Nathalie
4728
Afwezig
"True leader don't create followers, they create more leaders"
"My silience could mean that you're not worth the argument"
| CAT'S PROFILEAge: I've lived for 51 moons, and live further for eternity in StarclanGender: She-cat ♀Rank: |
|  Onderwerp: As stars rise to the sky  ma 13 apr 2020 - 21:21 | |
| Het leven ging verder, waar zij vanuit de sterren enkel kon hopen op betere tijden voor iedereen die ze achter had moeten laten. Ze zag leed en verdriet, liefde en geluk, zorgen en angst, woede en wraak. Dood. Verderf. Het gekrijs was te horen in Starclan, het bloed vulde haar neusgaten en de pijn van anderen leek ook zij te voelen. Maar dit kwam niet alleen van in het kamp. Ook buiten het kamp speelde het een en ander af. De kat die haar van het leven beroofd had stond daar. Sinclaw, haar dochter Wolfpaw. Shadowclan's verbannen Acefray. Och arme Acefray. Zo verward, zo verblind door dat gene wat duister en slecht was. Hazelnut, een moedige warrior die zijn best deed om de situatie onder controle te houden en dat Innerstar's eigen dochter en kleinzoon. Russetfur en Ravenpaw. Russetfur leek er niet meer met haar kop bij te zijn, al deed ze haar best. Wat zich nu allemaal speelde leek duidelijk te veel te zijn. Ravenpaw probeerde zijn mannetje te staan, Wolfpaw te beschermen tegen de woorden van Sinclaw. De situatie escaleerde echter snel en zo werd de keel van gegrepen en lag er al snel een plas van bloed.
Sinclaw.
De gene die haar leven had genomen, de reden dat ze nu hier in Starclan was en niet daar om voor haar clan te vechten. Niet daar, waardoor dit alles misschien nooit had hoeven gebeuren. Niet daar. Nee. Nu stond in Starclan, te wachten op de levens die vandaag vergoten zouden worden door de Elite. Zou het hierna klaar zijn? Was er echt zo veel dood voor nodig? Southernwolf. Smokebreath en wie nog meer? Innerstar was niet de enige die klaar stond om katten te verwelkomen in Starclan, familieleden en vrienden stonden klaar. Een bitterzoet welkom. En een hartverscheurende vaarwel.
|
|
