Lost

Onderwerp: Lost za 13 jun 2020 - 0:39

Alles was mis. Seamist was er niet meer, ze was niet in haar nest, ze was niet in de Nursery. Hij had gewoon bij haar willen kijken, heel even een glimps hebben van wat had kunnen zijn. Van haar die veilig en rustig lag te slapen, zonder pijn of angst. Omdat hij haar wilde beschermen, omdat hij haar veilig wilde houden. Om te zien of hij misschien zou moeten helpen en haar moest troosten of comfort geven, mocht ze toch niet in dromenland zijn. Ze was jammer genoeg een heel eind verder gereisd dan enkel dromenland. Ze was zelfs niet in het kamp. Paniek was een heel vreemd gevoel voor hem, want hij ervaarde het nu zeker. Wat als er wat was gebeurd? Wat als ze moest bevallen? Welke hoogzwangere queen ging er nu weg? Hij probeerde tot rust te komen. Rationeel te zijn. Hij moest haar zoeken. Ja, hij zou haar vinden. Maar hij wilde niet alleen... Zijn poten brachten hem al naar Sorrelpool voordat zijn hoofd daar was gekomen. "Sorrelpool, word wakker" Sprak hij met zijn zachte stem, de zorgen er voor de eerste keer in zijn leven in te horen. "Seamist is weg. We moeten haar vinden. Nu" En met deze woorden liep hij de den uit.

Onderwerp: Re: Lost za 13 jun 2020 - 16:10

Sorrelpool lag in dromenland, haar flanken rustig op en neer reizend. Maar haar kalme slaap werd verstoord door een zachte stem, een bezorgde stem. Ze knipperde langzaam haar ogen open en keek in het gevlekte gezicht van Arcticwolf. Even vragend keek ze hem aan, maar direct bekropen onbewust de zenuwen haar. Dit ging vast over Seamist. Was het zover? Ging ze bevallen. Maar nee, het was veel erger. Ze was weg? ‘Hoezo, weg?’ miauwde ze wat kattig, direct klaarwakker. Ze sprong op uit haar nest en volgde de jonge kater. Ze was hoogzwanger! Ze moest knettergek zijn om in haar eentje erop uit te gaan. En het was vroeg in de morgen. Was ze de hele nacht al weg? Zenuwachtig keek ze om haar heen, maar ze volgde Arcticwolf op de poot. ‘Is ze het kamp uit?’ vroeg ze, haar stem hoog en bezorgd. Haar meisje, oh straks was haar iets overkomen...

Onderwerp: Re: Lost di 16 jun 2020 - 21:48

Duizenden gevoelens van angst en zorgen bekropen hem. Hij had wel eens verhalen gehoord over poezen die vreemde dingen deden als ze gingen bevallen maar dit sloeg toch echt alles. Ze bracht zichzelf in gevaar. Haar- nee. Hun babies. Wat als er wat was gebeurd, wat als een roofdier ze zou vinden. Sorrelpool werd gelukkig al snel wakker en volgde hem naar buiten. De grote kater boog zijn kop naar de grond en probeerde haar geurspoor te vinden. Na zoveel jaren samen was die al bijna net zo bekend als de zijne, en zonder al te veel moeite pikte hij deze op. “Ja, ik heb het hele kamp doorzocht en ze is nergens. Ik hoop dat ze niet te ver is, gewoon naar de waterplas” Maar alles in zijn onderbuik zei wat anders. Met een gepijnde zucht bracht hij zijn lichaam in beweging. Eerst enkel in een snelle wandelpas maar hoe verder haar spoor zich weg bracht van het kamp hoe sneller hij begon te lopen. Pure bezorgdheid stond nu in zijn ogen, waarna hij hardop begon te prevelen. “Starclan ik smeek laat haar veilig zijn..” Maar Starclan was hiervoor al te laat, want ze stonden nu voor de grens van hun gebied. Zijn koudgekleurde ogen vielen op zijn schoonmoeder, ongeloof erin te vinden. Maar lang stond hij niet stil, met een diepe ademteug stapte hij de geurmarkering over en begon hij te rennen.

Onderwerp: Re: Lost do 18 jun 2020 - 17:09

Oh nee, oh nee haar arme meisje. Wat was er aan de hand? Was ze zo bang? Arcticwolf leek ook bezorgd te zijn en ze knikte. ‘Waar wachten we nog op?’ miauwde ze wat kribbig. Maar het was puur omdat ze zich zoveel zorgen maakte. Het duurde niet lang voordat hij haar geurspoor had gevonden en ze volgde de gevlekte kater het kamp uit. Maar ze waren al snel voorbij de waterplas en steeds zenuwachtiger begon ze sneller te lopen. Haar arme meisje, straks was er wat gebeurd. De zenuwen sneden in haar buik en even keek hij naar Arcticwolf, die oprecht zorgen over haar leek te maken. Ze knikte en keek even naar de wegvagende sterren. Het was nog geen tijd voor Seamist om zich daarbij te voegen. Een stil gebed gleed over haar lippen, waarna ze de grens over rende achter de jonge kater aan en wanhopig op zoek ging naar haar kindje.

Onderwerp: Re: Lost