A matter of time and prayers

Met samen getrokken ogen keek hij naar de vijandige katten die hun kamp hadden ingenomen als parasieten die zich een weg onder je huid door vreten. Eenmaal aangekomen zuigen ze al het leven uit hun arme weerloze slachtoffers alleen voor hun eigen personal gain. Geen respect was er te vinden in deze grote tom, deze hadden de bloed krijgers al lang in de sloot gegooid.

Met een zucht draaide de kater zich naar de apprentice den in de hoop daar wat interesante gesprek partners tegen te komen. Hij kon het altijd goed vinden met de jongere leden van zijn clan, hun jonge onschuldigheid en speelsheid wisten de krijger altijd wat op te vrolijke, oh hoe leuk hij het vond hen te plagen en voor de gek te houden. Maar nu was geen tijd voor grapjes, de kater kon maar al te gouw omslaan van luide grappenmeester naar een serieuzere warrior. En nu was het tijd om er voor elkaar te zijn, zeker in tijden als deze waar het zeker voor apprentices erg spannend kon zijn. Met een sierlijke beweging stapte hij dan ook de jonge katten hun den in, een doffe grijns op zijn gezicht toen hij daar Newtpaw vond. "Aye Newtpaw" mauwde hij kalmpjes "u okay champ?"

+Newtpaw

De apprentice knikte, gelukkig maar. De grote kater knikte ook, eeen glimlach op zijn doffe gezicht "Das goed om te horen newt'" even liet hij zijn blik door de entrance over het kamp heen glijden, het was stil, tot zijn grootste genoegen, iedereen zou wel uitgeput zijn "Je maakt je toch niet te druk hierover?" vroeg hij de apprentice toen, een kalme en zelfverzekerde expresie in zijn ogen die niet goed matchte met de gevoelens die op zijn hart lagen, hij was niet zelfverzekerd, hij was niet kalm. De kater mocht dan wel niet bang zijn maar relaxt was hij zeker niet, alleen psychopaten voelde zich relaxt nu, psycopaten zoals deze vieze parasieten, die voelde niks.

"Nee hoor, helemaal niet" mauwde de aprentice met een glimlach. De kater knikte tevreden en liet even zijn blik over het poesje heen glijden, zich afvragend of zij zo mager van nature was of niet. "Zeg" begon hij voordat hij een goede vraag had bedacht, proberend het gesprek niet te awkward te maken, maar wilde haar ook niet lastig vallen met vervelende vragen over de nare situatie waarin ze zich nu bevonden dus besloot de kater zich maar op te stellen als die ene oom die iedereen kent. Een grijns verscheen dan ook al gouw op zijn gezicht "Zijn de toms er leuker op geworden nu je apprentice bent?" hij liet zijn blik weer terug naar haar vallen, een speelse glittering in zijn ogen

"Nee" antwoorde ze met een opgestrokken snoetje. Even lachte de kater, sommige dingen veranderde nie op de 1 op de andere dag. "Ze zijn allemaal irritant en helemaal niet leuk" ging de poes verder. "Irritant? Nog steeds?" grapte hij met zijn kop schuddend. Bluekit moest er ook nog niks van hebben, liefde, bah. Het was best schattig moest hij toegeven maar benieuwd was hij wel, vana het moent dat hij appentice was had hij al kleine baby liefdes gehad maar dit bleek niet echt de norm te zijn hoe meer jonkies hij ontmoeten, hoe duidelijker dat werd. "Tragisch, buiten gewoon tragisch"

"Zo zijn tomcats nou eenmaal" giechelde de apprentice. Even liet hij zijn blik over de poes heen glijden voordat hij hevig met zijn kop schudde "Leugens Newtpaw, dat zijn leugens" vertelde hij haar met een grijns "Wij tom's zijn gewoon eerlijk, dat is het"[/b zei de grootste leugenaar van het woud [b]"We dansen niet om het probleem heen met woorden die nergens op slaan" de kater knikte "Zo zit het newtpaw" zijn grijns werd een beetje groter "Ooit zul je het begrijpen oh little one" speels duwde hij haar een beetje

Met een grijns had de kater naar haar argument geluisterd, de kater wist zelf immers alles van woorden dansen, het was zijn hobby, zijn manier van leven. "I doubt it, Bluejay" sluitte de apprentice af nadat hij haar een speels zetje had gegeven en ze zowat bijna viel. De kater grinnikte kort "Hm wacht maar meid" de kater knikte en liet zijn blik weer over haar glijden "Maar de tom zijn nog altijd
stront vervelend, het staat genoteerd hoor". Hij zou haar maar gewoon gelijk geven, heus niet omdat hij geen gouede argumenten kon vinden hoor, neuh. "Maar, je zult vast je trainingen missen huh" ging de kater na een tijdje zoeken naar een gespreks onderwerp verder.

"Ja hoor, als jij het zegt" mauwde ze tot zijn verassing. Hij had er eerder niet op gereageerd toen ze had gezegd nog niet klaar te zijn voor zijn training aangezien ook hij wel doorhad dat dit een grapje was maar hier trok hij het toch echt in twijfel hoor. Nog altijd grijnzend liet hij zijn blik nogmaals over de poes heen glijdend, proberend uit te vinden of deze dit weer als grap bedoelde. "Zie, dat is de juiste instelling, ik heb altijd gelijk newtpaw" mauwde hij dan maar, als de peos het als grap bedoeld had, had hij haar hierbij dan toch duidelijk gemaakt dat dit geen dingen waren om mee te sollen alhoewel hij het zelf natuurlijk ook niet al te serieus bedoelde maar ssh dat hoeft zij niet te weten niet waar.

srry beetje een flutje ;-;

Zijn ogen volgde het balletje terwijl het poesje deze heen en weer duwde en het zou de kater bijna hebben afgeleid van de gekke beschuldiging die de poes naar zijn kop heen yeete "Ik denk dat dat een leugen is hoor Bluejay". Bijna beledigd keek de kater op, met enkel een kleine schim van een grijns die hem zou verraden. "Pardon?! Noem jij mij nou een leugenaar Newtpaw, echt waar de a u d a c i t y " teleurgesteld schudde de kater zijn kop, hoe kon ze?.