Het zonnetje loopt buiten + Sunpaw

PEOPLE REALLY LOVE ♡
MY MILK MUSTACHE

tagged: sunpaw

Hij had vandaag iets speciaals in zijn gestructureerde dag staan. Er was hem van hogerop niet zo lang geleden gevraagd of hij mentor wou worden van een van de drie kinderen van Silverwish. Covermilk had hier diep over moeten nadenken, maar uiteindelijk wilde hij dezelfde kennis die hij van Maggot had gekregen ook overbrengen op een toekomstige warrior. Daarom had hij een apprentice uitgekozen die hij al een klein beetje kende. Sunpaw en meteen ook haar hele hoop attitude die erachter liep. Het was de apprentice van zijn vader en natuurlijk was ze een clangenoot dus hij kende haar wel een beetje. Om toe te geven moeten er meer katten zo temperamentvol zijn. Thunderclan was anders maar een clan gevuld met malle, ongestructureerde en niet nette katjes. Sunpaw zorgde er tenminste voor dat haar vacht goed zat en dat ze een goede warrior zou worden. Hopelijk worden die drie kittens ook zo, dacht hij er achteraan. Een flits van rood trok zijn aandacht. Hij richtte zijn lichte blauwe ogen op de vrouwelijke apprentice. En hoewel hij ergens wel een spannende twinkeling in zijn buik voelde stapte hij dan ook met kalme passen op haar af. Hij schraapte zijn keel. "Sunpaw, mag ik je verzoeken om met mij naar de Blooming Woods te gaan om eens te gaan jagen?" Covermilk deed niet echt veel moeite om er een vriendelijke glimlach erbij te steken. Zo was hij niet, zo ging hij nooit worden.

۵۵۵۵۵

Sunpaw zat in het newleaf zonnetje haar knaloranje vacht te wassen. Het vlamde in de zon. Het was háár herkenningsteken. Haar blauwe ogen gingen door het kamp. Iedereen scharrelde maar wat sloom rond, roddelend, druk makend om stomme dingen. Vooral de elders, die konden eindeloos zeuren over doorns in hun nesten en teken op hun vacht. Dat leek trouwens het enige wat ze bezig hield, want iedere keer als ze elder-taken had waren ze daarover aan het zeiken. Was zij blij dat ze daar vandaag niet heen hoefde. Ze likte over haar poot en streek die langs haar oren, toen een kater haar kant op kwam lopen. Ze kantelde haar kopje toen ze hem zag. Hij was toch de zoon van haar mentor? Hij vroeg of ze met hem mee wilde. Ze trok haar neus wat op, waarna ze met een diepe zucht overeind kwam. Ze was achterdochtig. ‘Was Jaytail te lui om het zelf te doen?’ miauwde ze nukkig, waarna ze hem aankeek. Sunpaw nam nooit een blad voor haar mond, dus nu ook niet. Jaytail mocht het best weten dat ze dit over hem zei, misschien zou hij volgende keer dan beter zijn best doen. Ze zette haar voorpootjes voor haar op de grond en rekte haar volledige rugspieren, waarna ze naar de uitgang van het kamp begon te lopen. ‘Nou kom op dan! Waar wachten we op?’ miauwde ze vervolgens, waarna ze het op een drafje zette. Als ze gingen jagen, dan gingen ze jagen! En zíj zou de eerste prooi hebben.