We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Een halfuurtje geleden was hij gaan liggen. Half in zijn nieuwe den, maar met zijn bovenlichaam en kop nog naar buiten. Helemaal naar binnen gaan, dat voelde nog wat officieel. Want hij was nu leader en hij zou nu slapen in een aparte den, maar deze rook nog naar haar.. Hij zou de den eerst een paar dagen laten luchten, voordat hij het echt zijn nieuwe thuis kon maken. Anders deed hij zichzelf alleen maar pijn. Een waterig zonnetje stond op hun kamp, en het warmde zijn lichaam ietsjes op. Het was wel lekker, en de kater was een beetje aan het wegdoezelen zo. Hij was dan ook doodop van alle ervaringen van de afgelopen twee dagen. Zijn bezoek aan Starclan, het was prachtig geweest. Het zou hem voor de rest van zijn leven veranderen. - 1st Honorkit
Honorbound
Member
Butter 468 Actief "Our greatest weakness lies in giving up. The most certain way to succeed is to always try one more time."
Het was een aparte tijd, een periode waarin het leven in Riverclan op zijn kop stond, iets dat zelfs de vijf Moons oude kitten niet kon negeren. Haar papa was Leader geworden en hoewel ze enorm trots op hem was, zorgde het er ook voor dat ze een tikkeltje onzeker was over de toekomst. Immers was er geen Butterstar meer en wat als hij alleen maar streng en koud zou worden naar haar en mama toe? Immers had de vorige Leader heel veel taken gehad en was ze altijd druk geweest, de jonge kitten was dan wellicht bijna klaar om Apprentice te worden maar dat betekende niet dat het makkelijk was om deze verandering op een juiste wijze te benaderen. Katten rouwden nog en ze wist gewoon niet wat de beste manier was om met haar papa om te gaan waardoor ze met hangende oortjes naar de slaperige kater toe stapte. Hij was altijd haar brombeer, haar knuffelbeer geweest waardoor ze bijna zeker was dat hij het niet erg vond als ze naast hem kwam zitten in het waterige zonnetje. Voorzichtig schoof ze haar kop onder zijn kin waarna ze hem zacht snorrend een likje over zijn wang gaf om daarna tegen hem aan te kruipen. De den rook nog naar de vorige Leader maar het zou niet lang duren voordat het meer en meer haar papa's den was. De parelgrijze kitten zuchtte zacht terwijl ze haar blauwe oogjes genietend van de warmte en relatieve rust sloot.
Een beetje loom keek hij op toen kleine, bekende pootstapjes zijn kant op kwamen. Het was Honorkit die hem een bezoekje kwam brengen. Een glimlach trok over zijn snuit heen terwijl hij het bolletje - dat nu al wel weer erg groot werd, zijn hart - naar hem toe kwam lopen. De kitten streek langs hem heen en kwam bij hem liggen, en met een voldane zucht spon hij kort. Hij hield zoveel van zijn kroost, en tijd doorbrengen met één van zijn kittens was misschien wel het beste op deze aardbol. "Hé, Honor," sprak hij terwijl hij haar een zacht schouderduwtje gaf. "Hoe is het met m'n meisje?"
Honorbound
Member
Butter 468 Actief "Our greatest weakness lies in giving up. The most certain way to succeed is to always try one more time."
Haar papa leek nogal loom te zijn, wellicht omdat hij eindelijk kon ontspannen nu de nieuwe Deputy gekozen was en de wereld niet meer op zijn kop stond. Een glimlach trok over zijn snuit heen toen de jonge kattin hem warm begroette, haar papa was een van haar favoriete katten en dat bleek ook altijd uit haar gedrag. Ze had respect voor hem en ook al hield ze zich niet altijd aan de regels, want ze bleef een eigenwijs portret af en toe, deed ze het nooit bewust om haar papa pijn te doen of angst aan te jagen. Een voldane zucht rolde over de lippen van de oude kater, voordat hij zachtjes spon. 'Hé, Honor, Sprak de kater terwijl hij een zacht duwtje met zijn schouder tegen haar aan gaf, waardoor de kitten haar blauwe ogen tot kleine genietende spleetjes opende. 'Hoe is het met m'n meisje?' De kitten liet zich ontspannen op haar rug vallen terwijl ze met een vrolijke, opgewekte maar ergens ook slaperige blik haar vader aan keek. 'Goed, ik kan niet wachten tot ik Apprentice wordt en je trots kan maken.' Mauwde de kitten, immers had ze veel hard werkende katten in haar familie en keek ze er naar uit haar steentje bij te kunnen dragen al leek het Apprentice schap soms ook wel wat vermoeiend en met zoveel extra regels te komen.
Ze was zo vrolijk, dat hij zich soms afvroeg van wie ze het had, met twee strenge ouders en zo. Misschien was het jeugd maar eigenlijk hoopte hij stiekem dat ze die vrolijkheid nooit kwijt zou raken. Hij voelde haar gewicht op zijn rug en liet een zachte "Oeff" horen, alsof ze haast te zwaar werd voor hem om op te tillen. In werkelijkheid was 't natuurlijk helemaal niet zwaar, maar Panther mocht ook wel is de toneelster uithangen, als het bij zijn kittens was tenminste. Met een geamuseerde grinnik lachte hij om het antwoord van zijn dochter. "Nog eventjes geduld jongedame, een week geduld als ik het goed heb," sprak hij met een glimlachje. Ja, dan waren ze alweer zes moons en konden ze hun apprentice naam krijgen. Ze werden al zo groot. Een kleine frons trok over zijn gezicht heen, God waar ging de tijd soms ook heen. Hij werd oud.
Honorbound
Member
Butter 468 Actief "Our greatest weakness lies in giving up. The most certain way to succeed is to always try one more time."
Honorkit was zelden echt verzonken in een depressieve bui, wellicht omdat ze nog niet zoveel had om echt verdrietig over te zijn. Natuurlijk vond ze het lastig om Butterstar te missen die duidelijk veel voor haar papa had betekend, en deed het haar nog steeds wel wat dat Ravenkit en Crabkit niet terug waren gekomen, echter leek ze ook in staat om langzaam maar zeker van haar leven te genieten en andere katten te plagen en lastig te vallen met duizend en een vragen. Haar vader leek het nooit erg te vinden als ze bij hem kwam liggen, of in dit geval op hem. 'Oeff' Klonk er alsof haar rug half leunende op die van hem, te zwaar werd om op te tillen. Dit was natuurlijk niet zo, maar Honorkit kon het spelletje wel mee spelen. 'Oh sorry, ik dacht nog niet dat ik zo dik als jou was papa.' Sprak ze gespeeld onschuldig terwijl ze hem met spleetoogjes en een geamuseerde glimlach aan keek. Het was duidelijk dat ze hem niet echt dik vond, dat ze hem alleen maar terug plaagde. 'Nog eventjes geduld jongedame, een week geduld als ik het goed heb,' Klonk er terwijl een glimlachje op haar vader's snoet verscheen. Het was duidelijk dat hij haar tweede opmerking wel kon waarderen. Aan de andere kant vond ze het ook wel spannend, ze wist niet hoe Hermitpaw zou reageren als hij in zijn ogen een betere mentor zou krijgen dan haarzelf. Immers was hij altijd pesterig gebleven naar haar, en ook al had ze het voor Shrimpkit naast zich neer gelegd was het duidelijk dat ze veel meer niet kon dogen. Dogen in haar geval betekende dikwijls negeren en geen blik waardig tonen, of het haar papa al opgevallen was, was nog maar net de vraag. Immers kreeg hij het steeds drukker met zijn taken, al maakte hij nog altijd tijd voor hen vrij.
Oh, zijn dochter leerde plagen van de beste blijkbaar, want meteen kreeg hij een gewicht terug over zijn gewicht. Quasi-beledigd keek hij haar aan. "Ik heb gewoon zware botten," beantwoordde hij haar lachend terug waarna hij zijn tong plagend naar haar uitstak. Zijn opmerking over apprentice worden leek wat in beweging te zetten, maar hij dacht er verder niks van. "Waar heb je het meeste zin in als je eenmaal apprentice bent hm?" vroeg hij haar toen, nieuwsgierig naar haar antwoord.
Honorbound
Member
Butter 468 Actief "Our greatest weakness lies in giving up. The most certain way to succeed is to always try one more time."
De kater leek lichtelijk beledigd te zijn van haar opmerking waardoor de kitten een zo onschuldig mogelijke blik op zette. In de hoop dat hij niet al te boos zou worden op haar ondeugende, maar vriendelijke opmerking. Hij was meestal niet zo los met zijn emoties, behalve naar de kittens toe en wellicht dat hij daarom ook bekend stond als streng. Honorkit vond hem niet super streng, tenminste niet op een manier dat ondragelijk was. Ze was het gewend, ze snapte meestal zijn beweegredenen en dus was ze een relatief makkelijke kitten in de omgang. Ze vertrouwde haar ouders, en dat zorgde ervoor dat ze gehecht was geraakt aan de twee katten die haar hele leven voor haar klaar hadden gestaan. 'Ik heb gewoon zware botten,' Verklaarde haar vader lachend terwijl hij zijn tong plagend naar haar uit stak waardoor de kitten giechelde. 'Zegt iedereen die zo dik is als jij papa.' Met een grijns op haar onschuldige gezicht daagde ze de oudere kater dan ook uit terwijl ze liefdevol haar kopje onder zijn kin drukte. Het was duidelijk dat ze hem niet met opzet pijn zou doen, maar of hij het als compliment op zou vatten was natuurlijk een tweede.
Het ging al snel over haar komende Apprenticeschap, iets dat haar wat ongemakkelijk maakte, wellicht omdat ze steeds beter begreep dat ze haar vroegere vrienden nooit meer als vrienden terug zou zien. De waarheid steeds dieper op haar in daalde, ze steeds meer besefte dat ze ooit tegen over haar vrienden zou kunnen staan in een gevecht, kon ze Crabkit en Ravenkit dan wel aan vallen? Dat was nog maar net de vraag, haar blauwe ogen stonden bedenkelijk toen haar vader de volgende vraag stelde. 'Waar heb je het meeste zin in als je eenmaal apprentice bent hm?' Vroeg hij nieuwsgierig waardoor ze haar schouders op haalde. 'Hermitkit makkelijker kunnen ontwijken en jouw trots maken papa.' Sprak ze, de eerste naam klonk voor haar doen nogal kil, koud alsof ze de kat nauwelijks in haar buurt wilde hebben, achter die mening zat natuurlijk een ervaring, een verhaal die ze haar papa niet had verteld. Voornamelijk omdat ze hem niet erin had willen betrekken. De jonge kattin sloot haar ogen terwijl ze langzaam haar poot begon te likken, vraag niet verder papa, alsjeblieft.
Pfff, sinds wanneer was zijn dochter zo brutaal? De kater moest zich echt even achter de oren krabben, waar waren ze de mist in gegaan. Een grijns stond op zijn gezicht nadat ze hem vertelde dat iedereen zei dat hij zware botten had, als hij dik was. "Ja hoor, waar leer jij dat soort dingen zeg," vroeg hij plagerig. Was er soms iemand die haar stiekem scheldwoorden leerde of zoiets? Een bulderlach verliet zijn lichaam toen Honorpaw hem vertelde dat het allerleukste van apprentice zijn niet het kamp verlaten was, niet de trainingen was en niet het dichterbij een warrior zijn was, nee het was Hermitkit kunnen verslaan. Terwijl hij lachte merkte hij wel dat er eigenlijk wat serieusheid in haar stem had gezeten. "Nou, dan moet Hermitkit wel iets heel ergs gedaan hebben als hij jouw woede verdiend," vroeg hij met een half-grappende, half-serieuze stem.
Honorbound
Member
Butter 468 Actief "Our greatest weakness lies in giving up. The most certain way to succeed is to always try one more time."
Het was niet vaak dat de jonge kattin zo los ging met haar opmerkingen, echter bleef ze een kitten en gaf haar vader net te vaak een mooie aanloop. Het was niet al te lastig om er een goede opmerking overheen te gooien, op een liefdevolle manier natuurlijk. Ze werd ook niet al te brutaal, al was het voor haar doen al heel wat, meestal was ze een eervolle, vriendelijke kitten maar af en toe kwam het ondeugende kantje ook naar boven toe en dan genoot ze van het gelach van haar vader en andere katten als deze het slachtoffer waren. Een grijns stond op het gezicht van de strenge kater, terwijl hij zijn dochter aanhoorde. Immers kon iedereen wel zeggen dat hij zware botten had terwijl ze gewoon dik waren, niet dat haar vader echt dik was, hij was gewoon gezond maar dat ging ze hem niet zeggen. 'Ja hoor, waar leer jij dat soort dingen zeg,' vroeg de kater plagerig, waardoor Honorkit hem een zo onschuldig mogelijke blik gunde. Wie, ik? Leek ze haast te vragen voordat ze met een kleine glimlach haar schouders ophaalde. 'Ehm.. Geen idee papa?' Wellicht gewoon van Warriors die niet altijd opletten of er kittenoortjes in de buurt waren of gewoon omdat het al in haar karakter zat om af en toe lekker te dollen. Een bulderlach verliet haar vader's lichaam toen ze vertelde waar ze het meeste naar uit keek. Ze was echter bloedserieus geweest, ze wilde Hermitkit eens laten zien dat ze hem wel de baas kon. Hij dacht wellicht stoer en sterk te zijn maar in haar ogen was het een watje dat niet eens haar aandacht verdiende. Hij had het goed verpest bij de jonge kattin, die rottige pestkop. Vlooienbal, de etter. Een zacht gesnuif verliet dan ook haar neus toen haar vader half grappend en half serieus sprak over de desbetreffende vossenstront. 'Nou, dan moet Hermitkit wel iets heel ergs gedaan hebben als hij jouw woede verdiend,' Constateerde hij, al was het duidelijk dat het ergens ook wel een vraag was. Het was zelden dat haar vader niet door had dat er ergens een probleem was. 'Hij is een stuk vossenstront, en dan ben ik nog aardig.' Mauwde ze terwijl haar ogen een koud vuur uitstraalden die bijzonder veel weg had van zijn blik als hij echt boos was. Ze vertelde nog steeds niet dat hij haar pestte maar gaf er enkel mee aan dat haar vader gelijk had. 'Hij is mijn probleem, een pestkop en ik zal hem leren.' Siste de kitten vastberaden. 'Daarom kan ik niet wachtten tot ik Apprentice ben en hem kan bewijzen dat hij een idioot is.' Mauwde ze terwijl ze haar felle blik afwende en haar schouders ophaalde. 'Mijn blik is hij niet waardig, geef hem een mentor die hem streng aanpakt pap, want hij is de meest stomme kitten ooit.' Mauwde ze terwijl ze haar vader aan keek, tussen de regels door kon hij wellicht wel lezen wat de kater met haar had gedaan.
Onderwerp: Bittersweet 
do 19 maa 2020 - 19:15
spenny