The future they have wished[Shrimppaw]

Het was zonhoog toen de kater zich door het riet heen baande, een konijn bundelde in zijn bek. Hij had eens geluk gehad op de Highlands en had niet ver van de Windclangrens een konijn kunnen verschalken. Hij was echt geen sneller renner en het had hem zelfs verbaasd dat het hem echt nog gelukt was ook. Normaal zou hij verder gaan jagen, maar dit wou hij liever eerst even terug brengen. Bovendien was het warm vandaag en zeker nu voelde hij de zon branden op zijn rug. Even koelte opzoeken in het kamp kon hem geen kwaad doen. Zwemmen met een konijn, al was het geen groot exemplaar, was best wel onhandig had hij gemerkt. Hij was blij dat het maar een klein stukje was. In het kamp keek hij even naar de prooistapel, voordat zijn blik gleed naar de Medicine Cat Den. Hij moest Shrimppaw nog feliciteren met haar rang. Hij was bij de ceremonie aanwezig geweest, maar had de poes toen even gelaten aangezien ze het al druk genoeg had met felicitaties. Misschien dat Coyotespirit en Shrimppaw ook wel behoefte hadden aan een konijn.

Hij liep voorzichtig de den in, een plek waar hij gelukkig niet te vaak kwam en keek vlug rond. De Medicine Cat zag hij niet, maar wel haar nieuwe Apprentice. Een korte glimlach sierde zijn lippen, met het konijn nog vasthoudend, als hij naar voren stapte. Hij legde het beestje neer. ''Hallo Shrimppaw''zei hij met een zachte stem. Ze was waarschijnlijk druk bezig, dus hij zou haar niet te lang storen.

_{Ze was weer druk bezig met kruiden leren, ze wilde ze immers zo graag zo snel mogelijk allemaal kennen. Natuurlijk was dat niet gelijk mogelijk, maar ze deed haar best. Shrimp wist ook wel dat alles niet gelijk altijd goed ging, maar ze was ervoor bereid om wat extra tijd vrij te maken om alsnog nog even goed te oefenen. Coyotespirit zal daar in ieder geval wel blij mee zijn bedacht ze zo. Dat is ook waarom haar maagje zachtjes knorde, maar die negeerde ze voor nu even. Toch leek Lynxfang haar gedachte - of maagje - te kunnen lezen, want hij stapte de Den in met een konijn. Shrimp keek op en glimlachte naar hem. 'Hoi Lynxfang,' begroette ze hem terug. 'Is er iets aan de hand? Coyotespirit is er nu niet, helaas.' Ze was nog niet ervaren genoeg om zelf wonden of kwaaltjes te behandelen. Dus als er iets aan de hand was daarmee hoopte ze dat haar mentor snel weer terug zou komen.}

Was er iets aan de hand? Nee, niet echt. Hij had net even jeuk gehad aan zijn oor, maar dat kwam wel vaker voor. Hij kwam gewoon even wat te eten brengen. '''Nee hoor, geen zorgen''zei hij, niet van plan om hier te zijn als een patiënt. Eigenlijk ging hij nooit zo vlug naar de Medicine Cat toe, als hij eens een pijntje had sliep hij gewoon wat nachtjes tot het weg was. ''Ik heb wat te eten meegebracht''verwijzend naar het konijn, alsof dat niet duidelijk was. Hij was niet hier om zijn vangst te laten zien en hem dan weer vrolijk mee te nemen. ''Oh ja..En om jou nog te feliciteren met je nieuwe rang''dat was de eerste reden dat de kater deze kant opgegaan was. Hij keek even naast haar, een hoop kruiden lagen daar. Van kruiden had hij echt geen verstand, hooguit de bekenste en dan nog wist hij echt niet wat je er allemaal mee kon. Kattenkruid was heerlijk om in te liggen rollen en gaf je een goed gevoel, maar het werd ook gebruikt voor iets anders. Was dat niet groenhoest? ''Hoop dat het niet te lastig is''

_{Toen Lynxfang aangaf dat er niks aan de hand was viel er een kleine last van haar schouders. Oof, gelukkig maar. Ze had het nog niet in haar eentje aangekund hoor. Hij vertelde vervolgens dat hij wat eten meegebracht had. Shrimp's ogen gleden naar het konijn en ze knikte. Was ook wel logisch, anders had hij geen prooi meegenomen. 'Oh ja..En om jou nog te feliciteren met je nieuwe rang.' Shrimp keek weer op en glimlachte breed. 'Oh, dankjewel Lynxfang,' miauwde ze. 'Voor allebei, het konijn en de felicitatie.' Alsof het niet duidelijk was, maar goed. 'Hoop dat het niet te lastig is,' zei de kater vervolgens. Shrimppaw haalde haar schouders op. 'Ik heb nog niet echt moeilijke dingen gedaan.. Maar de kruiden uit je hoofd leren is wel even een dingetje. Maar dat gaat elke dag wat beter,' knikte ze met een glimlach.}

Hij was ergens blij dat hij niet in zijn jeugd uitgekozen werd om het vak van Medicine Cat te leren en zijn leven daaraan te wijden. Het paste gewoon niet bij hem. Nee, dat zou geen goed idee geweest zijn. Shrimppaw was gekozen door Starclan zelf, een bijzonder teken. 'Ik heb nog niet echt moeilijke dingen gedaan.. Maar de kruiden uit je hoofd leren is wel even een dingetje. Maar dat gaat elke dag wat beter,' Lynxfang had al respect dat iemand het lukte om al die plantjes en bloempjes en zo uit haar kop te leren. Jacht en vechttechnieken hield hij het liever bij. ''Ik weet zeker dat je het gaat lukken''moedigde hij haar aan, ze was nog jong en had Coyotespirit als haar mentor, die haar vast wegwijs kon maken in haar nieuwe bestaan. Er kwam veel bij te kijken, waaronder contact met Starclan. Helaas kwam Starclan vast niet langs om even gedag te zeggen en meestal brachten ze een voorbode, voor zover hij wist. Wel, ooit zal Shrimppaw met ze praten. In elk geval als ze haar Medicine Cat naam zou krijgen.

_{Ze haalde de meeste kruiden nog steeds door elkaar. Heel soms twijfelde ze aan StarClans keuze, maar meer omdat ze aan zichzelf twijfelde. Maar dat was onzin natuurlijk, ze was nog maar net begonnen en hoewel het haar altijd wel een interessante rang leek om te hebben en kunnen had ze er verder niet veel aandacht aan besteed. Misschien ook wel omdat ze gewoon een beetje bang was voor Chivysniff en Coyotespirit, maar dat terzijde. 'Ik weet zeker dat je het gaat lukken,' moedigde Lynxfang haar vervolgens aan. Shrimp glimlachte dankbaar. 'Dankjewel, Lynxfang. Ik ga mijn best doen.' Want zelfs al was ze nog steeds een beetje verbaasd waarom precies ze werd gekozen - ze wist zeker dat er nog meer katten waren die ervoor geschikt waren - ze zou niemand teleurstellen. Tenminste, dat hoopte ze maar. 'Dus als je ooit een kwaaltje hebt of iets dergelijks, wel op bezoek komen hoor,' miauwde ze met een lichte grinnik. Alle oefening was immers welkom.}

In zijn leven had hij meerdere afwisselingen tussen de Medicine Cats meegemaakt en nieuwe Medicine Cat Apprentices gezien die het werk op zich zouden nemen als het tijd was. Voor Shrimppaw was dit pad nu gekozen door Starclan. 'Dankjewel, Lynxfang. Ik ga mijn best doen.' dat was wat hij wou horen, je best doen was soms gewoon ook het beste wat je kon doen. Hij wist zeker dat Coyotespirit haar goed zou begeleiden en met de juiste instelling van de geest kon de jonge poes het nog ver schoppen. 'Dus als je ooit een kwaaltje hebt of iets dergelijks, wel op bezoek komen hoor,'. Lynxfang lachte kort, ''Zal ik doen, maar voor nu ben ik kerngezond''de kern mocht misschien weg, maar hij was gezond genoeg. Shrimppaw kon beter oefenen op iemand die ook echt wat had. ''Ik hoop dat het konijn smaakt'' hij stond op, van plan om de den te verlaten en Shrimppaw aan haar bezigheden te laten. Even wachtend om te zien of zij nog wat wou zeggen of weten.

_{De kater lachte kort. 'Zal ik doen, maar voor nu ben ik kerngezond.' Shrimppaw glimlachte, blij voor hem en ook een beetje opgelucht. Alle zieke katten samen was nog best wel heftig vond ze. 'Ik hoop dat het konijn smaakt,' zei de kater en hij stond op. Shrimp knikte. 'Dat zal wel goed komen,' miauwde ze. Konijn was niet haar lievelingsprooi maar het was zeker niet verkeerd. En het gebaar van Lynxfang was wat telde, toch? Ze knikte de kater toe met een glimlachje en draaide weer om naar haar kruiden.

topic uit c:}

Onderwerp: Re: The future they have wished[Shrimppaw]