze keerde haar kop ook opzij om te zien waar zijn blik op gevallen was. "Brat, jij zal mijn Commander zijn vanaf nu." Banshee sloeg haar nagels uit. Ogen donker. Ze voegde zich niet bij de goedkeurende kreten, ze hield zich liever stil op de achtergrond. Haar mening over de rossige she-cat was nog neutraal. Ze moest toegeven dat ze Brat liever als commander zag dan Sinclaw, of Tallstar. Het idee dat een clankat een positie van macht in zou nemen in de Elite draaide haar maag om. De tijd zal leren wat voor impact dit op de Elite zou hebben.

You're already the voice inside my head FOREVER

Het gevecht werd stil gelegd, aangezien het niet meer nodig was. Er was een winnaar bekend gemaakt, en dat was verrassend genoeg de Elite geworden. Dat betekende dat de overname toch succesvol was. En dat verbaasde de kattin ten zeerste. Ze had verwacht dat plan meer dan ambitieus was. Maar resultaten logen niet, en ze moest het feit accepteren dat haar voorgevoel toch fout was geweest. De kattin slaakte een diepe zucht toen de bekende vacht van hun leider op het hoogste punt in het kamp klom en aangaf dat het tijd was voor een cerimonie. Het was het laatste wat de poes op dit moment wilde meemaken, ze wilde zich nu enkel en helemaal vestigen in hun nieuwe thuis. De kleinere details waren voor haar niet belangrijk. Ze was enkel een volgeling, die zou doen wat er van haar opgedragen werd. En ze had over de jaren wel geleerd dat je die rol het beste kon uitvoeren als je onwetend bleef.

En toch, en toch bleef ze in bereik. Zodat ze potentiële belangrijke dingen kon opvangen. En wat hij te melden had was inderdaad... belangrijk. Aangezien er een vergadering was in de hoge rangen. Tallstar en Cobra zouden samen deze samen geforceerde clan leiden. Maar dat had ze wel verwacht. Nee het belangrijkste nieuws voor haar was de dood van de commander Sinclaw. Niet dat haar omkomen nou zoveel los bij haar maakte kwa emoties, ze kende het wijf amper. Maar ze liet een waardevolle rang achter. Een rang die de rode kattin ook ooit gehoopt dat te kunnen bemachtigen, maar keer op keer werd haar droom kapot gemaakt. Zo dusdanig, dat ze het maar los liet gaan. En er vrede mee had gemaakt dat hun rang nooit aan haar zou toebehoren. Zira was de enige in haar familie geweest die het zo ver had weten te schoppen. En dat zou voor altijd zo blijven.

Maar het was toch handig om te weten wie dan de nieuwe commander werd, ergens vroeg Brat zich af of Cobra weer een clan kat ergens had, wachtend in de coulissen. Aangezien hij wel een voorkeur voor hun soort leek te hebben. Maar aan de andere kant, een ezel stoot zijn hoofd niet drie keer aan de zelfde steen.

"Brat, jij zal mijn Commander zijn vanaf nu."

De rode poes voelde haar zelf plots heel zwak worden, alsof alle energie in een keer uit haar lichaam getrokken werd. Alsof ze een goede klap tegen haar kanis had gehad, en ze zich nu tussen twee werelden bevond. Niet slapend, maar ook niet helemaal wakker. Ze vocht tegen de drang om in huilen uit te barsten. Dat was niet gepast op dit moment, maar alle emoties van al die jaren onderdrukken was ook bijna niet te doen. Brat voelde haar ademhaling versnellen en ze smakte naar lucht. Die verdomde kater had haar met een paar woorden helemaal van stuk gebracht.

Uiteindelijk wist ze haarzelf te herpakken en duwde haar lichaam naar voren. Voor de steen waarop de kater stond bleef ze stil staan, ijzig stil. Alsof ze geen kat was, maar een standbeeld. En misschien, heel misschien stond ze langer dan nodig was op deze manier. Maar dit moment was in haar hoofd ook lang overdue. 'Het is voor mij een grote eer dat ik deze kans gekregen heb. En ik zal mijn uiterste best doen om de Elite en alles waar we voor staan hoog te houden. ' Ze had haar speech al zo vaak in haar hoofd geoefend, maar nu ze hier zo stond. Besloot ze het maar kort te houden, minder is meer nietwaar?

Al snel kreeg ze het voorecht om de felicitaties te mogen ontvangen, mochten die enkel goedkeurende blikken zijn. Of fysiek gesproken woorden. Zoals haar zoon Beef, ze was ergens wel verrast dat hij überhaupt wist wat dit voor haar betekende. Misschien deed hij dat ook niet, en wist hij enkel dat het iets goeds was. 'Yes my love, we are on the edge of a golden world.' sprak ze zachtjes terwijl ze de kater een lik over zijn hoofd gaf.
p>

The angel of my nightmare

MONTY

683 woorden man ik kan werkelijk niet meer